KALENDARIUM POZNAŃSKIE – 15 CZERWCA

Słońce w znaku Bliźniąt

– Dania – Dzień Flagi
– Dzień Wiatru
– Polska – Dzień Dogoterapii

Osoby urodzone 15 czerwca zostały obdarzone doskonałą pamięcią. Cechuje je nieprzeciętna osobowość i bogate życie wewnętrzne. Są pracowite i mają szczęście w interesach. Z natury małomówne i skryte, nie lubią się zwierzać, a ich słabą stroną jest niestałość poglądów i uczuć.

Cytaty na dziś:

– Gdy mężczyzna prosi o rękę kobiety, to znaczy, że resztę miał już wcześniej. Alberto Sordi
– Małżeństwo to bardzo sprawiedliwe urządzenie: żona musi codziennie gotować, mąż musi codziennie jeść. Alberto Sordi
– Nie ma książki tak złej, żeby nie przyniosła jakiego pożytku. Pliniusz Młodszy

KALENDARIUM POZNAŃSKIE

1535 Król Zygmunt I zezwolił na wybudowanie w Poznaniu sukiennic na wzór krakowskich.

1662 Zmarł Łukasz Opaliński, pisarz polityczny, poeta. Był autorem pierwszego polskiego podręcznika poetyki “Poeta nowy” i “Rozmów plebana z ziemianinem”.

Był także marszałkiem nadwornym koronnym od 1650, starostą pobiedziskim (od 1631), podkomorzym kaliskim (1638 – 1640) podkomorzym poznańskim od (1640).

Działalność polityczną rozpoczął w wieku 20 lat na sejmie w 1632, na którym głosował za wyborem królewicza Władysława na króla Polski. Wielokrotnie posłował na sejmy i był członkiem rozmaitych komisji sejmowych (wojskowych, skarbowych i traktatowych).

Po śmierci Władysława IV podpisał elekcję Jana Kazimierza i wiernie stał przy królu w czasie “potopu”, popierając także dworskie projekty elekcji vivente rege na sejmach w 1661 i 1662. W 1661 wspierał powstanie pierwszej polskiej gazety Merkuriusza Polskiego.

1768 Na koszt Wielmożnego [Kazimierza] Miedźwieckiego, burgrabiego ziemskiego poznańskiego, wybrukowana została kamieniami polnymi połowa ulicy [Żydowskiej], przed bramą rezydencji klasztoru aż do jej murów, oraz przez kościołem. […] Wielmożny Miedźwiecki zadbał o położenie na swój koszt owej kamiennej nawierzchni, aby woda z ulicy Żydowskiej nie spływała przed wejściem do kościoła, jak to miało miejsce wcześniej, lecz obok nowo położonej drogi, lub w innym miejscu, gdzie miasto postanowi.

Na podstawie: Kroniczka rezydencji Karmelitów Trzewiczkowych w Poznaniu przy kościele Najświętszej Krwi Pana Jezusa na ul. Żydowskiej. Opracowane przez Jacka Wiesiołowskiego, Wydawnictwo Miejskie, 2005

1793 Zmarł Antoni Onufry Okęcki, polski duchowny katolicki, biskup poznański, kanclerz wielki koronny. Odbudował katedrę poznańską po pożarze z 1772 oraz przeprowadził reformę organizacyjną administracji diecezjalnej.

Katedra w Poznaniu, około 1880 r.

1835 Zmarł Bonawentura Niemojewski, działacz niepodległościowy.

1850 Otwarcie w Pałacu Działyńskich w Poznaniu pierwszej w Wielkopolsce wystawy rzemiosła polskiego.

1854 Henryk Wieniawski wystąpił w Poznaniu w koncercie charytatywnym podczas którego fundusze zbierane były na Towarzystwo Pomocy Naukowej.

Przyjęci tak serdecznie przez poznaniaków Wieniawscy, po występach w Królewcu, Gdańsku, Bydgoszczy i Elblągu, przyjechali do Wielkopolski na dłużej w czerwcu tego samego roku. Przebywali nie tylko w Poznaniu, ale także gościli w Miłosławiu, w majątku hrabiego Seweryna Mielżyńskiego. Miejscem pierwszych czterech koncertów –  9, 11, 13 i 15 czerwca 1854 roku była Sala Biała hotelu Bazar, w którym młodzi wirtuozi także zamieszkiwali.

Trzeba podkreślić, że wieczór muzyczny w dniu 15 czerwca miał charakter charytatywny, a zebrane fundusze przekazane zostały Towarzystwu Pomocy Naukowej. Większość pozycji repertuarowych, prezentowanych wcześniej podczas pierwszego poznańskiego pobytu Braci, została powtórzona z wielkim sukcesem. Z nieznanych w Poznaniu kompozycji artyści zagrali Mazurek „La Champêtre” (Sielanka) op. 12 autorstwa starszego z Wieniawskich.

Sam Henryk o koncertach w Bazarze donosił w liście do swojego wydawcy Bartholfa Senffa: Daliśmy tu koncerty w pięknej Sali zapełnionej do ostatniego miejsca, gdzie nawet szpilki by już wcisnąć się nie dało. Po naszym [ostatnim] koncercie urządzono nam serenadę i byliśmy obsypani bukietami kwiatów. Zatrzymamy się tutaj przez trzy tygodnie, aby wypocząć i około św. Jana będziemy kontynuować nasze koncerty.

Na podstawie: Wykaz koncertów Henryka Wieniawskiego w Poznaniu opracowane przez Towarzystwo Muzyczne im. Henryka Wieniawskiego, wieniawski.pl

1912 W Poznaniu założono klub sportowy “Warta”.

Nazwa klubu, kojarzona głownie z przepływającą przez Poznań rzeką miała również oznaczać warte i stanie na straży polskości, która zaborcy starali się wyplenić. Ten właśnie cel przyświecał historycznym założycielom klubu: Franciszkowi Szycowi, Edmundowi Szycowi, Stefanowi Malinowskiemu, Marianowi Beymowi, Stefanowi Morkowskiemu, Kazimierzowi Swiderskiemu oraz Ludwikowi Zysnarskiemu.

Momentem przełomowym w historii klubu było pokonanie berlińskiej Herthy 9:2. Po tym spektakularnym zwycięstwie polska młodzież zaczęła masowo zasilać szeregi „Zielonych” opuszczając swoje dotychczasowe, niemieckie kluby. To właśnie wtedy narodziła sie legenda „Warty” Poznań, pierwszego polskiego klubu w Wielkopolsce.

1925 Powrót Cyryla Ratajskiego na stanowisko prezydenta Stołecznego Miasta Poznania.

Sala Królewska w ratuszu [rok 1930] – pomieszczenie służyło jako gabinet nadburmistrza, a później prezydenta miasta; w czasie gdy wykonano to zdjęcie, funkcję tę sprawował Cyryl Ratajski, fot. Miejski Konserwator Zabytków / Cyryl

1921 Wodociągi Miejskie pracowały źle, były ciągłe skargi mieszkańców. W okresie letnim na przedmieściach brakowało wody, stan sanitarny peryferii miejskich pogarszał się.

Było to tematem interpelacji radnego Edmunda Banca na posiedzeniu Rady w dniu 15 czerwca 1921 r., który zapytywał, czym wytłumaczyć brak wody na przedmieściach. Wiceprezydent Mikołaj Kiedacz odparł, że brak wody wynika z posuchy i niskiego ciśnienia wywołanego brakiem węgla. O sprawie tej była ponownie mowa na następnym posiedzeniu (22 VI). Brak wody był tak dokuczliwy, że radny Henryk Suchowiak zastanawiał się nad możliwością zasilania wodociągu miejskiego sterylizowaną wodą z Warty. [Źródło: Tadeusz Świtała, Zapiski z działalności Rady Miejskiej w latach 1919 – 1921, KMP 2/1978]

1926 W Poznaniu urodził się Michał Janiszewski, polski generał, polityk, minister. Od 1972 pełnił funkcję szefa gabinetu generała Jaruzelskiego.

1934 Urodził się Jan Berdyszak, polski rzeźbiarz, malarz, grafik, autor instalacji, scenograf, pedagog, teoretyk sztuki. Zmarł 18 września 2014 r.

Jeden z najbardziej wszechstronnych polskich artystów współczesnych – rzeźbiarz, malarz, grafik, autor instalacji, scenograf, pedagog, teoretyk sztuki, prof. Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu. Urodził się w 1934 r. w Zaworach koło Książa Wielkopolskiego.

Pierwszych lekcji rysunku udzielał mu ojciec, Józef, rzeźbiarz.  W latach 1952-1958 studiował rzeźbę i malarstwo w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu. W latach 1961-1981 tworzył scenografie w słynnym Teatrze Marcinek.

Za swój bogaty dorobek artystyczny Jan Berdyszak odebrał wiele nagród. W 2001 r. został uhonorowany Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, a dwa lata wcześniej – doktoratem honoris causa Akademii Sztuk Pięknych w Bratysławie.

Zdjęcie: Jan Berdyszak, Maria Berdyszakowa (historyk sztuki) i Jacek Juszczyk w Galerii odNOWA przy ul. Wielkie, 28.11.1967, fot. Jerzy Nowakowski / Cyryl

Jan Berdyszak, Obszar obrazów efemerycznych przy Św. Marcinie, Poznań 2017, fot. Tomasz Dworek

1945 Uruchomiono pociąg podmiejski z Poznania do Mosiny.

1950 Władze komunistyczne przejęły spółkę Braci Dawidowskich, przedsiębiorstwo przemysłu mięsnego, działające przy ul. Wilkońskoch na Jeżycach. Dziś w tym miejscu znajduje się Lidl.

Spółka braci Dawidowskich powstała w 1920 na ul. Gwarnej 17 w Poznaniu. Były to wtedy: warsztat rzeźnicko-wędliniarski, sklep mięsny i otwarta nieco później jadłodajnia. Szybki rozwój możliwy był dzięki wyjątkowo dobrej koniunkturze na mięso w Polsce okresu międzywojennego. 29 grudnia 1933 zawiązano spółkę komandytową, której celem było wytwarzanie przetworów mięsnych i konserw. Przy ulicy Dąbrowskiego 129, na rogu Wilkońskich, nabyto od Donata Stabrowskiego działkę (2 hektary) z przeznaczeniem na nowy zakład. W ciągu kilku lat przebudowano istniejące na niej obiekty i wybudowano nowe (wszystko ustawione było zasadniczo w kształt litery U). Część produkcji ruszyła jednak już we wrześniu 1934. Maszyny były napędzane elektrycznie, ale miały jeszcze przekładnię transmisyjną.

W 1935 zatrudniano 321 pracowników, którzy wytwarzali wyroby o wartości 8.300.000 złotych rocznie, przy średnim wynagrodzeniu 90 złotych (pracownicy fizyczni) i 130 złotych (pracownicy umysłowi). Trzon produkcji stanowiło mięso i wędliny oraz konserwy. Ubocznymi produktami były: mączka kostna, ogórki konserwowe (produkowane w dawnej, przebudowanej kotłowni) i przyprawa do zup “Bradin”, w zamyśle konkurencyjna w stosunku do “Maggi”. Przerabiano surowiec rzeźny z poznańskiej rzeźni miejskiej na Garbarach. Sprzedaż prowadzono w pięciu własnych sklepach. W 1934, jako pierwsi w Polsce, zastosowali na skalę przemysłową przedłużającą trwałość masę do powlekania powierzchni wędlin (wynalazek polski).

W 1939 ogólny majątek przedsiębiorstwa oceniano na ponad cztery miliony złotych. W tym samym roku czysty zysk wynosił 558.000 złotych. Toczono też pertraktacje na temat uruchomienia filii w Jarosławiu. Leon Dawidowski był wybrany na prezesa Polskiego Związku Wytwórców i Eksporterów Wędlin, natomiast Roman zasiadał w radzie tego związku (obaj publikowali też artykuły w wydawnictwach fachowych). Aleksander Dawidowski współreprezentował Polskę na Międzynarodowym Kongresie Wędliniarskim w Paryżu w 1931[1].

Dawidowskich wywłaszczyli Niemcy 29 grudnia 1939. Majątkiem zaczęła administrować firma “Scheffler und Hein”. W wyniku działań niemieckich przedsiębiorców straty przewyższały zyski w 1945 o 73%. Po zakończeniu działań wojennych w 1945 zabudowania nie doznały większych uszkodzeń.

22 stycznia 1945 Aleksander Dawidowski został pełnomocnikiem zakładu i uruchomił produkcję, jednak szybko został zwolniony, bo fabrykę zajęła Armia Czerwona na swoje potrzeby. Cywilne władze polskie objęły ją we wrześniu 1945. Aleksander wrócił do pracy, jednak wkrótce powtórnie go zwolniono. W 1946 uruchomił prywatny zakład na ulicy Głogowskiej 168 i 27 Grudnia 14. Wkrótce jednak został wywłaszczony również z tych przedsięwzięć. Zaginął bez śladu w 1949[1].

29 sierpnia 1949 kierownikiem przetwórni mianowano spolonizowanego Czecha – Wacława Samka. 15 czerwca 1950 przejął ją Centralny Zarząd Przemysłu Mięsnego (był to od wtedy Zakład Mięsny nr 8). Z czasem wchłonęły ją Zakłady Mięsne w Poznaniu. W latach 90. XX wieku wybudowano tu jeszcze nowy sklep mięsny (w miejscu stołówki pracowniczej). Obecnie budynki już nie istnieją – w ich miejscu znajduje się market sieci “Lidl”.

Rodzinny biznes:  Rodzina Dawidowskich pochodziła z okolic Buku. Leon był z wykształcenia kupcem, Roman – wykwalifikowanym rzeźnikiem, a pozostali dwaj bracia nie posiadali żadnego wyuczonego zawodu. Ożenił się tylko Roman. Miał jedno dziecko – córkę Reginę. Leon był powszechnie uważany za kierującego firmą i jej reprezentanta na zewnątrz. Roman nadzorował przerób i rozbudowę. Aleksander zajmował się zamówieniami i księgowością oraz reklamą. Stefan (najmłodszy) organizował dystrybucję i nadzorował sprawy kadrowe.  [źródło: Bracia Dawidowscy – poznańscy potentaci jednego pokolenia (1920-1949), w: Kronika Miasta Poznania, nr 4/1999, s.268-275]

1987 Działo się w Poznaniu:

Dokładnie w siedemdziesiątą piątą rocznicę powstania Klubu Sportowego “Warta” (15 VI 1912 r.) jubileusz przypomniała sympatykom sportu “Gazeta Poznańska”. Wymieniono alfabetycznie siódemkę założycieli Klubu: byli to: Marian Beym, Stefan Malinowski, Stefan Mórkowski, Edmund i Franciszek Szycowie, Kazimierz Swiderski i Ludwik Zysnarski.

Uruchomiono automatyczne połączenie telefoniczne z Przemyślem (O – 10).

Po przerwie przeznaczonej na modernizację, zaczęły obsługiwać klientów dwa sklepy Przedsiębiorstwa Handlu Artykułami Wyposażenia Mieszkań “Domar” : sklep meblowy w “Centrum” oraz salon radiowo-telewizyjny przy ul. Czerwonej Armii. W salonie zorganizowano stoisko patronackie bydgoskiej “Eltry” , najlepszego w kraju producenta radiomagnetofonów. Otwarto także sklep “Orient” przy ul. Czerwonej Armii, należący do Przedsiębiorstwa Handlu Artykułami Sportowymi i Papierniczymi “Arpis”. [Kalendarium Kroniki Miasta Poznania 3/87]

1988 Zmarł Henryk Guzek, polski aktor operetkowy, latach 1950-70 związany z Teatrem Wielkim w Poznaniu. (ur. 1922).

1997 Otwarcie w Poznaniu nowej Krypty Zasłużonych Wielkopolan pod kościołem św. Wojciecha.

Stara, niewielka i skromna krypta zaczęła być zbyt ciasna, a stłoczenie sarkofagów i jej stan nie odpowiadały dostojeństwu i powadze umieszczonym w niej szczątkom Zasłużonych. Pojawiały się różne koncepcje, jak przeniesienie nekropolii do obszernych podziemi sąsiedniego klasztoru Karmelitów czy też przebudowy i poszerzenie krypty pod kościołem, pod nawą główną lub północną. Zgody OO Karmelitów nie uzyskano, a posadowienie XV-wiecznego kościoła i jego budowlana konstrukcja niezwykle komplikowała tę drugą możliwość.

Ostatecznie nowa krypta zbudowana została tuż przy południowej nawie świątyni, poniżej poziomu gruntu i połączona została ze starą kryptą przejściem wykutym w fundamentach kaplicy św. Antoniego.

Jej obszerne, blisko 200-tu metrowej powierzchni wnętrze, zamknięte dwoma półkolistymi absydami, nawiązuje do stylu romańskiego i utrzymane jest w surowej konwencji prostych wapiennych tynków, posadzkowych granitów i elementów metaloplastyki z brązu, mających podkreślić dostojność nekropolii.

“Kościół stoi na wzgórzu, którego stroma skarpa spada w kierunku wschodnim na teren, który kiedyś zwał się łąką dominikańską. Piękny się stąd widok roztaczał na zieleń owej łąki, a dalej na Wartę i jej brzeg przeciwległy, piękny też był z oddali widok renesansowego szczytu kościoła i malowniczej skarpy panującej nad zielenią łąki. Aż któregoś dnia zniszczono tę idyllę. Najpierw wielką połać terenu przylegającego do Wielkich Garbar przeznaczono na budowę rzeźni miejskiej, którą ukończono w roku 1900. (…) Mało tego: między rzeźnią a kościołem, tuż pod skarpą, pozowolono firmie “Akwawit” założyć baseny spirytusowe. Wstyd powiedzieć, że czyn ten popełnili nasi oficerowie miasta w okresie międzywojennym”. Kazimierz Ulatowski “Gdy Poznań był małym miastem” w “Poznańskie wspominki. Starzy Poznaniacy opowiadają”

1998 Prezydent Aleksander Kwaśniewski otworzył jubileuszowe 70. Międzynarodowe Targi Poznańskie.

2400 wystawców z 39 krajów eksponowało swoje produkty na 55 tys. m2 . Targi wyróżniono Nagrodą Specjalną Prezydenta Polski za wkład w promowanie polskiej gospodarki. (15-19.06.) [Kalendarium Kroniki Miasta Poznania, 1998 nr 3, s 389]

2012 Zmarł prof. Stefan Stuligrosz, dyrygent chórów, twórca Chóru Chłopięco-Męskiego „Poznańskie Słowiki”, kompozytor. Kawaler Orderu Orła Białego.

W okresie okupacji prowadził zajęcia konspiracyjnego chóru, występującego w poznańskich kościołach i prowadzonego wcześniej przez ks. Wacława Gieburowskiego, pracując zawodowo w narzędziowni Zakładów Cegielskiego. W 1945 oficjalnie założył Chór Chłopięco-Męski im. Wacława Gieburowskiego („Poznańskie Słowiki”) i został jego kierownikiem artystycznym i dyrygentem; od 1950 chór działa przy Filharmonii Poznańskiej.

Wieloletnia praca z „Poznańskimi Słowikami” przyniosła mu międzynarodowe uznanie i liczne nagrody. Chór pod dyrekcją Stuligrosza koncertował w wielu krajach Europy, w USA, Kanadzie, Japonii. W 1992 chór wystąpił w Koncercie Galowym w Dniu Narodowym Polski na Wystawie Światowej EXPO w Sewilli.

ZDARZYŁO SIĘ 15 CZERWCA

1085 Wratysław II koronował się w Pradze na króla Czech i Polski.

1215 Król Anglii Jan bez Ziemi wydał Magna Carta Libertatum, czyli Wielką Kartę Swobód. Był to pierwszy dokument, który ograniczył władzę królewską i przyznał prawa niższym stanom. Oryginał karty zachował się do dziś w British Museum w Londynie.

1215 Dannebrog – flaga Danii i najstarsza spośród używanych obecnie w Europie – spadła według legendy z nieba w czasie krucjaty duńskiego króla Waldemara II do Estonii.

1752 Benjamin Franklin zademonstrował po raz pierwszy działanie piorunochronu.

1785 2 Francuskich baloniarzy w tym Jean-François Pilâtre de Rozie, pionier baloniarstwa zginęło w pierwszym wypadku lotniczym na świecie.

1844 Charles Goodyear uzyskał patent na wulkanizowaną gumę.

1888 Zmarł Fryderyk III Hohenzollern, cesarz Prus. Był liberalistą i żywił niechęć do polityki księcia Ottona von Bismarcka. Krótkie panowanie upłynęło na walce ze śmiertelną chorobą – w 1887 lekarze stwierdzili u Fryderyka raka gardła.

1869 John Wesley Hyatt w Nowym Jorku opatentował celuloid.

1922 W Hadze odbyło się inauguracyjne posiedzenie Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości.

1925 Początek niemiecko-polskiej wojny celnej.

1934 Członek Ukraińskiej Organizacji Wojskowej zastrzelił w Warszawie ministra spraw wewnętrznych Bronisława Pierackiego. Śmierć ministra była bezpośrednim powodem utworzenia obozu w Berezie Kartuskiej.

1935 W Niemczech zakazano rozpowszechniania “Krzyżaków” Henryka Sienkiewicza

1942 Urodził się Peter Norman, australijski lekkoatleta srebrny medalista w biegu na 200 m -podczas Igrzysk Olimpijskich w Meksyku w 1968.

Norman rozdzielił na podium dwóch czarnoskórych Amerykanów Tommiego Smitha i Johna Carlosa. Ceremonia wręczania medali przeszła do historii, kiedy podczas odgrywania hymnu Stanów Zjednoczonych dwaj Amerykanie wznieśli w górę ręce przyodziane w czarne rękawice. Gest ten symbolizować miał solidarność z ruchem black power. Australijczyk, który wiedział o planowanym proteście amerykańskich sportowców, przekazał im w geście solidarności swoją plakietkę. Amerykańscy lekkoatleci zostali na wniosek MKOl-u odesłani do kraju, a Norman otrzymał upomnienie od swojego narodowego komitetu olimpijskiego. Powiedział wówczas: “Wierzę w prawa obywatelskie, każdy człowiek jest równy i powinien być w taki sposób traktowany” (zm. 2006).

1944 II Korpus Polski rozpoczął walki we Włoszech z dywizjami niemieckimi o Ankonę zakończone się 24 czerwca zdobyciem miasta i portu.

1945 Urodził się Piotr Garlicki, polski aktor (dr Tretter w serialu Na dobre i na złe).

1946 W Warszawie odbył się I Kongres Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej.

1952 Zmarła Krystyna Skarbek, polska agentka brytyjskiej tajnej służby SOE.

Talent i brawura Skarbkówny dały się dostrzec już w tej pierwszej fazie jej działalności, np. wówczas, gdy przeprowadzała pięciu czeskich oficerów do Jugosławii. Z powodu awarii samochodu, którym jechali, zostali skontrolowani przez niemiecki patrol. Krystyna nie straciła głowy, i ufając fałszywym dokumentom nie tylko nie zdekonspirowała siebie, ani całej grupy, ale namówiła Niemców do przepchnięcia samochodu, który utknął na drodze, przez granicę. Została zdemobilizowana w kwietniu 1945 w Kairze. Ponieważ nie posiadała obywatelstwa brytyjskiego, została potraktowana bardzo formalnie, otrzymując odprawę w wysokości zaledwie 100 funtów. Osobiste podziękowanie Churchilla, który nazywał ją “swoją ulubioną wywiadowczynią”, nie osłodziły goryczy złego potraktowania.(ur. 1908).

1954 W Bazylei utworzono Europejską Federację Piłki Nożnej (UEFA)

1954 Urodził się Mario Kempes, argentyński piłkarz, trener piłkarski. W 1978 został wybrany Najlepszym Piłkarzem Ameryki Południowej. Kempes został uznany za jednego ze 100 najlepszych żyjących piłkarzy FIFA.

1956 Urodził się Henryk Gołębiewski, polski aktor. Przedstawiciel grupy tzw. naturszczyków, czyli aktorów na ogół bez wykształcenia aktorskiego, grających “siebie samych”. Regularnie zatrudniany przez Stanisława Jędrykę do seriali przygodowych dla młodzieży takich jak Wakacje z duchami, Podróż za jeden uśmiech i Stawiam na Tolka Banana. Powrócił na ekrany pod koniec lat 90., za sprawą Jerzego Gudejko, w rolach epizodycznych. Przełomem okazała się rola tytułowego zbieracza złomu – Ediego – w filmie Piotra Trzaskalskiego z 2002 roku.

1957 Urodził się Tomasz Raczek, polski krytyk filmowy, publicysta, wydawca, autor programów telewizyjnych i radiowych.

1963 W Culver urodziła się Helen Hunt, amerykańska aktorka kinowa i telewizyjna (Twister, Peggy Sue wyszła za mąż, Lepiej być nie może – Oscar i Złoty Glob)

1964 Rozpoczął się IV Zjazdu Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. I-szym sekretarzem wybrano Władysława Gomułkę.

1964 Odbyła się premiera komedii “Żona dla Australijczyka” w reżyserii Stanisława Barei. W rolach głównych wystąpili Wiesław Gołas, Elżbieta Czyżewska i Edward Dziewoński.

1964 W stanie Alabama urodziła się gwiazda serialu “Friends” – aktorka Courtney Cox.

http://www.youtube.com/watch?v=ZDDuhBACkCU

1966 Urodziła się Carrie Bradshaw (Caroline Mari) – postać fikcyjna, bohaterka serialu Sex w wielkim mieście. Postać grana jest przez aktorkę Sarah Jessica Parker

1973 W Nowym Meksyku urodził się Neil Patrick Harris, aktor amerykański.

1974 Piosenka “Streak” Raya Stevens’a nr 1 w Wielkiej Brytanii.

1977 W Hiszpanii odbyły się pierwsze demokratyczne wybory parlamentarne, które wygrała Partia Demokratyczna – Centrum.

1988 W czerwcu “Żołnierz Polski” wydrukował list czytelnika. Mam osiemnaście lat i jestem przewodniczącym Klubu Przyjaźni Polsko-Radzieckiej “Orbita” w Stawnicy w woj. pilskim. Za pośrednictwem ŻP chciałbym poznać przyjaciół, którzy podobnie jak ja i członkowie naszego klubu, lubią młodzież radziecką. Dobrze by było, gdyby odezwali się na mój apel żołnierze LWP.

1991 Nr 1 amerykańskiej listy przebojów: “Rush Rush” – Paula Abdul. W teledysku do piosenki wystąpił Keanu Reeves.

1993 Zmarł James Hunt, brytyjski kierowca Formuły 1, mistrz świata. Znany był z niezwykle rozrywkowego trybu życia. Ilość jego romansów jest wręcz owiana legendą. Oprócz zamiłowania do kobiet, Anglik nie stronił od alkoholu i papierosów. Do dnia dzisiejszego Anglik pozostaje jedną z najbarwniejszych postaci w historii Formuły 1. (ur. 1947).

1996 Zmarła w wieku 78 lat Ella Fitzgerald, najsłynniejsza śpiewaczka jazzowa. Pod koniec życia oślepła z powodu cukrzycy, a w 1993 straciła w przebiegu tej choroby nogi. Wkrótce po tej operacji zmarła w swoim domu w Beverly Hills w Kalifornii.

1997 W Chinach ukazała się monografia Adama Mickiewicza wraz z wyborem jego poezji. Autorem tej pracy i tłumaczem wierszy był prof. Lin Hong Lian z Chińskiej Akademii Nauk, absolwent polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego.

2009 Jerzy Buzek wstąpił do Platformy Obywatelskiej.

Imieniny obchodzą: Witold, Wit, Witosław, Jolanta, Modest

Modest, oznacza umiarkowany, łagodny, rozważny, skromny, uczciwy, imię łacińskie, pierwotnie był to przydomek.

Imię Jolanta wywodzi się od greckiego słowa oznaczającego “fiołek” lub “kwiat, roślinkę”. Kobieta o tym imieniu jest wszechstronnie utalentowana, zwłaszcza w dziedzinie nauk humanistycznych. Jest tolerancyjna, skromna i kocha przyrodę.

Wit jest imieniem o łacińskim pochodzeniu i znaczy: “chętny, ochoczy”. Każdy Wit jest towarzyski, szlachetny i szczodry. Może być dobrym politykiem, muzykiem, ma talent aktorski.

Imię Witold jest tłumaczone z litewskiego i oznacza “tego, który prowadzi, wiedzie naród”. Osoba o tym imieniu jest pracowita, usłużna, troszczy się o rodzinę i liczne grono przyjaciół. Bywa też nerwowa i impulsywna, potrafi jednak wszystko załatwić i dać sobie radę w każdych okolicznościach.

Imię Witosław ma pochodzenie słowiańskie, oznacza władcę otaczanego sławą. Mężczyzna o tym imieniu jest stanowczy, zdecydowany, potrafi być ostry i nietaktowny. Ma jednak miłe usposobienie i bez wyraźnych przyczyn nie wchodzi w konflikty, a sprawy trudne załatwia dyplomatycznie.