Cywilizacja z perspektywy krzesła

Istnieją krzesła liczące sobie tysiące lat, a z pokolenia na pokolenie powstają ich nowe swoiste interpretacje. Stają się tak powszechne, że aż niewidzialne, każda z wersji powstaje na bazie swoich poprzedników i stale powiela ich podstawowe cechy. W Centrum Sztuki Współczesnej przy Starym Rynku w Poznaniu zobaczyć będziemy mogli efekty pracy sporego grona twórców prezentujących własną interpretację krzesła.

Ekspozycja prezentuje autorów z bardzo odmiennych środowisk i łączy wielopokoleniowe towarzystwo: zawodowych designerów, artystów, studentów wzornictwa oraz uczniów poznańskiego gimnazjum. Prace zawodowych projektantów stoją obok modeli designerów-samouków i artystów, którzy na co dzień wcale nie zajmują się meblarstwem.

Wśród twórców pojawiają się także uczniowie Gimnazjum nr 12 im. Jacka Kuronia w Poznaniu, zaś najmłodsza uczestniczka ma zaledwie siedem lat. Narracja wystawy – demokratycznie mieszając powyższe grupy i ignorując tym samym tradycyjnie rozumiane autorytety – maskuje wiek danego artysty oraz jego bagaż doświadczeń. Paradoksalnie prezentacja eksponuje to co zwykle ukryte – robocze modele mebli. Tym razem to nie efekt, a szkic próbny zostaje doceniony.

Cała cywilizacja tkwi w nieustannym Work in Progress, a jej rozwój mierzyć można w kolejnych ikonicznych modelach krzeseł. Design jawi się zatem jako język, którym włada społeczeństwo z określonymi potrzebami, celami i wartościami. To sposób komunikacji danego pokolenia, ale także historia opowiadana przez pojedynczego artystę.