Bamber – to brzmi dumnie!

Rocznica przybycia do Poznania osadników spod Bambergu była okazją do zorganizowania dzisiaj XVI Święta Bamberskiego. Przybyli oni dokładnie 292 lat temu.

Potomkowie osadników, którzy tak naprawdę pochodzili nie tylko z Bambergu, ale też miłośnicy tej tradycji spotkali się dzisiaj w pobliżu Bamberki kilka minut po godzinie 12:00.  Podczas  święta wręczone zostały między innymi odznaki Złotej Bamberki, którą w tym roku Zarząd Towarzystwa Bambrów Poznańskich wyróżnił przyjaciół z Bambergu. Sporo osób skorzystało także z możliwości kupna kalendarza z Bamberkami na przyszły rok.

Wśród zaproszonych gości był między innymi Sławomir Hinc,  zastępca prezydenta miasta. Podkreślał on wkład Bambrów w kulturę Poznania, również kulinarną wymieniając pyry z gzikiem, które można było na miejscu kupić czy sznekę z glancem.

Dlaczego Bambrzy przybyli do naszego fyrtla? Na początku XVIII wieku w wyniku wojny północnej i epidemii cholery, wsie należące do miasta były wyludnione, wobec czego na zaproszenie poznańskich władz miejskich zostali sprowadzeni bamberscy osadnicy, których pierwsza fala napłynęła w 1719 roku.

Pierwsze rodziny bamberskie przybyły do Poznania 1 sierpnia 1719 roku.  Początkowo osiedlili się oni w okolicach Lubonia, potem na Dębcu, Boninie, Jeżycach, Winiarach, Ratajach i Wildzie. Osadnicy sprowadzeni z niemieckiego Bambergu zostali spolonizowani w czasie krótszym niż jedno pokolenie.

Warunek postawiony przez króla Augusta II Mocnego był tylko jeden: musieli wyznawać wiarę katolicką. Wspólna wiara i małżeństwa mieszane doprowadziły do szybkiej asymilacji Bambrów. Najlepiej o tym zjawisku świadczy fakt, że w końcu XIX wieku, wśród katolickich mieszkańców wsi, nie było ani jednej osoby deklarującej narodowość niemiecką. Mimo trwającego Kulturkampfu Bambrzy solidaryzowali się z Polakami i często występowali przeciwko nauczaniu własnych dzieci religii w języku niemieckim.