#‎zagadajstaruszka – mocny spot!

Grudzień poza dużym natężeniem pracy w przygotowaniu świąt zamykaniu zadań w pracy to także czas różnych akcji społecznych, związanych przede wszystkim z pomocą materialną i żywnościową.

Pojawiają się także inicjatywy społeczne, które zwracają uwagę na aspekty niematerialne. Samotność osób starszych to jeden z nich, nad którymi warto pomyśleć łamiąc się opłatkiem, spoglądając przelotnie na pozostawione puste miejsce przy stole wigilijnym.

Mówi o tym bardzo emocjonalny spot naszych zachodnich sąsiadów, gdzie senior rodu musi uciec się do dość oryginalnego fortelu, by zgromadzić wokół siebie swoją rodzinę. W mediach społecznościowych pojawiła się akcja ‪#‎zagadajstaruszka‬‬‬‬‬, mówiąca o samotności osób starszych. ‬

Warto sięgnąć do statystyk obrazujących skalę problemu. Według danych GUS około 30% gospodarstw domowych w Polsce z osobami w starszym wieku to jednoosobowe gospodarstwa domowe tworzone przez samotne osoby starsze, W związku ze zjawiskiem „starzenia się” naszego społeczeństwa, trend ma nasilać się w prognozie kolejnych 20 lat.

Zjawisko samotności dotyczy również pensjonariuszy najróżniejszych państwowych i niepublicznych placówek służby zdrowia, gdzie czasowo lub na stałe przebywają osoby starsze, którym samotność doskwiera mocniej w ten czas.

Większość naszych pacjentów zostaje na święta w naszym zakładzie. Rodziny nie mogą lub nie chcą przyjąć ich nawet na te kilka świątecznych dni w roku. Nie znaczy to, że są pozostawienie sami sobie. W tym roku będziemy zasiadać do Wigilii po raz ostatni w starym budynku, od przyszłego czeka na nas nowe skrzydło. Zawsze dbamy o to, by naszym podopiecznym nie doskwierała samotność, zwłaszcza w ten świąteczny czas; jednak nie jesteśmy w stanie każdemu z osobna dać tyle ciepła i serdeczności ile potrzebują i ile dałby ktoś naprawdę bliski. – mówi Barbara Krzywda, kierownik Oddziału Opiekuńczo-Leczniczego Psychiatrycznego w Owińskach.

Warto pamiętać o samotności, która dotyka tak wielu z nich. Zwłaszcza starszego, niesamodzielnego lub borykającego się z chorobą psychiczną. Pamiętajmy, by nie ranić ich i nie stygmatyzować obraźliwymi „chorymi słowami”. Bo szorstkie słowo, użyte niekoniecznie świadomie, ma wielką destrukcyjną moc – od sprawienia przykrości po zniweczenie skutków długotrwałych terapii włącznie.