Bój o lepsze przejście dla pieszych trwa

Którędy pasażerowie mają dotrzeć z przystanku MPK na dworzec PKP? Jest kilka projektów. Jednych broni ZDM i Mirosław Kruszyński, Zastępca Prezydenta Poznania, zupełnie innych rozwiązań chce Stowarzyszenie Inwestycje dla Poznania. Był list tej organizacji do władz miasta, była odpowiedź, która nie wykluczała przychylenia sie do tych propozycji, ale zdecydować o tym miały opinie ekspertów z… Krakowa. Jest kolejny list Stowarzyszenia do Mirosława Kruszyńskiego.

Przytoczone przez Pana Prezydenta analizy ruchu wyraźnie wskazują na priorytety użytkowników Zintegrowanego Centrum Komunikacyjnego. Warto przedstawić kilka wyników tych badań. Okazuje się, że dla 94 % pasażerów wysiadających przy nowym przystanku tramwajowym na ul. Matyi, preferowanym kierunkiem będzie dworzec PKP (917 osób na dworzec kolei dalekobieżnych – czyli określenie stosowane w opracowaniu na nowy gmach nad peronami 1-3 oraz 27 osób na dworzec kolei regionalnych – to nazwa zastosowana dla starego dworca; wyliczenia dla godzin szczytu komunikacyjnego).

Tylko 6 % pasażerów jest zainteresowana dworcem PKS i galerią handlową. Nawet podsumowanie wszystkich potoków pasażerskich (także z obiektu ZCK) wyraźnie pokazuje przewagę kierunku dworzec PKP – przystanek tramwajowy. Będzie on stanowić ponad 72% ruchu pieszego do i z przystanku na ul. Matyi. Analizy ruchu z marca 2011 roku w sposób wyraźny potwierdzają sensowność naszej argumentacji oraz konieczność wytyczenia krótszego dojścia do dworca, o które postulujemy.

Analiza wskazuje na bardzo duży ruch pieszy jaki wystąpi w obszarze ZCK. Dla przykładu, tylko sam przystanek na Matyi wygeneruje duże ilości pasażerów (prognoza zakłada liczbę ponad 2300 osób co godzinę w szczycie komunikacyjnym). Nigdzie jednak nie wskazano konieczności budowy przejścia podziemnego dla pieszych. Mowa jest jedynie o zastosowaniu bezpiecznych rozwiązań.

Biorąc pod uwagę kwestię bezpieczeństwa, obecne rozwiązanie jest jedynie „pobożnym życzeniem”. Niewytyczenie postulowanego przez nas, krótszego przejścia będzie się równało narażaniu życia mieszkańców, którzy w pośpiechu dnia codziennego będą sobie skracać drogę samodzielnie. Tak się dzieje dzisiaj po zachodniej stronie przystanków tramwajowych obecnego dworca PKS. Znajduje się tam wydeptana ścieżka, z której korzystają pasażerowie udający się z tramwaju w kierunku zachodnim (np. do ul. Towarowej). Nienaturalne jest dla nich bowiem pójście w kierunku przeciwnym do celu podróży. Kierowcy jadący ul. Matyi nie spodziewają się na zachodnim krańcu przystanku pieszych przechodzących przez jezdnię – jest to dla nich nierzadko stresujące zaskoczenie.

Wyznaczenie przejścia w poziomie jezdni sprawia, że kierowca się pieszego w danym miejscu spodziewa – jest więc bezpieczniej. Reasumując wytyczenie zwykłego przejścia w poziomie drogi jest działaniem racjonalnym i bezpiecznym. Nie powoduje utrudnień dla ruchu samochodowego oraz tramwajowego na I ramie, ponieważ zarówno samochody, jak i tramwaje muszą się zatrzymać na światłach skrzyżowania Matyi/Towarowa. Sygnalizacje można bez problemu zsynchronizować, a tramwaje mogą dostawać przejazd automatycznie, jak to się dzieje np. na przejściach dla pieszych przecinających trasę przez Most św. Rocha.

Ogromne zastrzeżenie budzi fakt dyskryminowania osób słabszych fizycznie – niepełnosprawnych oraz ludzi starszych. Każdy dodatkowy metr drogi dla osób o ograniczonej możliwości poruszania się może być wielkim problemem, bardzo często wręcz barierą nie do pokonania. W praktyce oznacza to utworzenie przestrzeni skrajnie nieprzyjaznej, która brakiem funkcjonalności eliminuje udział takich osób w życiu codziennym społeczeństwa. Są to działania, które mogą oznaczać dyskryminację niepełnosprawnych Poznaniaków.

Irracjonalnym działaniem jest zmuszanie osób niepełnosprawnych do skorzystania najpierw z windy (na przystanku), później z rampy wyjazdowej (z przejścia podziemnego) a następnie pozostawienie ich w chaotycznej przestrzeni galerii handlowej (kolejna winda będzie prawdopodobnie umieszczona w jednym ze sklepów, nie każdy niepełnosprawny będzie mógł skorzystać ze schodów ruchomych). Takie utrudnianie dostępu do dworca jest niezrozumiałe wobec możliwości wytyczenia prostego i funkcjonalnego przejścia naziemnego w tym samym poziomie.

W obecnej chwili jedynym możliwym rozwiązaniem na choć częściowe uratowanie sytuacji, jest zastosowanie proponowanego przez nas skrótu, na którego potrzebę wytyczenia wskazuje już wspomniana przez Pana Prezydenta analiza ruchu, zamówiona przez Zarząd Dróg Miejskich w marcu 2011 r.

Biorąc pod uwagę powyższe fakty, uprzejmie prosimy o odpowiedzi na poniższe pytania:

– jak to możliwe, że w świetle wyników analizy ruchu ZDM wybrał irracjonalny projekt zmuszający wszystkich ludzi do poruszania się przejściem podziemnym do galerii handlowej?

– jak to możliwe, że najmniej preferowany kierunek docelowy (wg badań) z przystanku tramwajowego na Matyi stał się najbardziej uprzywilejowanym?

– dlaczego zaprojektowano rozwiązania dyskryminujące osoby słabsze fizycznie, starsze oraz osoby niepełnosprawne?

– dlaczego dyskryminuje się pasażerów i pieszych poprzez wydłużanie ich drogi oraz tworzenie barier w przestrzeni?

– dlaczego promuje się drogę do centrum handlowego zamiast do obiektu użyteczności publicznej (dworzec)?

– dlaczego zignorowano głos społeczny w procesie konsultacji w sierpniu 2012 roku, w tym głos Rady Osiedla Stare Miasto, która zgłaszając swoje uwagi, zaopiniowała (budowany obecnie) projekt negatywnie, postulując wytyczenie zwykłych, przyjaznych pieszym przejść naziemnych, łączących w prosty sposób przystanki oraz drugą stronę ulicy Matyi z dworcem?

Zarząd Stowarzyszenia Inwestycje dla Poznania

Podsumowanie:
Skrócenie drogi wg projektu IdP oznacza:
– tylko 216 metrów do przejścia zamiast 357 czy 448 metrów
– tylko 1 łagodne podejście zamiast 3 zmian poziomów z przeszkodami dla niepełnosprawnych
– tylko 2 minuty 36 sekund na pokonanie trasy zamiast 5 minut 23 sekund