CUKIEREK ALBO PSIKUS!

Walentynki zdobyły już na dobre nasze serca (i rynek), teraz coraz śmielej puka do naszych drzwi święto Halloween. To kolejna okazja do dobrej zabawy i zarobienia kilku złotych.

Tak jak w przypadku święta zakochanych tak i w tym przypadku napotyka ono na opór jednych i zachwyty innych, którzy po prostu chcą się bawić. W kulturze anglosaskiej zabawa ta jest bardzo popularna, u nas dopiero raczkuje. Do tej pory zwyczaje “halloweenowe” znaliśmy głównie z filmów. Nie zawsze dobrych, ale to co oglądaliśmy na ekranie mogło działać na wyobraźnię.

Mamy przeważnie “nasze” odpowiedniki takich zabaw, ale brakuje odpowiedniej “promocji”. Trudno zresztą walczyć z amerykańskim przemysłem, który Halloween skutecznie wypromował. Same zakazy mało co zdziałają. Czy mają zresztą sens?

Dzisiaj przebrane za duchy dzieci biegały od domu do domu po Antoninku. Dzwoniąc krzyczały “cukierek, albo psikus!” Chętnie ustawiły się do zdjęcia, zwłaszcza że zostały przekupione czekoladą, którą dorzuciłem do ciężkiej dość torby ze słodyczami. Jak idzie? Dobrze – odpowiadają z uśmiechem i biegną do kolejnego domu. Cukierek, albo psikus! słyszę po chwili.

Halloween swymi korzeniami sięga celtyckiego obrządku Samhain. W ten dzień żegnając lato witano zimę, ale też obchodzono święto zmarłych. Wierzono wtedy, że w dzień Samhain zacierała się granica między zaświatami a światem ludzi żyjących. Według wierzeń właśnie wtedy duchom łatwiej było się przedostać do świata żywych. Zapraszano do swych domów czczone duchy przodków, Duchy przodków czczono i zapraszano do domów, natomiast odstraszano złe duchy.

Prawdopodobnie to właśnie odstraszanie tych złych duchów przerodziło się później w przebieranie, które teraz znamy. Do Stanów Zjednoczonych tradycję przebierania się sprowadzili Irlandczycy w XIX wieku. W drugiej połowie XX wieku święto trafiło do zachodniej Europy.