KALENDARIUM POZNAŃSKIE – 1 STYCZNIA

Słońce w znaku Koziorożca

Haiti – Święto Niepodległości
Kuba – Święto Wyzwolenia
Słowacja – Święto Powstania Republiki Słowackiej

Urodzeni 1 stycznia są ambitni i rozważni. Cechuje ich refleksyjny umysł i mądrość życiowa. W dążeniu do celu są konsekwentni i cierpliwi. Mają wrodzone predyspozycje do odgrywania wiodącej roli zarówno na arenie politycznej jak i zawodowej. Powinni przezwyciężać w sobie mściwość, zaciętość i pamiętliwość. Uśmiech na ich twarzy znacznie przysporzy im sympatii otoczenia

KALENDARIUM POZNAŃSKIE

1297 Książę Władysław Łokietek potwierdza nadanie patronatu kościoła Św. Marii Magdaleny w Poznaniu dominikankom poznańskim.

1441 Andrzej Bniński biskup poznański udziela odpustu wiernym i ustala zasady działania bractwa przy kościele Św. Marii Magdaleny w Poznaniu.

Kolegiata św. Marii Magdaleny w Poznaniu – to nieistniejący już dziś, jeden z największych gotyckich kościołów w Polsce, którego wieża przez wiele stuleci stanowiła jeden z symboli miasta.

W jego miejscu znajduje się obecnie Plac Kolegiacki, zaś funkcję i patronkę świątyni przejął stojący w bezpośrednim sąsiedztwie kościół pojezuicki.

Początków kościoła szukać należy w głębi XIII w. Wiążą się one nierozerwalnie z akcją lokacji miasta na lewym brzegu Warty. W dokumencie z 1252 r. zgodę na przyszłą erekcję kościoła wyraził biskup i kapituła; do nich też miał należeć patronat. Przywilej lokacyjny z 1253 r. podaje, że biskup udzielił mieszczanom zezwolenia na wzniesienie kościoła.

W pochodzących z XV w. “Annales Posnanienses” jako datę erekcji kościoła podano rok 1253, natomiast Kronika wielkopolska fakt ten odniosła do 1263 r. Źródło to zdaje się być obecnie najbardziej wiarygodne, gdyż dokumenty poprzednie dopiero zapowiadają fakt wzniesienia kościoła, podczas gdy w dokumencie z 1296 r. wyraźnie zaznaczono, że patronat nad kościołem należał wówczas do księcia. Książę mógł też być faktycznym fundatorem kościoła, i to z powodu początkowej słabości ekonomicznej miejscowego mieszczaństwa, nie mogącego wówczas podjąć wysiłku budowy.

1851 Wydano pierwszy numer gazety “Posener Stadtblatt”. Ukazywała się 2 razy w tygodniu.

1808 Założono w Poznaniu lożę masońską „Bracia Francuzi i Polacy Zjednoczeni” (Les Freres Polonais et Français reunis)

W październiku 1810 roku w stolicy Wielkopolski powołano lożę filialną żeńską na wzór francuski, pod nazwą „Ogród Eden”, która jednak nie istniała długo. Wielka mistrzynią tej obediencji była Barbara Dąbrowska (żona generała Jana Henryka). W epoce napoleońskiej wręcz nie wypadało pozostawać poza lożą, o ile chciało się być utożsamianym ze stronnictwem reform i duchem nowych czasów.

Masonem wysokiego stopnia był sam gen. Jan Henryk Dąbrowski, sympatyzował z wolnomularstwem i spełniał sekretne misje zlecane przez masonerię także Józef Wybicki.

W składzie lóż znaleźli się wtedy czołowi przedstawiciele wielkopolskich rodów ziemiańskich i wyżsi oficerowie. (Na podstawie: http://wolnomularstwo.pl/)

1823 Powstał Instytut Chorych, czyli dzisiejszy Szpital Kliniczny Przemienienia Pańskiego (przy ulicy Długiej)

Na początku XIX wieku w mieście zawiązał się społeczny komitet, który postanowił wbudować pierwszy publiczny szpital. Po wielkiej akcji składkowej w latach 1821-1822, w której uczestniczyli Polacy udało się uzbierać potrzebną sumę na sprzęt, meble i leki. Kolosalną jak na owe czasy kwotę – 20 000 talarów – ofiarował hrabia Edward Raczyński.

Szpital pod nazwą Instytut Chorych – zaczął działalność 1 stycznia 1823 roku w starym gmachu poklasztornym przy placu Bernardyńskim. Początkowo lecznica  posiadała dwie sale chorych oraz 4 separatki i liczyła 60 łóżek. Specjalizowała się w dermatologii, chorobach wewnętrznych i chirurgii. Codziennie przed bramą szpitala tworzyły  się ogromne kolejki chorych, którzy przyjeżdżali z całego regionu.

Widząc tłumy pacjentów w 1828 r. Karol Marcinkowski, ordynator chirurgii, przekazał 100 talarów (swoją roczną pensję) na utworzenie przyszpitalnej przychodni. Rok później powstała w szpitalu pierwsza sala operacyjna. W 1847 roku lekarze zaczęli operować chorych w znieczuleniu ogólnym

Szpital prowadziły Siostry Miłosierdzia Szarytki ze zgromadzenia Św. Wincentego a Paulo, które do Poznania sprowadzono z Warszawy. Dlaczego Szarytki? Honorową patronką komitetu budowy szpitala była żona namiestnika Wielkiego Księstwa Poznańskiego Antoniego Radziwiłła, księżna Ludwika, kuzynka króla Fryderyka Wilhelma III. Za jej sprawą  poznańską lecznicą zainteresował się pruski król. I to on wpadł na pomysł, by szpital prowadziły Szare Siostry. Widział z jaką troską pomagają chorym w paryskim szpitalu Hôtel Dieu, jednym z pierwszych europejskich szpitali.

Szpital rozbudowuje się, przybywało łóżek. W roku 1854 jest ich już 160. W 1928 lecznica otwiera nowoczesny blok operacyjny, pracownię rentgenowską, i bibliotekę. Lekarze zbierają datki na zakup 75 igieł z radem stosowanych w leczenia raka. W 1939 r. lecznica ma 350 łóżek!

Szpital wielokrotnie zmieniał szyldy. Nosił nazwy: Instytut Chorych,   Instytut Sióstr Szarych, Instytut Sióstr Miłosierdzia, Szpital Przemienienia Pańskiego, Szpital Wojewódzki im. Pawłowa, Collegium Pawłowa, Państwowy Szpital Kliniczny nr 1 AM im. Pawłowa. Od 2007 roku placówka nazywa się Szpital Kliniczny Przemienienia Pańskiego [Źródło: Sylwia Sałwacka, 190  lat szpitala przy Długiej, gazeta.pl, dostęp: 1 stycznia 2013]

1859 Ukazał się pierwszy numer Dziennika Poznańskiego, gazety założonej przez Hipolita Cegielskiego i Gustawa Potworowskiego.

W dziejach prasy wielkopolskiej był on zjawiskiem wyjątkowym. Mimo kilkakrotnej zmiany orientacji politycznej, zawsze cechował go wysoki poziom.

Początkowo “Dziennik” był organem liberalnego ziemiaństwa, później przeszedł na pozycje konserwatywne, a w okresie międzywojennym zbliżony był do obozu sanacyjnego.

W pierwszych latach kierowali nim Władysław Bentkowski, Hipolit Cegielski i Józef Jagielski. Duże zasługi dla jego rozwoju w okresie zaborów położył jego wieloletni redaktor naczelny Franciszek Dobrowolski, jeden z najpopularniejszych ludzi miasta. “Dziennik Poznański” ukazywał się do chwili wkroczenia hitlerowców w 1939 r. (Na podstawie: http://www.tmmp.poznan.pl)

1871 Ukazał się “Tygodnik Wielkopolski – naukowy, literacki i artystyczny” pod redakcją uczestnika Powstania Styczniowego Edmunda Calliera.

Wokół “Tygodnika” skupiła się młoda, postępowa inteligencja, m. in. publicysta Władysław Olendzki, poeci Władysław Bełza i Ordon. Współpracownikami “Tygodnika” byli wybitni uczeni i pisarze, np. Eliza Orzeszkowa, Wincenty Pol, Wojciech Kętrzyński, Walerian Przyborowski czy Karol Libelt. “Tygodnik” opowiadał się za tendencjami liberalnymi i pozytywistycznymi.

Ostro występował przeciw ultramontanom, tzn. skrajnie klerykalnemu prądowi politycznemu. Olendzki pisał: “Strzeżmy się wszystkich, którzy mają ojczyznę nie w Polsce, lecz w Rzymie”.

“Tygodnik” należał również do gorących propagatorów teorii Darwina. świetny początkowo rozwój pisma zahamowany został nasilającą się polityką germanizacyjną, atakami żywiołów klerykalno -konserwatywnych oraz zmianą naczelnego redaktora. Funkcję tę objął na początku roku 1874 zachowawczo nastrojony Władysław Chotomski. Splot tak niefortunnych okoliczności spowodował upadek “Tygodnika” we wrześniu 1874 roku. (Na podstawie notek na stronie http://www.tmmp.poznan.pl)

1872 Ukazał się w Poznaniu pierwszy numer nowego dziennika o nazwie “Kurier Poznański”.

Pismo powołane zostało do życia przez grupę konserwatywno- klerykalnego ziemiaństwa jako przeciwwaga liberalnego “Dziennika Poznańskiego”.

Człowiekiem, który nadał mu wyraźny kierunek zachowawczo -klerykalny, był ks. Antoni Kantecki, wybitny publicysta, wieloletni redaktor “Kuriera”.

Pismo to cieszyło się popularnością w okresie kulturkampfu, kiedy trwała walka państwa z kościołem i narodowością polską. Gdy ustały zmagania z kościołem “Kurier” tracił stopniowo wpływy, tym bardziej, że zaczął głosić hasła współpracy z rządem. W roku 1906 przeszedł w ręce Narodowej Demokracji, która nadała mu inny kierunek. Wychodził do września roku 1939, będąc jednym z czołowych organów endecji w Polsce międzywojennej. (Na podstawie: http://www.tmmp.poznan.pl)

1876 W Poznaniu ukazał się pierwszy numer tygodnika “Gwiazda”.

1912 Powstanie Zoo w Poznaniu – oddanie Ogrodu w zarząd miasta przez Towarzystwo „Ogród Zoologiczny”

Stare ZOO, niegdyś zwane Zwierzyńcem, założone zostało w niecodzienny sposób przez grupę dowcipnych graczy w kręgle. Spotykali się oni przy kuflu piwa w nieistniejącej już restauracji dworca Kolei Starogardzko – Poznańskiej przy ul. Zwierzynieckiej.

Nadszedł pewien dzień 1871 roku, w którym to prezes kręglarzy obchodził jubileusz 50 rocznicy urodzin. Jakież było jego zdziwienie, gdy zobaczył, nie tyle swych gości, co niesione przez nich prezenty! Były nimi spotkane na ulicach Poznania zwierzęta: świnia, koza, baran, kot, królik, wiewiórka, gęś, kaczka, kura, paw, tresowany niedźwiedź i małpa.

Menażeria, z racji swych rozmiarów i wymagań, została na prośbę szacownego jubilata umieszczona w ogródku restauracyjnym, „ażeby zwierzęta te eksponowano stale w ogrodzie, nie tylko dla rozrywki, lecz i dla pouczania oglądających je i ażeby ta, na razie skromna kolekcja, stała się zaczątkiem przyszłego zbioru zoologicznego”. W ten oto sposób w 1874r. powstało Towarzystwo Akcyjne Ogród Zoologiczny. (Na podstawie: www.zoo.poznan.pl)

1925 W granice stołecznego Miasta Poznania zostały włączone gminy: Dębiec, Główna, Komandorja, Rataje, Mała Starołęka, Winiary i Dom. [Domostwa] Naramowice.

Rozporządzeniem Rady Ministrów (…) z dnia 17 grudnia 1924 przyłączono od dn. 1 stycznia 1925 Wasze gminy do miasta Poznania.

Wiele z tych gmin stanowiło w dawnych czasach własność miasta, niektóre, jak Komandorja, były jego najdawniejszą składową częścią. Dębiec założono na gruntach miejskich. Powraca więc do wspólnego pnia to, co z tego pnia wyszło.

Obejmując władzę samorządową w Waszych gminach, a nowych dzielnicach naszego miasta, zapewniamy, że z równą troskliwością jak o dotychczasowe dzielnice Poznania, będziemy się troszczyli i o rozwój Waszych dzielnic, że będziemy się starali złączyć Was ściśle ze śródmieściem, jak złączono niegdyś także samoistne gminy Łazarz, Jeżyce, Wildę, Górczyn, że w miarę środków finansowych będziemy się starali o udoskonalenie komunikacji, podniesienie szkolnictwa, o zaspokojenie potrzeb ubogich, a dobrobyt Wasz materjalny i kulturalny zawsze będzie nam leżał na sercu.

Zaznaczamy, że (…) grunty Wasze przez 10 lat nie mogą być obciążone samoistnymi podatkami gruntowymi, a przez lat pięć wolno je obciążać podatkiem budynkowym tylko do tej wysokości, do której mogłyby być obciążone, gdyby przyłączenie nie nastąpiło. Witając Was jako naszych nowych współobywateli mamy nadzieję, że wraz z nami i całem obywatelstwem naszego miasta będziecie pracowali dla dobra i chwały miasta Poznania.

Wiceprezydent miasta
Dr Kiedacz

1927 Na dzień 1 stycznia 1927 r. w mieście było 826 abonentów Radja Poznańskiego, a już w maju tegoż roku liczba ta przekroczyła 3000.  [Źródło: Wojciech Weiss, Stowarzyszenie Elektryków Polskich, Kronika Miasta Poznania, nr 2/1978]

1930 O godzinie 9.30 wieczorem w 78 roku życia zmarła Franciszka Tabertowa z Hoffmanów, właścicielka popularnej gospody na Dębcu, która wpisała się w historię Lecha Poznań.

15 marca 1919 w wieku 63 lat zmarł Andrzej Tabert, właściciel gospody na Dębcu, w domu Trittów, ważnego punktu życia towarzyskiego i kulturalnego, a także miejsca, w którym prawdopodobnie założono klub Lutnia, prekursorkę dzisiejszego Lecha Poznań.

Po Andrzeju, trzy lata od niego młodsza. Była ona wówczas na Dębcu bardzo popularną postacią, znaną szczególnie wszystkim miłośnikom napojów alkoholowych. Była kobietą życzliwą, miała dobre serce i wspomagała wszystkie inicjatywy społeczne, udostępniając salkę swojej gospody. W 1920 roku liczyła sobie 68 lat. Prawdopodobnie właśnie tam odbyło się zebranie inaugurujące działalność Klubu Sportowego Lutnia.

W latach późniejszych na przemian w pomieszczeniach restauracji Tabertowej – jesienią i zimą oraz w przyległym ogrodzie – wiosną i latem odbywały się zabawy taneczne, z których dochód zasilał kasę klubu. To właśnie tam, jak informuje anons prasowy, odbyły się w sierpniu 1927 roku uroczyste obchody siedmiolecia istnienia Ligi Dębiec.
[Źródło: Jarosław Owsiański, Lech Poznań przemilczana prawda, s.76-77, Poznań 2017]

1937 W Augustowie urodził się Urodził się Janusz Michałowski, polski aktor. Jest mężem Izabelli Cywińskiej. Przez wiele lat związany z Teatrem Nowym w Poznaniu.

Janusz Michałowski w spektaklu Judasz z Kariothu w Teatrze Nowym – 4 kwietnia 1981 Foto: Jacek Kulm / Cyryl

1950 Utworzenie Akademii Medycznej – dziś Uniwersytet Medyczny z wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Poznańskiego.

1970 Poznańska fabryka kosmetyków zmienia nazwę na POLLENA – LECHIA Przedsiębiorstwo Państwowe w Poznaniu.

1973 Włączenie w granice miasta Poznania części wsi Koziegłowy, Piątkowo i Suchy Las.

1991 Pod Poznaniem w wieku 46 lat zginęła w wypadku samochodowym Adrianna Rusowicz. Była jedną z najpopularniejszych piosenkarek lat 60-tych. Śpiewała z Błękitnymi Pończochami, Niebiesko-Czarnymi i w duecie Ada I Korda. [informacje z poznańskiej prasy za: adarusowicz.adizma.pl]

1993 Pierwszy dzień 1993 roku, przyniósł w komunikacji miejskiej rewolucję. Liczbę 25 linii tramwajowych, zredukowano do 13. Kolejną nowością było wprowadzenie taryfy czasowej i kasowników, w których odbijało się bilety na określony czas – wówczas były one ważne na 10 min, 30 min i 1h.

Komfort podróży został podniesiony dzięki wycofaniu starych wagonów typu N. Od nowego roku linie tramwajowe obsługiwały wyłącznie wagony typu 102Na, 105Na i Holendry. [źródło: MPK Poznań, fot. MPK, Vim van der Ent, Michał Grossmann, wikipedia / CC]

2015 Zmarł Tadeusz Lis, poznański uliczny bard.

Jego głos i muzykę znało wielu poznaniaków. Zazwyczaj w przejściu podziemnym na Dworcu Głównym, przy Starym Rynku albo przy Stadionie Miejskim siadał i zaczynał grać na gitarze i harmonijce. Dzień dobry, nazywam się Tadeusz Lis, Uliczne Przedsiębiorstwo Rozrywkowe tak rozpoczął swoje występy.

Ja tu jestem dla przyjemności ludzi, wie pan? – mówił podczas rozmowy na poznańskim dworcu – Grałem w wielu miastach, w tych również, ale najlepiej jest u nas, w Poznaniu – mówił w jednym z wywiadów

Przez wiele lat swoją muzyką, swoim śpiewaniem umilał życie poznaniakom, turystom, kibicom (śpiewając m.in. “W górę serca niech zwycięża Lech”). Nazywany przez niektórych grajkiem ulicznym potrafił wykrzesać z gitary, harmonijki ustnej i swojego głosu duże pokłady autentyczności i bezpośredniości.

Ostatni koncert Tadeusza Mandat Lisa miał miejsce podczas Wigilii dla Bezdomnych w Michałowie/k Szczepankowa, gdzie wyśpiewał m.in. swoją własna kompozycję Blues bezdomnych. Całą rozmowę z Tadeuszem Lisem przeczytasz klikając tutaj.

ZDARZYŁO SIĘ 1 STYCZNIA

1449 Urodził się Wawrzyniec Medyceusz, władca Florencji, twórca jej potęgi.

1467 Urodził się Zygmunt I Stary, wielki książę litewski, król Polski.

1700 W Rosji wprowadzony został kalendarz juliański. Do tej pory daty ustalane były według ery bizantyjskiej – od stworzenia świata.

1788 W Londynie ukazał się pierwszy numer dziennika “The Times”.

1818 Chile ostatecznie stało się niepodległe, mimo, że południe kraju było zajęte przez Hiszpanów.

1860 W Królestwie Polskim wyszedł pierwszy polski znaczek pocztowy.

1863 Wszedł w życie akt wyzwoleńczy niewolników wydany przez prezydenta USA Abrahama Lincolna.

1863 Urodził się Pierre de Coubertin, francuski pedagog, propagator idei nowożytnych igrzysk olimpijskich. Z jego inicjatywy zorganizowano pierwsze igrzyska w 1896 roku w Atenach, w latach 1896-1925 prezes Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego.

1880 Urodziła się Mieczysława Ćwiklińska, polska aktorka.

1890 Po raz pierwszy w meczu piłkarskim użyto bramek z siatką (mecz Bolton Wanderers – Nottingham Forest).

1901 Utworzenie Związku Australijskiego (Commonwealth of Australia), o statusie dominalnym, łączącego samodzielne dotąd kolonie brytyjskie na tym kontynencie.

1918 Niemcy opuścili Wilno – miasto zostało przejęte przez Polaków.

1919 Urodził się Jerome Salinger, pisarz amerykański, autor „Buszującego w zbożu”.

Urodził się jako syn Sola Salingera, polskiego Żyda, sprzedawcy koszernego sera, i jego żony Marie z domu Jillich, o korzeniach szkocko-irlandzkich. W 1936 rozpoczął naukę na New York University, zamierzał studiować pedagogikę specjalną.

Wiosną przerwał jednak studia, a na jesieni tego roku ojciec wysłał go do Wiednia, gdzie miał zapoznać się z przemysłem i importem mięsa. Jesienią i zimą 1937/1938 roku pracował w ubojni w Bydgoszczy.

Ten okres swojego życia opisał w 1944 roku następująco: “W wieku osiemnastu, dziewiętnastu lat, rok przesiedziałem w Europie… większość czasu w Wiedniu, choć musiałem też terminować w przetwórni szynek w Polsce… Ostatecznie na parę miesięcy wylądowałem w Bydgoszczy, gdzie mordowałem świnie i pchałem lory przez śnieg w towarzystwie grubego majstra, który nieustannie zabawiał mnie strzelaniem ze swej śrutówki do wróbli, do żarówek i do kolegów z pracy.

1920 W Warszawie rozpoczęły się obrady trwającego do 2 stycznia 1921 r. I Walnego Zjazdu ZHP, na który przybyli przedstawiciele wszystkich dzielnic i środowisk. W czasie obrad przyjęto statut, zatwierdzono obowiązujące od 1919 r. prawo i przyrzeczenie harcerskie oraz wybrano władze.

1923 Ukazał się 1 numer “Przeglądu Radiotechnicznego” – pierwszego w Polsce pisma poświęconego radiotechnice.

1925 Nazwę norweskiej stolicy Christiania zmieniono na Oslo.

1925 W Wolnym Mieście Gdańsku został otwarty Polski Urząd Pocztowy.

1929 Urodził się Zbigniew Nienacki, polski pisarz (zm. 1994).

1933 Urodził się Mieczysław Kalenik, polski aktor, Zbyszko w Krzyżakach.

1939 Wszystkie młode dziewczęta niemieckie poniżej 25 roku życia objęte zostały obowiązkiem odbycia jednorocznej służby cywilnej.

1940 Urodziła się Anna Prucnal, polska aktorka, piosenkarka.

1946 Urodził się Teresa Torańska, polska dziennikarka i pisarka.

1947 Urodził się Andrzej Kurek, polski fizyk, dziennikarz, popularyzator nauki (zm. 1989).

1951 Uruchomiono pierwszą telewizję kablową (Chicago – 300 abonentów).

1953 Malediwy ogłosiły niepodległość.

1953 Urodził się Zenon Plech, polski żużlowiec.

1957 Wprowadzono obowiązkową rejestrację telewizorów.

1957 Urodziła się Ewa Kasprzyk, polska aktorka.
http://www.youtube.com/watch?v=Q9L0PWTCmdU

1960 W USA wystrzelono pierwszego satelitę meteorologicznego.

1966 Nr 1 wśród płyt długogrających w USA: “The Sound Of Silence” – Simon & Garfunkel.

1966 W USA w Kalifornii pojawiły się pierwsze wspólnoty hippisowskie.

1974 Urodziła się Olga Borys, polska aktorka.

1986 Na pierwszym miejscu listy magazynu “Billboard” – piosenka Say You, Say Me w wykonaniu Lionela Ritchie.

1988 W Polsce zaprzestano zagłuszać sygnał Radia Wolna Europa.

1993 Weszła w życie ustawa o podziale Czechosłowackiej Republiki Federalnej na dwa niezależne państwa: Republikę Czeską i Republikę Słowacką.

1995 Denominacja złotego w stosunku 10 000: 1.

1999 “Euro” – wspólna waluta jedenastu krajów Unii Europejskiej stała się jedynym legalnym środkiem płatniczym. Waluty narodowe pozostały w obiegu do stycznia, 2000 r., ale tylko jako wierne odbicie euro.

Imieniny obchodzą: Mieczysław, Mieszko, Maria, Eufrozyna, Fulgencjusz, Fulgenty, Józef, Konkordiusz, Martyna, Masław, Miecisław, Mieczysław, Miesław, Mojsław, Odylon, Odyseusz, Walenty, Walentyn

Mieczysław to imię słowiańskie, które oznacza „sławny mieczem”.

Mężczyźni o tym imieniu uwielbiają walczyć o swoje sprawy, swoich przyjaciół oraz bronić rodzinnego gniazda. Zwłaszcza walka o władzę i chęć rządzenia ciągle sprowadza im sen z oczu. Z reguły każdy z Mieczysławów władzę będzie sprawował, niestety nie będzie się nią długo cieszył, gdyż nie potrafi jej utrzymać. Mieczysław jednak nie zraża się tą klęską i dalej walczy, co przynosi mu satysfakcję. Jest słowny i dotrzymuje raz danego słowa. Nie znosi obłudy i zakłamania. Mieczysław to urodzony kupiec lub też bankowiec i na tym też polu odnosi duże sukcesy, mniejsze osiąga jako przemysłowiec.

Mieszko to jedno z najstarszych imion polskich zapisane w postaci zdrobniałej. Pełnie brzmienie imienia do dziś wywołuje spory: Jan Długosz odtworzył je jako Miećsław i objaśnił quod significat habiturum gloriam, czyli „co znaczy mający osiągnąć sławę”.