KALENDARIUM POZNAŃSKIE – 2 MARCA

Słońce w znaku Ryb

Międzynarodowy Dzień Obrony Cywilnej
Birma – Dzień Rolników
Etiopia – Święto Zwycięstwa pod Aduą

Urodzeni 2 marca mają zbyt bogate życie wewnętrzne by szczegółowo wnikać w sprawy dnia codziennego. Są niewątpliwie inteligentni. W swoim postępowaniu kierują się poczuciem sprawiedliwości.

Na co dzień są pogodni, weseli i niefrasobliwi. Zbyt łatwo jednak dają wiarę innym. Nieraz graniczy to z naiwnością. Przy słowach krytyki pozostają w uporze i robią niejednokrotnie na przekór.

Cytaty na dziś:

• Kobieta potrzebuje w radości i rozpaczy, wewnątrz i zewnątrz, w każdej sytuacji – lustra. Tadeusz Fangrat
• Będą inne dni, może ważniejsze i piękniejsze… Ale to, co jest dzisiaj, już się nigdy nie powtórzy. Zabierz to ze sobą, nie zmarnuj. Maria Józefacka
• Konia kują a żaba nogę nadstawia. Przysłowie

KALENDARIUM POZNAŃSKIE

1768 Dzwony kościołów obwieściły śmierć Najdostojniejszego księcia Teodora Czartoryskiego, biskupa poznańskiego, który po kilku dniach choroby, dokonał żywota wczoraj, o godzinie szóstej wieczorem, w Dolsku.

Pełniąc urząd biskupi od roku 1739, polepszył stan dochodów z dóbr biskupich, zwiększył wpływy, zbudował pałac i odnowił jak najgodniej kościół katedralny.

Na podstawie: Kroniczka rezydencji Karmelitów Trzewiczkowych w Poznaniu przy kościele Najświętszej Krwi Pana Jezusa na ul. Żydowskiej. Opracowane przez Jacka Wiesiołowskiego, Wydawnictwo Miejskie, 2005

1901 W Praszce urodził się Stefan Korboński, polityk ruchu ludowego, prawnik, publicysta, działacz Polskiego Państwa Podziemnego, Delegat Rządu na Kraj od 27 marca do 28 czerwca 1945, poseł na Sejm Ustawodawczy z listy PSL.

W 1921 roku podjął studia na Wydziale Prawno-Ekonomicznym nowo utworzonego Uniwersytetu Poznańskiego. Z powodu trudnych warunków materialnych zmuszony był wybrać – śladem nieżyjącego ojca – studia prawnicze, choć interesowała go raczej prehistoria i archeologia.

Aby zapewnić sobie środki na studia, udzielał korepetycji, pracował również, podobnie jak starszy brat Stanisław, w gimnazjum w Pyzdrach, oraz w poznańskiej kancelarii zbornej dla robotników pracujących we Francji.

Na rok przed uzyskaniem dyplomu Korboński rozpoczął trzyletnią praktykę w Sądzie Grodzkim w Poznaniu. Następnie pracował w sądzie okręgowym, w prokuraturze i w sądzie apelacyjnym, po czym, już jako sędzia, ponownie znalazł się w sądzie grodzkim. Specjalizował się w prawie niemieckim.

Studia ukończył 4 września 1925 roku. Zamiast aplikatury adwokackiej wybrał w 1927 roku dwuletni staż w Prokuratorii Generalnej (najpierw w Poznaniu, a następnie w Warszawie), co zwalniało go z egzaminu adwokackiego. W tym samym roku, w związku z rozporządzeniem ministra spraw wojskowych o stopniach oficerskich uczestników wojny, zgłosił się do Szkoły Podchorążych Rezerwy w Śremie i po sześciotygodniowym przeszkoleniu (ukończył kurs z ósmą lokatą) otrzymał stopień podporucznika i przydział do 57 pułku piechoty (dawny 1 Pułk Strzelców Wielkopolskich) w Poznaniu.

W 1929 roku Korboński odrzucił propozycję przystąpienia do spółki z Janem i Stanisławem Sławskimi, właścicielami znanej w Poznaniu kancelarii adwokackiej, i za namową kuzyna, Zygmunta Gralińskiego, przeniósł się do Warszawy, zakładając wspólnie z nim dożywotnią spółkę adwokacką na równych prawach.

1927 W numerze 97 (2 III 1927) “Kuriera Poznańskiego” ukazał się inserat pod krzykliwym tytułem: Poznań musi mieć lotnisko!

W tym celu poznański oddział Ligi Obrony Powietrznej Państwa urządził na tarasie kawiarni “Esplanada” (pl. Wolności) loterię fantową, z której dochód przeznaczono na niwelację terenu na Ławicy. Inicjatywa spotkała się z pomówieniami Związku Towarzystw Kupieckich, który żaląc się na Magistrat za to, “że pozwolił jakiemuś przedsiębiorstwu […] na urządzenie loterii, która stwarza tylko konkurencję kupiectwu ” skierował pismo do Rady Miejskiej rozpatrywane w dniu 9 marca, twierdzące, że pomysłowi przedsiębiorcy ciągną z loterii tej kolosalne korzyści lotnictwu zaś przypada drobny tylko ułamek”.

1940 Na kopule gmachu Collegium Maius przy ulicy Fredry w Poznaniu, gdzie podczas okupacji mieściło się prezydium niemieckiej policji konspiratorzy Zygmunt Ciesielski i Bernard Intek pod komendą phm Adama Plucińskiego wywiesili biało – czerwoną flagę. Na budynku znajduje się pamiątkowa tablica odsłonięta w 1992 roku.

Ul. Fredry i Collegium Maius podczas okupacji (1939-19490), foto:  Bildarchiv / Marburg

1945 Nadano pierwszą po wojnie audycję poznańskiego radia (z Urzędu Informacji i Propagandy przy ul. Chełmońskiego)

Na ulicach Poznania rozległy się dźwięki hymn narodowego nadawanego przez prowizoryczną sieć głośników.

Radiowęzeł zmontowali z zebranego w gruzach sprzętu i uruchomili powracający do Poznania przedwojenni radiowcy: Zygmunt Bresiński, Józef Brzeziński, Romuald Jungermann, Jan Cieślewicz, Alfred Sikorski, Marian Obst, Marian Szukalski, Kazimierz Wietrzyński, prof. Franciszek Łukasiewicz i nowi pracownicy odradzającej się rozgłośni.

Pierwszą płytę, z narodowym hymnem, odtworzył Józef Brzeziński. Nadajnik o mocy 0,5 kW zainstalowano w ocalałym budynku radiostacji przy ul. Bukowskiej 53, a administrację radiowęzła i prowizoryczne studio umieszczono w Wojewódzkim Urzędzie Informacji i propagandy przy ul. Chełmońskiego 21 –  tak opisał odrodzenie poznańskiego radia Piotr Frydryszek, prezes Polskiego Radia Merkury. [Źródło: P. Frydryszek “Od Radja Poznańskiego do Radia Merkury” (Kronika Miasta Poznania nr 2/1997)]

1953 Zmarł Wojciech Trąmpczyński, działacz narodowy, pierwszy polski naczelny prezes prowincji poznańskiej. Był marszałkiem Sejmu Ustawodawczego (1919–1922), następnie w latach 1922–1927 marszałkiem Senatu I kadencji. Spoczywa na cmentarzu Zasłużonych Wielkopolan.

Wojciech Trąpczyński podczas powitania wojsk wracających z Warszawy po zamachu majowym 1926 Foto: wikiland

1959 Zmarł Wilam Horzyca, inscenizator, reżyser, krytyk, tłumacz, poeta i dramatopisarz. Od 1918 roku wykładał w warszawskim konserwatorium muzycznym. Był redaktorem “Wiadomości Kulturalnych” i “Drogi”. Prowadził teatry w Krakowie, Katowicach, Toruniu, Poznaniu, Bydgoszczy i Wrocławiu.

Trzy lata Horzyca spędził w Poznaniu kierując administracyjnym molochem – Państwowym Teatrem Polskim w Poznaniu, w którego skład wchodziły cztery sceny.

Powtórzył tutaj wiele inscenizacji toruńskich, m.in. “Sen nocy letniej” (1948), “Pugaczowa” (1948), “Mozarta i Salieriego” Aleksandra Puszkina (1949) i “Major Barbarę” Shawa (1949). Wyreżyserował “Czarującą szewcową” Federico Garcii Lorki z oprawą plastyczną Jana Kosińskiego (1950). Z tym scenografem przygotował wcześniej sztukę z francuskiego repertuaru klasycznego – “Fedrę” Jeana Racine’a z wielką rolą Ireny Eichlerówny (1949), która zagrała również w “Profesji pani Warren” Shawa (1951) – spektaklu reżyserowanym przez Horzycę w warszawskim Teatrze Współczesnym.

W 1951 roku pod naciskiem władz, którym nie podobał się poetycki charakter jego teatru dyrektor musiał opuścić Poznań. W czasach stalinowskich coraz trudniej znajdował miejsce w dusznym i tępym socrealizmie, kolejne jego propozycje repertuarowe odrzucała cenzura.

Funkcjonował raczej na marginesie życia teatralnego. Tułał się po kolejnych scenach nie zagrzewając nigdzie na długo miejsca.

W latach 1948-1951 był dyrektorem Teatru Polskiego w Poznaniu. Do Poznania ściągnął go Stanisław Hebanowski. Kiedy rozpoczęły się socrealistyczne nagonki na literaturę i sztukę na początku lat 50-tych, został w skandaliczny sposób zwolniony przez władze Poznania.

Zdaniem wielu teatrologów pozbawienie Horzycy w 1951 roku funkcji dyrektora było wielkim błędem, gdyż to właśnie za jego kadencji Polski stał się jednym z nielicznych miejsc, w którym uprawiało się “prawdziwy teatr”. Horzyca rzekomo “miał duszę artysty”, “umysł mistyczny” i “wyrażał się często podobnie jak Schiller”. Jednocześnie jednak, co zaznaczył Erwin Axer, reżyser w przeciwieństwie do wspomnianego dramaturga “umiał rachować i znał się na organizacji teatru”.

Wyjeżdżając z Poznania publicznie rzucił klątwę na scenę przy ul. 27 Grudnia: oby przez 100 lat nie podniosła się z tej klęski artystycznej!

[Źródła: wikipedia, Ryszard Danecki, Od Smakosza do Fregaty. Na szlaku poznańskiej cyganerii artystycznej, Oficyna Wydawnicza G&P, Poznań 2010, s. 100]

1960 W Malborku zmarł generał Stanisław Taczak, dowódca Powstania Wielkopolskiego.

W dniu 27 grudnia 1918, w związku z wybuchem powstania wielkopolskiego przybył do Poznania, gdzie spotkał się z Wojciechem Korfantym, który po przedstawieniu sytuacji zaproponował mu w imieniu Komisariatu NRL, stanowisko tymczasowego naczelnego dowódcy powstania, z jednoczesną promocją na stopień majora. Pośrednikiem tego spotkania był ks. Teodor Taczak – brat Stanisława.

Mjr Stanisław Taczak stanął na czele powstania, a jego największym zadaniem było zintegrowanie żywiołowo powstających oddziałów w jedną armię. Stworzył Sztab Generalny Armii Wielkopolskiej, oraz sformował dziewięć wielkopolskich Okręgów Wojskowych.

W dniu 16 stycznia 1919 roku, z przyczyn personalnych (zbyt niski stopień) i politycznych (dopuszczał do organizacji rad żołnierskich), przekazał dowództwo gen. Józefowi Dowborowi-Muśnickiemu samemu obejmując stanowisko drugiego kwatermistrza Okręgu Generalnego, a następnie zastępcy szefa sztabu.

Generał Taczak podczas uroczystości powstańczych w Gostyniu 3 stycznia 1959 r. fot: Archiwalne zdjęcia Gostynia na http://gaso-gostyn.pl

Okres powojenny, to czas niemal całkowitego zapomnienia o generale Taczaku. Żył ze skromnej emerytury i pracy w charakterze magazyniera w cukrowni w Janikowie. Prócz rodziny, pamiętali o nim tylko dawni przyjaciele – powstańcy wielkopolscy, z którymi utrzymywał częste kontakty […]

W marcu 1953 roku zmarła mu żona, a córka przeprowadziła się do Malborka. Dopiero w 1956 roku przypomniały sobie o nim władze kombatanckie, nadając mu Wielkopolski Krzyż Powstańczy. Oficjalnie otrzymał to odznaczenie w grudniu 1957 roku.

Gdy jednak w 1958 roku po raz pierwszy w Polsce Ludowej obchodzono na większą skalę rocznicę wybuchu powstania wielkopolskiego, to na uroczystości nie zaproszono pierwszego głównodowodzącego. W Poznaniu odbyły się centralna akademia i sesja naukowa, której patronował Komitet Obywatelski Obchodu 40-lecia Powstania Wielkopolskiego. Stanisławowi Taczakowi nie zaproponowano nawet członkostwa w tym komitecie. Było to dla niego wielkim zaskoczeniem i przykrością. Był już nawet spakowany na wyjazd do Poznania, lecz prośba o jego przyjazd nigdy nie nadeszła.[źródło: Dowódca Powstania Wielkopolskiego Stanisław Taczak w Gostyniu, tekst na www.gaso-gostyn.pl]

1989 W Poznaniu urodził się Jan Marek Szymański, łyżwiarz szybki, wielokrotny triumfator zawodów pucharu świata, wielokrotny mistrz Polski seniorów.

Brązowy medalista mistrzostw świata w łyżwiarstwie szybkim (2013) i Zimowych Igrzysk Olimpijskich w Soczi (2014). Absolwent Akademii Wychowania Fizycznego im. E. Piaseckiego w Poznaniu. 11 stycznia 2023 ogłoszono zakończenie przez niego kariery zawodniczej. [wikipedia]

1998 Otwarcie CIM – Centrum Inicjatyw Miejskich w budynku Arkadii.

fot. CIM / facebook

2001 Odbyła się premiera filmu „Dowód Życia” Ta amerykańska produkcja ma swój poznański epizod. Poligon w Biedrusku był Czeczenią w filmie, który wyreżyserował Taylor Hackford”, a w którym zagrał Russell Crowe i Meg Ryan.

Hollywoodzki gwiazdor był negocjatorem, którego w pierwszych minutach filmu widzimy właśnie w Biedrusku, gdy liczy pieniądze za wymianę pewnego dyplomaty i szczęśliwie – choć nie bez przygód – doprowadza do jego uwolnienia. Jego kierowcę zagrał zresztą w Biedrusku Zbigniew Zamachowski.

2018 Zmarł Ryszard Podlewski, dziennikarz, poeta i satyryk.

Debiutował w Głosie Wielkopolskim w 1953 r. Był związany z Polskim Radiem w Kielcach i Telewizją Polską w Poznaniu. Tworzył interwencyjne felietony “Gwóźdź w bucie”. W latach 80-tych walczył o uratowanie niszczejącej Palmiarni Poznańskiej. Miał 86 lat.

Gwóźdź w bucie – cykl programów publicystyczno-interwencyjnych o charakterze felietonu, emitowanych przez poznański ośrodek telewizyjny w latach 1987-1995, z trzema przerwami o różnej długości trwania. Program powstał z inicjatywy Marka Nowakowskiego, a prowadzącym był przez cały czas emisji Ryszard Podlewski, poznański publicysta.

Felietony Ryszarda Podlewskiego poruszały prostą problematykę codziennych, zwykłych kłopotów, jakie napotykał przeciętny obywatel podczas kontaktów z urzędami, handlem czy machiną biurokratyczną. W czasach transformacji systemowej istniało duże zapotrzebowanie społeczne na krytykę władzy i absurdów życia codziennego, braków w zaopatrzeniu, czy samowoli urzędniczej, co zaowocowało dużą popularnością programu, ale i licznymi konfliktami z różnymi instytucjami, co kończyło się trzykrotnym wycofaniem felietonów z anteny.

Człowiek ma tyle obowiązków, że unikanie ich staje się podstawowym obowiązkiem * Aforyzm to fast food filozofii.  * Na jubileusz nie koniecznie trzeba zasłużyć, wystarczy tylko – dożyć. * Mężczyźni przy winie rozmawiają o rządzie, albo nierządzie. * Są rzeczy, które trzeba zobaczyć, by wiedzieć, że ich nie warto oglądać.

[Źródła: Nasza Wielkopolska, Ryszard Podlewski – wybitny Wielkopolanin, nr 134, grudzień 2013, Ryszard Podlewski, Moje przeboje, w: Kronika Miasta Poznania, nr 1/2007, Wydawnictwo Miejskie, Poznań, 2007, ss.324-331]

ZDARZYŁO SIĘ 2 MARCA

1333 Zmarł król Władysław I Łokietek. Jego następcą został syn Kazimierz III Wielki. Dążył do zjednoczenia ziem polskich; w 1305 opanował Małopolską, w 1314 Wielkopolskę, w 1312 stłumił bunt wójta Alberta. Mimo zwycięstwa nad Krzyżakami pod Płowcami w 1331 roku utracił Kujawy.

1776 Amerykańska piechota morska stoczyła swoją pierwszą bitwę, zdobywając angielski fort na wyspach Bahama.

1779 Urodził się Joel Poinsett, amerykański botanik i dyplomata. Jego nazwiskiem nazwano “poinsecję” – gwiazdę betlejemską, kwiat, który dzięki niemu został sprowadzony z Meksyku do USA.

1779 Urodził się Joel Poinsett, amerykański botanik i dyplomata. Jego nazwiskiem nazwano “poinsecję” – gwiazdę betlejemską, kwiat, który dzięki niemu został sprowadzony z Meksyku do USA.

1830 Zmarł Samuel Tomasz Sömmering, niemiecki lekarz, fizyk, wynalazca. Jako pierwszy stwierdził wpływ palenia na rozwój raka. W 1809 skonstruował telegraf elektryczny, udoskonalany następnie przez innych. Jego imieniem nazwano jeden z kraterów na Księżycu. (ur. 1755).

1876 Urodził się Eugenio Pacelli, papież Pius XII. W 1939 roku ogłosił dogmat o Wniebowzięciu Maryi, encyklikę o Kościele jako Mistycznym Ciele Chrystusa (Mistici Corporis). Powszechną krytykę wywołała jego postawa w czasie II wojny światowej, gdyż nie potępił zbrodni hitlerowskich.

1885 Na Placu Zamkowym w Warszawie odbyła się pierwsza demonstracja bezrobotnych kierowana przez „Proletariat”.

1889 Zmarł Ludwik Waryński, jeden z twórców polskiego ruchu socjalistycznego. Twórca i przywódca Pierwszego Proletariatu, w 1885 roku skazany na 16 lat katorgi, zmarł w Twierdzy Szlisselburskiej. Urodził się 24 września 1856 roku.

1912 Urodził się Tadeusz Fangrat – poeta, satyryk, tłumacz z języka węgierskiego, autor fraszek: “Nas-troje”, “Dobre ziółka”, “Igraszki z krainy fraszki”.

1921 Urodził się Kazimierz Górski, trener piłkarski. Pod jego kierownictwem polska drużyna narodowa odniosła największe zwycięstwa w swej historii; złoty medal olimpijski i III miejsce w mistrzostwach świata.

1923 Ukazał się pierwszy numer amerykańskiego tygodnika “Time”.

1927 W Montluçon urodził się Roger Walkowiak, francuski kolarz polskiego pochodzenia. W roku 1956 wygrał niespodziewanie Tour de France. Ten przeciętny w górach zawodnik przejął żółtą koszulke lidera w wyniku zabrania się w 30-osobową ucieczkę podczas 7. etapu. Nosił ją przez następne 3 dni do momentu wjechania w Pireneje. Na 18. etapie odzyskuje ponownie prowadzenie w wyścigu i dowozi je na metę w Paryżu, bez wygrania nawet jednego etapu. Do dziś pozostaje najbardziej biernym zwycięzcą Touru.

1931 Urodził się Michaił Gorbaczow, polityk komunistyczny, pierwszy prezydent ZSRR, inicjator „pierestrojki” w Związku Radzieckim.

1942 Urodził się John Irving, amerykański pisarz i scenarzysta filmowy. Laureat Nagrody Akademii Filmowej za 2000 w kategorii najlepszy scenariusz adaptowany do filmu Wbrew regułom, na podst. własnej powieści Regulamin tłoczni win; zagrał epizodyczne role w filmach Świat według Garpa i Wbrew regułom.

1948 W Gdańsku urodził się Krzysztof Majchrzak, aktor (Konopielka, Siekierezada).

1949 Załoga “Lucky Lady II” (B-50 Superforteca) dokonała pierwszego lotu non stop wokół Ziemi Lot trwał 94 godzin i 1 minutę.

1962 Urodził się Jon Bon Jovi (wł. John Bongiovi), założyciel i wokalista grupy Bon Jovi, nagrywa także płyty solowe. Zespół ma na koncie m.in. przeboje „Living On A Prayer” i „Bed of Roses”. Solowo pojawił się na miejscu pierwszym magazynu Billboard w 1990 roku z tematem z drugiej części „Young Guns”, „Blaze Of Glory”.

1959 Urodził się Krzysztof Stelmaszyk, aktor.

1962 Koszykarz NBA Wilt Chamberlain ustanowił rekord 100 punktów w jednym meczu.

1967 The Mamas & The Papas otrzymali Grammy dla najlepszej grupy – naturalnie za piosenkę “California Dreaming”.

1968 Urodził się Daniel Craig, angielski aktor (James Bond).

1969 Samolot Concorde wykonał swój dziewiczy lot.

1972 Amerykanie wystrzelili w kosmos sondę badawczą Pioneer 10. Jej zadaniem było zbadanie okolic Jowisza. Na jej pokładzie umieszczono przekaz ludzkości do kosmicznych istot pozaziemskich, tzw. płytkę Pioneera.

1974 Nr 1 amerykańskiej listy przebojów „Seasons In The Sun” – Terry Jacks.

1977 Keith Richards, gitarzysta The Rolling Stones, został aresztowany w Toronto w Kanadzie, za handel narkotykami.

1979 Z cmentarza w Vevey skradziono trumnę ze zwłokami Charliego Chaplina.

1980 Zmarł Jarosław Iwaszkiewicz, pisarz, współtwórca grupy poetyckiej Skamander. Autor wierszy „Powrót do europy”, „Mapa pogody”, opowiadań „Panny z Wilka”, „Matka Joanna od Aniołów”, powieści „Czerwone tarcze”, „Sława i chwała”, dramatów „Lato w Nohant”. Urodził się 20.02.1894 w Kalniku na Ukrainie.

1983 Pierwsza prezentacja płyty kompaktowej (Phillips & Sony).

1983 Ostatni odcinek serialu M*A*S*H ogląda 125 milionów telewidzów.

1985 Shakin’ Stevens “Breakin’ up my hart” nr 1 w 152 notowaniu Listy Przebojów Programu 3.

1994 W Krakowie odbyła się polska premiera filmu Stevena Spielberga “Lista Schindlera” z udziałem reżysera.

1999 W Londynie w wieku 59 lat zmarła Dusty Springfield. Powodem zgonu był rak piersi. Urodziła się jako Mary O’Brien. Karierę rozpoczynała od The Springfields w 1960 roku. Na jej koncie znajdują się przeboje typu „You Don’t Have To Say You Love Me”, „Son Of The Preacher Man”. W 1987 roku znalazła się na miejscu 1 brytyjskiej listy przebojów za sprawą utworu „What Have I Done To Deserve This” wykonywanego razem z Pet Shop Boys.

2002 Nr 1 amerykańskiej listy przebojów: “Always On Time” – Ja Rule Feat. Ashanti; US Top Album: “Dive” – Alan Jackson.

2003 Nr 1 brytyjskiej listy przebojów: “Beautiful” – Christina Aguilera; UK Top Album: “Come Away With Me” – Norah Jones.

2008 Dmitrij Miedwiediew został wybrany 3. Prezydentem Federacji Rosyjskiej.

Imieniny obchodzą: Helena, Radosław, Halszka, Henryk, Paweł, Agnieszka

Helena imię pochodzenia greckiego „helene”, „selene” – księżyc, blask, jasność

Znane imienniczki: Helena, córka Ledy, żona Menelaosa, króla Sparty; to o nią wybuchła wojna trojańska, Helena Modrzejewska, aktorka polska i amerykańska; Helena Marusarzówna, narciarka; Helena Mniszkówna, pisarka
Obcojęzyczne odpowiedniki: ang. Helen, Ellen; fr. Helene, wł. Elena, ros. Jelena.
Helena należy do kobiet o dużej wrażliwości i intuicji. Staranie dobiera sobie właściwe towarzystwo, gdzie lubi dominować i dobrze wypadać. Jest osobą o sporym temperamencie, lubiącą przyrodę i dobrą literaturę. Helena jest patronką wytwórców gwoździ i igieł oraz kustoszów Ziemi Świętej.

• W świętej Halszki dzionek nuci już skowronek.

Radosław, słowiańskie imię męskie złożone z dwóch członów: tematu przymiotnikowego „rado” i rzeczownika „sława”.

Agnieszka to imię greckie, oznacza – czysta, bez skazy, w Polsce używane w formach Agnieszka, Agneta, Jagna, Jagosza.

Osoba o tym imieniu jest wrażliwa, spokojna, z dużym poczuciem odpowiedzialności. Ma stały charakter. Nie narzuca innym swojej woli. Jest odważna i niezależna.

Paweł jest mężczyzną ambitnym, dobrym i pracowitym. Szanuje rodzinę i majątek. Ma uzdolnienia kierownicze, inicjuje publiczne przedsięwzięcia, organizuje działalność społeczną. Jest zawsze zajęty pracą lub nauką. To wielki miłośnik przyrody, lubiący podróże.