KALENDARIUM POZNAŃSKIE – 19 LIPCA

Słońce w znaku Raka

Osoby urodzone 19 lipca mają naturę artystyczną, często nawet poetycką, duże poczucie piękna i estetyki. W miłości bywają czułe i wrażliwe. Potrzebują wsparcia ze strony silniejszego partnera.

Cytaty na dziś:

•    Jaka myśl, taki czyn. Demostenes
•    Prawdziwe szczęście jest rzeczą wysiłku, odwagi i pracy. Honoriusz Balzak,
•    Nie pytaj, jakie będą żniwa, lecz upraw pole i proś Boga o błogosławieństwo. Przysłowie rosyjskie

KALENDARIUM POZNAŃSKIE

1535 Za sprawą nowego rektora Akademii Lubrańskiego, Grzegorza z Szamotuł – scholastyka z kręgów Akademii Krakowskiej kapituła poznańska uznała Krzysztofa Hegendorfera za heretyka wydalając go z uczelni i skazując na wygnanie z miasta.

Jego dzieła spalono, wpisując część z nich na indeks ksiąg zakazanych. Decyzja spotkała się z oporem środowisk humanistycznych i polskich zwolenników reformacji (w tym wojewody Łukasza Górki), w których cieszył się wielkim autorytetem i Hegendorfer został ponownie siłą wprowadzony do uczelni. Zimą 1535 opuścił jednak ostatecznie Poznań powracając do Niemiec. Hegendorfer był wybitnym niemieckim humanistą.

Budynek Akademii Lubrańskiego, dziś Muzeum Archidiecezjalne

1783 Na wieży poznańskiego ratusza zawieszono orła.

Orzeł z ratuszowej wieży wielokrotnie był zdejmowany i zakładany. Po raz pierwszy umieszczono go na wieży 19 lipca 1783 roku. Później na skutek zdarzeń naturalnych, jak gwałtowne wiatry, czy zamierzonych działań – podczas zaborów, czy II wojny światowej orzeł opuszczał swoje miejsce.

Ostatni raz orła zdjęto w lipcu 1977 roku i po wymianie masztu na którym jest umocowany oraz konserwacji samego orła, powrócił na swoje miejsce, gdzie znajduje się do dzisiaj. Orzeł ma spore rozmiary: 1,80 m wysokości, a rozpiętość skrzydeł wynosi 2 metry.

Orzeł to swoiste archiwum historii miasta Poznania. We wnętrzu orła zgromadzone są różnego rodzaju dokumenty, np.: dokument po łacinie z imionami panującego króla polskiego Stanisława Augusta, papieża Piusa VI, cesarza Józefa II, nazwiska urzędników i donatorów, którzy przyczynili się do przebudowy i wzniesienia wieży w 1782-84 po jej zniszczeniu przez huragan.

Po każdym zdjęciu orła dodawano dokumenty: w 1910 znalazły się tam m.in. niemieckie gazety wydawane w Poznaniu, jak i polskie, dokument informujący o rozwoju ówczesnego Poznania, nawet plany zabezpieczenia miasta przed powodziami i wiele innych. Po wojennej wędrówce po Niemczech, orzeł powrócił na wieżę w grudniu 1947 roku. Wtedy również uzupełniono to swoiste archiwum. Ostatni raz dokumenty zostały spisane i uzupełnione w 1977 roku. Dodano dokument podpisany przez ówczesne władze Poznania, monety będące w obiegu i egzemplarze wydawanych w Poznaniu gazet: „Głosu Wielkopolskiego”, „Gazety Poznańskiej” i „Ekspresu Poznańskiego”.

[Źródła: M. Brzeziński, http://poznanskiehistorie.blogspot.com, R. Linette, Orzeł z wieży ratuszowej, w: Ratusz, „Kronika Miasta Poznania”, nr 2, 2004; J. Sobczak, Rozpostarł swe skrzydła nad miastem…, w: J. Sobczak, Poznań znany i nieznany, Poznań 2011]

1926 W Poznaniu powołano do życia Wyższą Szkołę Handlową, którą później przemianowano na Akademię Ekonomiczną.

Minister Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego Antoni Sujkowski zatwierdził Statut Wyższej Szkoły Handlowej w Poznaniu z trzyletnim programem nauczania. Według  tegoż Statutu, zadaniem szkoły było “krzewienie nauk i umiejętności handlowych poprzez dostarczanie młodzieży wyższego wykształcenia zawodowego, pielęgnowanie badań i prac naukowych, szerzenie wiedzy specjalnej w społeczeństwie”.

Pierwszym dyrektorem uczelni był dr ekonomii Leonard Glabisz (1926 – 1930), następnym – prof. prawa dr Antoni Peretiatkowicz (1930 – 1939), który po uzyskaniu przez uczelnię praw akademickich w 1938 r. został jej pierwszym rektorem (1938 -1939).

Wyższa Szkoła Handlowa w Poznaniu, lata 30 XX wieku, fot: fotopolska.eu

1926 Urodził się Czesław Andrzej Janicki, polityk, profesor Uniwersytetu Przyrodniczego, zootechnik, były minister rolnictwa i wicepremier, poseł na Sejm X kadencji. Przez dziesiątki lat mieszkał na poznańskich Winiarach, gdzie udzielał się w lokalnej społeczności.

12 września 1989 został wicepremierem oraz ministrem rolnictwa, leśnictwa i gospodarki żywnościowej w rządzie Tadeusza Mazowieckiego (od 20 grudnia 1989 był wicepremierem i ministrem rolnictwa i gospodarki żywnościowej). 6 lipca 1990 zrezygnował z zajmowanych stanowisk w rządzie.

W latach 1947-1949 należał do Stronnictwa Ludowego, następnie był działaczem ZSL, a od 1990 Polskiego Stronnictwa Ludowego. Od 1989 do 1991 sprawował mandat posła na Sejm kontraktowy z okręgu Poznań-Stare Miasto. Pod koniec kadencji należał do Parlamentarnego Klubu Chrześcijańsko-Ludowego, związanego z Polskim Forum Ludowo-Chrześcijańskim “Ojcowizna”.

1928 Na pierwszym walnym zebraniu, dokonano wyboru pierwszych władz Poznańskiego Towarzystwa Pływackiego. Warunkiem prawidłowego funkcjonowania organizacji była budowa basenu, ten udało się pierwotnie wybudować na Śródce, a później na Ratajach przy Cegielni Heroda. 

W 1928 roku powstało Poznańskie Towarzystwo Pływackie. Za jego twórców uznać wypada dwóch przyjaciół: właściciela zakładu szklarskiego przy ul. Św. Marcin Oskara Jasińskiego oraz kierownika drukarni “Kuriera Poznańskiego” Edmunda Fortuniaka. Zebranie konstytucyjne Towarzystwa odbyło się 6 lipca 1928 r. l , a 19 lipca tego roku, na pierwszym walnym zebraniu, dokonano wyboru pierwszych władz Towarzystwa. Przewodniczącym został współwłaściciel Domu Sportowego przy ul. Św. Marcin Jan Wiencek, kapitanem sportowym Oskar Jasiński, sekretarzem Edmund Poprawka, a skarbnikiem Edmund Fortuniak. Towarzystwo liczyło wówczas 42 czynnych członków

Warunkiem prawidłowego funkcjonowania Towarzystwa posiadającego już dość pokaźną liczbę członków było posiadanie własnego basenu pływackiego.

W okresie międzywojennym w Poznaniu działało kilka pływalni. Inicjatywę budowy pierwszego w mieście basenu w zakolu Cybiny na wysokości ul. Zagórze podjął powstały w 1922 roku Oddział Pływacki T. S. “Unia”. Obiekt otwarto 26 czerwca 1927 r. Uroczystości rozpoczęło nabożeństwo w kościele Filipinów, a basen poświęcił ojciec Krystian.  W godzinach popołudniowych odbyły się pierwsze w Poznaniu zawody pływackie na wymiarowym basenie.

Basen o drewnianej konstrukcji, pierwszy w Poznaniu na stojącej wodzie, pozwolił na pomiar rezultatów na określonych dystansach niezależnie od zmiennego nurtu, z jakim mieli do czynienia poznańscy pływacy startujący na kapryśnej Warcie. Basen daleki był jednak od doskonałości, a jego głównym mankamentem było znaczne uzależnienie od poziomu wody w rzece. Do kiedy pływalnia funkcjonowała, trudno dzisiaj orzec, jednym z ostatnich śladów jej istnienia jest informacja prasowa, iż w dniach 1 i 2 września 1928 r. odbyły się tu zawody międzyklubowe.

W 1928 roku oddano do użytku pływalnię Poznańskiego Okręgowego Związku Pływackiego (POZP). Usytuowana została w starorzeczu Warty pomiędzy wałami przeciwpowodziowymi, na placu wodnych ćwiczeń saperów przy Drodze Dębińskiej.

Była to już w pełni wymiarowa pływalnia o konstrukcji drewnianej, z wieżą do skoków. Zbudowana została z funduszy POZP oraz środków uzyskanych od władz komunalnych miasta Poznania. Popularnie nazywano ją pływalnią związkową. Na basenie POZP rozpoczęło swą działalność Poznańskie Towarzystwo Pływackie. Jednak korzystanie z pływalni związkowej łączyło się z szeregiem niedogodności. Wśród nich znajdowały się wysokie koszty wstępu oraz wynajmu kabin. Częstokroć zdarzało się, że wkrótce po wiosennym otwarciu pływalni zamykano ją, by dokonać niezbędnych prac remontowych

Nie wiadomo, kiedy zapadła decyzja o podjęciu budowy własnej bazy treningowej, faktem pozostaje, że już w 1929 roku budowa była w toku.

Miejsce pod przyszłą pływalnię usytuowane było na terenach fabryki chemicznej oraz cegielni “Herolda”, położonych na wysokim brzegu Warty na Ratajach, dokładnie tam, gdzie niedawno zbudowano nowy obiekt pływacko-rekreacyjny, kręgielnię i korty tenisowe. W utworzonej po wybraniu gliny niecce gruntowej znajdował się stawo nie regularnym kształcie.

Dla właściciela fabryki Z. Ciesielczyka teren ten nie przedstawiał żadnej wartości, wręcz przeciwnie, obciążał go zbytecznymi podatkami, dlatego łatwo zgodził się na umieszczenie tam pływalni. A miejsce było idealne! W notatkach prasowych podkreślano, że było ono chronione przed zimnymi wiatrami, dobrze nasłonecznione, szczególnie w godzinach południowych i popołudniowych, a ponadto roztaczał się stąd “śliczny widok na panoramę miasta”

Natomiast uciążliwe okazało się znaczne oddalenie pływalni od miasta i mostów na Warcie. Pływalnię zbudowała firma budowlana Romana Klekotty, a materiały budowlane, głównie drewno, dostarczyła firma Szymczak- Leitgeber.

Źródło: Jan Osięgłowski, Pływalnia Poznańskiego Towarzystwa Pływackiego na Ratajach, w: Kronika Miasta Poznania 2001 Nr3 ; Rataje i Żegrze: https://www.wbc.poznan.pl/dlibra/show-content/publication/edition/168145?id=168145

1955 W Poznaniu otwarto linie tramwajową łączącą Śródmieście ze Starołęką – do pętli Stomil. Do dworca kolejowego trasę przedłużono w 1967 roku. [Źródło: Kronika Miasta Poznania, 1951-56, R.24]

Otwarcie linii tramwajowej na Starołękę do dworca PKP, 28 lipca 1967 foto: poznan.wikia.com

1967 Odbyły się pierwsze międzynarodowe zawody pływackie „Wpław przez Kiekrz” (dokładnie: Międzynarodowy Maraton Pływacki “Wpław przez Kiekrz” im. Stanisława Garczarczyka.

Wyścig główny odbywa się na dystansie 7000 m. Od 2007 wchodzi w cykl Grand Prix Wielkopolski w pływaniu długodystansowym. Imprezie towarzyszą różnego rodzaju zawody dodatkowe, np. Mistrzostwa Polski Dziennikarzy w Pływaniu, czy Międzynarodowe Mistrzostwa Policjantów w Pływaniu Długodystansowym. Oprócz tego organizowane są krótsze dystanse dla dzieci, czy też wyścig masowy. Inicjatorem organizacji maratonu był dziennikarz sportowy Gazety Poznańskiej, Stanisław Garczarczyk, zmarły w 2007. [źródło: wikipedia]

1977 W Domu Przyjaźni “Trojka” na Osiedlu Manifestu Lipcowego odbyła się wieczornica z okazji Święta Odrodzenia oraz zajęcia I miejsca przez Osiedle Manifestu Lipcowego w ogólnokrajowym współzawodnictwie. KMP 2/1978

1978 W Szpitalu położniczym przy ul. Jarochowskiego przyszły na świat siostry syjamskie, zrośnięte częściowo klatkami piersiowymi i brzuszkami. Niemowlęta przewieziono do Wojewódzkiego Specjalistycznego Szpitala Dziecięcego im. Bolesława Krysiewicza i umieszczono na Oddziale Chirurgicznym I. [Kalendarium Kroniki Miasta Poznania, nr 2/1979]

1979 Na Ratajach oddano do użytku trzeci nowy dworzec autobusowy (po Górczynie i Garbarach). Na nowym obiekcie stacjonowały autobusy linii 54, 55, 62, 66, 81, 84 oraz 113, a nowe zatoki przystankowe wybudowano dla linii B, F, 74 i 201

Niegdyś w okolicach ronda Rataje, (a dokładnie na ul. Krzywoustego) autobusy miały swoje osobne końcówki, przez co zajmowały dużo miejsca na jezdni. Z czasem jednak ruch samochodowy się wzmagał, dlatego postanowiono przenieść je na specjalny dworzec autobusowy Rataje. [źródło: MPK Poznań]

2002 W Kinie Bałtyk wyświetlono ostatni film – było to „Kino Paradiso”

Bałtyk najdotkliwiej odczuł pojawienie się multipleksów w Poznaniu. W wolnorynkowej Polsce budynek zaczął pustoszeć i popadać w ruinę. Kino powstało w 1928 roku jako reprezentacyjne kino „Stylowe” z widownią na 1000 miejsc. Od 1933 roku nazywało się Oświatowe, a po wojnie Bałtyk.

Przed wojna na parterze budynku przy dzisiejszym Rondzie Kaponiera do wejścia zachęcały witryny szykownych sklepów i szyld Kino Stylowe. Jak okazały był to gmach niech powiedzą liczby: tysiąc widzów na parterze, balkonie i w lożach, kilkudziesięciu gości restauracji, tyluż klientów księgarni i 37 mieszkań dla bankowców mieszkających nad kinem.

Był wygodnym, funkcjonalnym i gotowym na wszelkie zmiany obiektem. Kolejna nadarzyła się już cztery lata po otwarciu. Na początku lat 30. zamiast filmów w Stylowym zaczęto grać wodewile. Ale Poznaniakom nie mogło się to spodobać. Po kilkunastu miesiącach podziękowali frywolnym komediantom, a nazwę kina zmieniono na Oświatowe.

Bałtykiem zostało dopiero po wyzwoleniu. Otwarto je w 5 października 1945 po zdobyciu potrzebnego wyposażenia. W księgach handlowych z tego okresu większość sprzętu opisana jest jako majątek zdobyczny. Od projektorów Ernemann IV, a wkrótce doskonalszych VII b (wymienionych dopiero w latach 60. na Bauery, eksploatowane do końca Bałtyku), przez całą masę wzmacniaczy, głośników i przetworników, aż po mundury bileterów i wiadro przeciwpożarowe. Na meble Okręgowy Zarząd Kin musiał wydać sporo: na krzesła kinowe w liczbie 369 – 73 800 zł, na 159 fotelików do lóż – 65 190 zł, na 26 krzeseł do poczekalni – 5 200 zł, a na cztery stoliki dębowe po 650 zł za sztukę.

W Bałtyku się bywało. Z rodziną, z dziewczyną, albo z kumplami. Jeśli nie na sali kinowej, to chociaż w restauracyjnej, której wystrój i wyszynk ewoluował wraz z epokami. Elegancką najpierw „Bałtycką” zdegradowano do baru „Uniwersalnego”, a na końcu do mlecznego „Przysmaku”. Stojąc w długich kolejkach do kas można było napić się wody z saturatora, zjeść hotdoga i pierwsze w Poznaniu lody włoskie.

Kino Bałtyk krótko przed rozbiórką Foto: Jan Grochocki

Przez lata to w Bałtyku odbywały się najważniejsze premiery z udziałem gwiazd i oficjeli. Te filmy można było zobaczyć w innych kinach dopiero, kiedy tu zeszły z afisza. Dlatego komplet Bałtyk miewał często, nawet na ostatnich seansach, po których widzów zabierały nocne autobusy wprost sprzed wejścia do kina.

W PRL-u szary za dnia Poznań nocą skrzył się neonami. Świecący napis nad wejściem miał każdy szanujący się hotel, sklep, restauracja, kawiarnia, każdy dworzec i zakład przemysłowy, ba, nawet osiedle, i oczywiście każde kino. Neon na Bałtyku przez wielu uważany jest do dziś za wyjątkowy. Zaprojektowali go na początku lat 60. nieżyjący już Antoni Rzyski i Mieczysław Skrobacki. Migające kolorowo rurki przedstawiały raz kowboja, raz kosmonautę, raz Indianina. Kto wie, może na nowym Bałtyku zabłysną na powrót.

Bałtyk najdotkliwiej odczuł pojawienie się multipleksów w Poznaniu. W wolnorynkowej Polsce budynek zaczął pustoszeć i popadać w ruinę. Ostatni film „Kino Paradiso” wyświetlono 19 lipca 2002 roku

Rok później kultowe kino zostało rozebrane. Część krzeseł trafiła do małego kina Amarant, które powstawało właśnie w Domu Tramwajarza. Widzom nie przysporzyły jednak wygody, a kinu szczęścia – Amarant padł w 2010 roku. Latem 2014 roku filmy wróciły na Kaponierę. W ramach Festiwalu Transatlantyk na placu ustawiono rzędy łóżek z ekranami i wyświetlano najlepsze światowe kino.

[Źródła: materiały na stronie inwestora nowego budynku Bałtyk baltykpoznan.pl, wikipedia]

2013 Zmarł Jerzy Błoszyk, polityk, samorządowiec i dziennikarz, w latach 2003–2006 pierwszy wicewojewoda wielkopolski.

Ukończył studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Pracował początkowo jako nauczyciel, od 1970 do 1975 kierował Wydziałem Oświaty i Kultury Wojewódzkiego Komitetu Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego. Później do 1981 był dyrektorem Oddziału Okręgowego OST „Gromada”, w latach 80. kierował też Przedsiębiorstwem Zagranicznym „Euro-Astar” i firmą „Atos”. Od 1983 do 1990 pozostawał wiceprezesem poznańskiego oddziału Towarzystwa Łączności z Polonią Zagraniczną „Polonia”. W latach 90. pracował jako dziennikarz, został m.in. redaktorem naczelnym Polskiego Domu Wydawniczego „Ławica” oraz pracownikiem samorządowego pisma „Nasza Wielkopolska”. Działał także w różnych organizacjach, m.in. jako szef Wielkopolskiej Fundacji Żywnościowej i poznańskiego oddziału Instytutu France-Pologne z siedzibą w Lyonie. Od 14 kwietnia 2003 do 4 stycznia 2006 sprawował funkcję pierwszego wicewojewody wielkopolskiego (w ramach umowy SLD-PLD) [wikipedia]

ZDARZYŁO SIĘ 19 LIPCA

1380 Thomas of Buckingham wylądował w Calais rozpoczynając angielską inwazję we Francji.

1545 “Mary Rose”, statek flagowy króla Henryka VIII został zatopiony przez okręty francuskie. Wydobyto go na powierzchnię 11 października 1982 roku.

1695 Ukazało się pierwsze ogłoszenie matrymonialne.

Głosiło ono: “Dżentelmen około trzydziestoletni, bardzo majętny, jak powiada, chętnie połączy się z młodą damą posiadającą majątek 3 tys. funtów lub podobny. Szczegóły do uzgodnienia.”

1814 Urodził się Samuel Colt, amerykański konstruktor rewolweru.

Rewelacyjny na owe czasy 6 – strzałowy pistolet, w którym magazynkiem na naboje jest obrotowy bęben, stał się wkrótce najpopularniejszą bronią w Ameryce i zrósł się nierozerwalnie z legendą Dzikiego Zachodu. Colt wynalazł też nowoczesną obrabiarkę rewolwerową, która umożliwiała wykonywanie kilku różnych operacji bez zmiany głowicy i ciągłego wyjmowania obrabianego detalu.

1848 Na pierwszej konferencji poświęconej prawom kobiet w stanie Nowy Jork stwierdzono, iż kobiety rodzą się równe mężczyznom i domagano się równouprawnienia płci.

1870 Stolica Apostolska obwieściła dogmat o nieomylności papieża. Przyjęta przez ojców soborowych definicja stwierdzała: 1. Papież jest następcą świętego Piotra i jako namiestnik Chrystusa sprawuje władzę nad całym Kościołem. 2. Ogłaszane przez papieża pełniącego urząd ex cathedra decyzje w sprawach wiary i obyczajów są nieomylne i ostateczne.

1877 Na trawiastych kortach Wimbledonu, jednej z 32 dzielnic Wielkiego Londynu, odbył się po raz pierwszy najstarszy i najbardziej prestiżowy turniej tenisowy.

1893 Urodził się Włodzimierz Majakowski, poeta rosyjski. Organizator ruchu futurystycznego, autor poematów “Włodzimierz Iljicz Lenin”, “Dobrze” oraz sztuki satyrycznej “Pluskwa”. Zmarł śmiercią samobójczą 14 kwietnia 1930 roku.
http://www.youtube.com/watch?v=Nju_ZQa23jU

1900 W Paryżu oficjalnie otwarto pierwszą linię metra. Jej długość wynosiła 10 300 metrów. Pociągi pokonywały w ciągu 33 minut.

1901 Urodził się Bruno Jasieński, właściwie Wiktor Bruno Zysman, pisarz i poeta.

„Zmarnowałem podeszwy w całodziennych śpieszeniach,
Teraz jestem słoneczny, siebie pewny i rad.
Idę młody, genialny, trzymam ręce w kieszeniach,
Stawiam kroki milowe, zamaszyste jak świat”. B. Jasieński

1901 Poświęcono 15 metrowy krzyż na Giewoncie. Inicjatorem ustawienia krzyża był na wzór mody panującej we Włoszech ówczesny proboszcz Zakopanego ks. Kazimierz Kaszelewski. Górale wnieśli fragmenty żelaznego krzyża na własnych plecach, na wierzchołkuje zmontowali, a 2,5 metrową podstawę zabetenowali w skale, Transport i montaż trwał 6 dni. Krzyż wystaje ze skały na wysokość 15 metrów. Giewont i ustanowiony na nim krzyż stały się z czasem symbolem zakopanego. W 1997 roku, na dzień przed wizytą papieża Jana Pawła II, rada Miasta zakopanego zmieniła herb miasta. Od tego czasu widnieje na nim wizerunek krzyża na Giewoncie nad symbolem władzy papieskiej – skrzyżowanymi kluczami św. Piotra.

1903 Zakończył się pierwszy wyścig kolarski Tour de France. Na start zgłosiło się 60 zawodników, do mety dojechało 20. Zwycięzca, Francuz Maurice Garino na rowerze ważącym 16 kg przejechał trasę o długości 2428 km w 94 godziny.

1908 Utworzono klub piłkarski Feyenoord Rotterdam.

1940 Pierwsze zestrzelenie niemieckiego samolotu przez polskiego pilota nad Anglią (por. A. Ostowicz, pilot służący w dywizjonie brytyjskim).

1947 Urodził się Brian May, współzałożyciel i gitarzysta grupy Queen.

Zanim powstała Królowa razem z Rogerem Taylorem współtworzył formację Smile. Obok pracy w Queen muzyk zajmował się również pracą w charakterze sidemana. W 1983 roku pojawił się u boku Eddiego Van Halena w The Star Fleet Project. Solowo zadebiutował w 1992 roku krążkiem „Back To The Light”. Kolejny album „Another World” ukazał się w 1998 roku.

1947 W Rzymie ukazał się pierwszy numer polskiego miesięcznika emigracyjnego “Kultura”.
Od numeru 2/3 “Kultura” ukazywała się w Paryżu pod redakcją Jerzego Giedroycia.

1952 W Helsinkach otwarto XV Letnie Igrzyska Olimpijskie, 1 raz z udziałem ZSRR.
http://www.youtube.com/watch?v=MRjHQPbJ6m8

1952 Urodziła się Grażyna Łobaszewska, jedna z czołowych polskich wokalistek jazzowych. Współpracowała z zespołami “Ergo Band” i “Crash”.

1966 50-letni Frank Sinatra poślubił w Las Vegas 21-letnią Mie Farrow.

1972 Polska prasa poinformowała o odkryciu bogatych złóż węgla kamiennego na Lubelszczyźnie.

1986 Numer 1 amerykańskiej listy przebojów „Invisible Touch” – Genesis.

1989 Zgromadzenie Narodowe na inauguracyjnym posiedzeniu przewagą jednego głosu wybrało Wojciecha Jaruzelskiego na prezydenta PRL. W tym samym dniu, po śmierci Kazimierza Sabbata, ostatnim prezydentem RP na uchodźstwie został Ryszard Kaczorowski.

1996 W Australii Kościół katolicki oficjalnie przeprosił Aborygenów za swoje uczestnictwo w ponad stuletniej polityce likwidacji tożsamości kulturowej rdzennych mieszkańców tego kontynentu.

1998 Numer 1 brytyjskiej listy przebojów „Deeper Underground” – Jamiroquai. Nagranie pochodzi z soundtracka do filmu „Godzilla” oraz krążka „Sykronized”.

2003 Nr 1 amerykańskiej listy przebojów: “Crazy In Love” – Beyonce Knowles; US Top Album: “Chapter II” – Ashanti.

Imieniny obchodzą; Marian Wincenty, Wodzisław.

Wincenty. Imię to pochodzi z języka łacińskiego od słowa vincens, w dopełniaczu „zwycięski, zwyciężający”.

Wincenty to mężczyzna konserwatywny, stały, na którym można polegać w każdej sytuacji. Zawsze dotrzymuje słowa, jest zaradnym i dobrym organizatorem. Cechuje go stoicki spokój, toteż bardzo trudno wyprowadzić go z równowagi. Ma poczucie humoru, czasem bywa przekorny, a nawet uparty. Odpowiedniki obcojęzyczne; łac. Vincentinus, ang., fr. Vincent, niem. Vinzenz, wł. Vincenzo

Imię Marcin ma pochodzenie łacińskie, a zostało utworzone od imienia rzymskiego boga wojny – Marsa. Mężczyzna o tym imieniu posiada twórczy umysł, jest dobrym organizatorem i odpowiedzialnym pracownikiem. W miłości stały, w przyjaźni lojalny. Czasami jest zbyt zamknięty w sobie i ma kłopoty z uzewnętrznianiem swoich uczuć.

Wodzisław jest niezależny i pewny siebie. To mężczyzna powściągliwy w wydawaniu sądów, sprawiedliwy o stałym charakterze. Wierzy w przeznaczenie, interesuje się zjawiskami nadprzyrodzonymi. W zawodzie z reguły nie osiąga zbyt wielkich sukcesów. Rodzinę zakłada wcześnie i ma dużo dzieci.