35 lat Trasy Kórnickiej

W najbliższą niedzielę MPK wraz z Klubem Miłośników Pojazdów Szynowych zaprasza na wspólne świętowanie 35-lecia Trasy Kórnickiej.

Z tej okazji w godzinach 12:00-17:00 uruchomiona zostanie specjalna linia historyczna 23 kursująca na trasie Lampego (dzisiejsza Gwarna) do Franowa.

Do obsługi linii skierowane zostaną historyczne tramwaje: trójskład (N+ND+ND) oraz “księżniczka” 102Na.

Linia tramwajowa  otwarta została 23 lutego 1979 r. Na trasę, otwartą w 34. rocznicę wyzwolenia Poznania, skierowano linię nr 5 (z Górczyna) oraz nowo uruchomioną linię nr 23 z ulicy Lampego (obecnie Gwarna).  Kilka lat później, 1 lutego 1982 roku do pętli na osiedlu Lecha skierowano linię nr

W roku 1985 otwarto trasę tramwajową na Górnym Tarasie Rataj w osi ulicy Jedności Słowiańskiej (obecnie Chartowo i Żegrze) do ronda Starołęka. Od października 1983 roku na odcinku od ronda Starołęka do osiedla ZWM (obecnie przystanek Żegrze I) kursowała linia wahadłowa W.

Dziś trasa wymaga generalnego remontu. Po kilku wykolejeniach w ubiegłym roku na odcinku od przystanku Polanka do przejścia dla pieszych na wysokości Orlego Gniazda wprowadzono w obu kierunkach ograniczenie prędkości do 20 km/h.

Piątek, 23 lutego – 34 rocznica wyzwolenia Poznania spod okupacji hitlerowskiej. Na kilka minut przed godziną 12 na przystanku tramwajowym u wylotu ulicy Kórnickiej zbierają się przedstawiciele władz partyjnych województwa, władz miejskich, kierownictwa naszego przedsiębiorstwa oraz budowniczych nowej trasy, jak również wielu pasażerów. Milicjanci wstrzymują na chwilę ruch, punktualnie o godzinie 12 podjeżdża na przystanek “piątka” z tablicą kierunkową “Os. Lecha”, prowadzona przez motorniczego Waldemara Jakubowskiego.

“Piątka” udekorowana chorągiewkami. Na zawieszonej z przodu tablicy widnieje napis: “W rocznicę wyzwolenia Poznania budowniczowie przekazują społeczeństwu miasta nową linię tramwajową do Osiedla Lecha”. Tej samej treści tablica – również we wnętrzu wagonu na ściance za plecami motorniczego. Wjeżdżamy na rozjazd. Po chwili na nowo ustawionych sygnalizatorach ulicznych zapala się dla nas zielone światło i zapełniona pierwsza “piątka” rusza do celu. Na przystanku stoi już następny pociąg z napisem o identycznej treści. Na tarczy numerowej widnieje liczba “23”. Nie chodzi tu jednak o datę wyzwolenia naszego miasta. To numer nowej linii tramwajowej. I ten pociąg zapełnia się pasażerami.

Dojeżdżamy do pętli. Z daleka już widać końcowy przystanek. Skarpa ulicy Piaśnickiej wprost oblepiona wiwatującymi ludźmi, wśród których dominuje dziatwa szkolna z transparentem “Szkoła Podstawowa 51”. Ale to nie jedyny transparent. Na innych, znacznie większych: “Nasza 5 imponuje, bo do Lecha już kursuje”, “Nocą droższa, a w dzień tańsza, ale zawsze najwspanialsza”, “Nasza piątka pędzi szybciej niż dziesiątka” oraz jeden, sprawiający właśnie nam największą satysfakcję: “Brawo WPK”. W otwartych oknach ostatniego, ogromnego budynku osiedla przyglądają się temu wydarzeniu jego mieszkańcy, mimo temperatury poniżej zera. Przedstawiciele władz i budowniczych trasy odczytują treść transparentów, uśmiechając się przy tym. Przed wjazdem na pętlę I sekretarz Komitetu Wojewódzkiego PZPR zwraca się do obecnych w wagonie: “Duże uznanie dla budowniczych trasy!”.

Na podstawie: Edmund Nadolski, Z życia WPK, nr 5 (88), 11 marca 1979, za MPK