KALENDARIUM POZNAŃSKIE – 23 WRZEŚNIA

23 WRZEŚNIA

Święto narodowe Arabii Saudyjskiej; rocznica proklamowania niepodległości w 1932 r.

Urodzeni 23 września to ludzie o bujnym życiu wewnętrznym, do końca wierni swoim ideałom, o wszechstronnych uzdolnieniach. Są uważani za ludzi prawych i odważnych. Bywają dokuczliwi w stosunku do najbliższych i otoczenia.

Cytaty na dziś:

•    Wszystkie wielkie prawdy na początku są bluźnierstwami. George Bernard Shaw
•    Jak przyjemnie jest powiedzieć człowiekowi coś miłego. Fiodor Dostojewski
•    Po to, by być niepospolicie uczonym, trzeba zacząć od pospolitego uczenia się. Karol Dickens

KALENDARIUM POZNAŃSKIE

1515 Wydanie statutu dla szewców i krawców ze Śródki koło Poznania.

1608 Obrady duchowieństwa poznańskiego, w trakcie których poparto króla Zygmunta III przeciw rokoszanom Mikołaja Zebrzydowskiego.

1766 Maciej Bączkowski, posiadacz pewnego sołectwa stanowiącego własność Najczcigodniejszego [Bartłomieja] Steckiego, rycerza maltańskiego, z powodu długów, nadto zaciągniętych poza granicami, na szkodę majątku owego Steckiego, i przez wspomnianego rycerza spłaconych, do czego zmusił go obcy żołnierz, a także z powodu różnych niegodziwych zachowań oraz gróźb dokonania zemsty, z dekretu poznańskiego sądu ziemskiego, za dnia, o godzinie trzeciej został ścięty pod ratuszem. [Na podstawie: Kroniczka rezydencji Karmelitów Trzewiczkowych w Poznaniu przy kościele Najświętszej Krwi Pana Jezusa na ul. Żydowskiej. Opracowane przez Jacka Wiesiołowskiego, Wydawnictwo Miejskie, 2005]

1793 Rozpoczęła się reorganizacja magistratu Poznania w duchu zasad ustrojowych obowiązujących w miastach brandenburskich.

Tego dnia wydano instrukcję, na podstawie której zniesiony został trzeci porządek miejski (kolegium mężów), a w miejsce ławy miejskiej wprowadzono sąd miejski (Stadt Gericht). Zawieszono także prawo magistratu do przedstawiania kandydatów na urzędy miejskie.

Nowo zorganizowany magistrat składał się z prezydenta, syndyka (prawnika), kamerariusza – skarbnika, dwóch radców oraz pięciu subalternów (niższych urzędników). Członkowie władz miejskich byli opłacani z kasy miasta, pełnili swe funkcje dożywotnio i pochodzili z nominacji Kamery Wojennej i Domen Królewskich, będącej organem kolegialnym sprawującym pruską władzę administracyjno-skarbową w prowincji. [Źródło: Wojciech Szafrański, Ustrój władz miejskich Poznania w latach 1793-1918. Kronika Miasta Poznania 1/99]

1847 W Ostrowie Wielkopolskim urodził się Stanisław Jerzykowski – poznański lekarz i działacz społeczny.

Absolwent Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu. Ukończył studia medyczne na Uniwersytecie we Wrocławiu. Sekretarz Wydziału Lekarskiego Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk w latach 1874-1880. Współzałożyciel w 1880, członek zarządu i główny bibliotekarz Towarzystwa Czytelni Ludowych. W latach 1925-1927 naczelnik Izby Lekarskiej Poznańsko-Pomorskiej. Autor prac i podręczników, głównie z ginekologii i położnictwa. Zmarł 11 listopada 1927 w Poznaniu. [Źródło: wikipedia]

1857 Powołanie do życia Muzeum Archeologicznego w Poznaniu.

Początki Muzeum sięgają dnia 23 września 1857 r., kiedy to Wydział Nauk Historycznych i Moralnych Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk podjął uchwałę o utworzeniu Muzeum Starożytności Polskich i Słowiańskich.

Tekst powołującej je uchwały ukazał się w Gazecie Wielkiego Księstwa Poznańskiego nr 252 z 28 października 1857 r.

Pierwszą wystawę stałą, dostępną dla każdego chętnego, zorganizowano jednak dopiero w 1882 r., już w nowej siedzibie PTPN. Wraz z nowymi pomieszczeniami dotychczasowe Muzeum Starożytności Krajowych otrzymało nową nazwę: Muzeum im. Mielżyńskich. W ten sposób zakończył się w dziejach PTPN okres przenoszenia zbiorów muzeum z miejsca na miejsce, ustawicznych przegrupowań i borykania się z brakiem miejsca, światła, czy ogrzewania.

W 1917 r. z inicjatywy prof. Kostrzewskiego powstało Towarzystwo Muzealne, które po roku działalności liczyło 850 członków. Towarzystwo to publikowało własne czasopismo – “Zapiski Muzealne”, finansowało zakup dzieł sztuki dla muzealnej galerii, pomagało wydać ilustrowany przewodnik po zbiorach i organizowało wycieczki archeologiczne.

W 1923 r. zbiory archeologiczne tego muzeum połączono z podobnymi zbiorami b. Muzeum Prowincjonalnego w Poznaniu (Kaiser-Friedrich Museum), założonego przez Niemców w 1894 r. Powstał wówczas odrębny Dział Przedhistoryczny Muzeum Wielkopolskiego z własną siedzibą. W roku 1945 założono samodzielne Muzeum Prehistoryczne, przemianowane w 1950 r. na Muzeum Archeologiczne. W 1967 roku Muzeum uzyskało nową siedzibę w Pałacu Górków, zrekonstruowanym po zniszczeniach wojennych. [źródło: strony internetowe Muzeum Archeologicznego, http://www.muzarp.poznan.pl/zewnetrzne/uzaw/museum.php]

1914 W Poznaniu urodził się Leonard Turkowski, poznański literat związany także z Olsztynem.

Autor siedmiu tomików wierszy, dziesięciu książek prozatorskich (opowiadań i powieści), nawiązujących do historii Warmii i Mazur oraz trzech tomów wspomnień.

Urodził się w Poznaniu przy ulicy Głogowskiej 69. W 1932 ukończył poznańskie Seminarium Nauczycielskim im. Ewarysta Estkowskiego przy ul. Ratajczaka. W następnym roku rozpoczął pracę w redakcji „Nowego Kuriera”. Dwa lata potem debiutował tomem poezji „Krzyż na rozdrożu”. W 1937 ukazał się jego drugi tomik poezji „Krew ziemi”, a młody poeta został przyjęty do Związku Literatów Polskich, zaś w następnym – trzeci tomik, „Gdy Środa rym poda”. Przez cały czas współpracował z „Wiciami Wielkopolskimi”, wydawnictwem Ostoja (Katolicki Związek Młodzieży Polskiej) i innymi wydawnictwami oraz publikował wiersze, (m. in. w „Ilustracji Polskiej”), nowele i utwory sceniczne.

Cygan. Jakby z paczki Przybyszewskiego. Głowa inteligentna, twarda, uparta. Wzrok ponury. Śmiech szyderczy. Spojrzenie spode łba.  Nie wytrzymał w seminarium nauczycielskim, gdzie chodził razem ze mna: on w charakterze ucznia, ja w charakterze nauczyciela. (Jan Sztaudynger, z przedmowy do tomika “Krzyż na rozdrożu”, Poznań 1935)

1921 Przy ulicy Śniadeckich odbył się pierwszy publiczny wiec komunistyczny w Poznaniu prowadzony przez Zygmunta Piękniewskiego.

Przybyło ok. 6 000 uczestników protestujących przeciw zbrojnej interwencji Piłsudskiego w ZSRR oraz domagających się od państwa poprawy warunków bytowych i uwolnienia więźniów politycznych. (wikipedia)

1932 Inauguracja w Poznaniu nowego teatru operetkowego Komedia Muzyczna.

1934 Po wygaśnięciu umowy o dzierżawę boiska przy ul. Grzybowej KPW – Klub Przysposobienia Wojskowego – poprzednik Lecha Poznań przeprowadza się na Stadion na Dębcu, gdzie swój pierwszy mecz rozegrał 23 września 1934 roku z rezerwami Warty Poznań, pokonując ją 4:0.

[Józef Djaczenko „W moim sercu Lech… czyli o kibicach Kolejorza”] Na początku stadion nie posiadał nic ponad czterotorową bieżnię, używaną jeszcze w latach 50. i trybunami, na których z trudem mieściło się kilkanaście tys. widzów. Nad jedną trybuną wzniesiono drewniany dach, aby kibicom nie kapało na głowy. Później , w czasach komuny uważano, że to wyrzucanie pieniędzy w błoto. Po wojnie stanął zegar i tablica wyników (od strony hali Cegielskiego), w tych czasach nie było mowy o elektronice, więc po każdej zdobytej bramce w odpowiednim miejscu obsługujący człowiek umieszczał tabliczkę z numerem. Miał dużo pracy, ponieważ w tamtych czasach strzelano o wiele więcej goli niż dziś np. 27 sierpnia 1950 roku Lech rozgromił Szombierki Bytom 11:1

Jeszcze kilka lat po wojnie, od strony torów prowadzących do Wrocławia, stała drewniana trybuna i budynek przypominający wieżę strażników, mieszczący 3 osoby tzn. dziennikarzy. Pod koniec 1950 roku budynek i trybuna spłonęły… Prawdopodobnie przyczyną pożaru była iskra z przejeżdżającej niedaleko lokomotywy.

Kiedy Kolejorz zaczął odnosić sukcesy, trybuny zaczęły stawać się za ciasne. Trzeba było, więc poświęcić nieużywana już bieżnie na powiększenie widowni. Dzięki czemu trybuny były bardziej strome, a ludzie siedzieli tuż za krawędziami bocznymi, a ponieważ widoczność i słyszalność były doskonałe, dochodziło do wymiany zdań między graczami, a kibicami.

Niestety wymiary boiska były bardzo małe, więc po latach, kiedy to Lech zadebiutował w europejskich pucharach nie było mowy o rozegraniu oficjalnych meczy na Dębcu. Aczkolwiek pojemność obiektu była spora – mieściło się 22 tys. osób, mimo, że trybuny nie były jednakowej wysokości. Niższe znajdowały się w narożniku przylegającym do torów po stronie zegara i były to trybuny stojące. Mniejszą liczbę widzów po tej stronie stanowili pracownicy zakładów Cegielskiego, którzy wchodzili na dach pobliskiej hali, aby obejrzeć mecz. Mieli doskonałą widoczność, nie musieli płacić za bilety, ani nawet opuszczać miejsca pracy. Najciekawsze mecze oglądało więcej niż 22 tys. widzów. W 1960 roku na spotkanie ze Śląskiem Wrocław na stadionie stawiło się około 25tys, a po 1971 zdarzało się, że więcej. Tamtejsze stadiony mieściły po kilkanaście tys. widzów, co oznacza, że nawet więcej niż dziś, no, oprócz Poznania oczywiście…

Lech pożegnał się z Dębcem w 1980 roku, kiedy to przeniósł się na stadion przy ul. Bułgarskiej, aczkolwiek zdarzyło się wrócić Lechitom na stare śmieci, gdy za rozróby kibiców, musieli grać przy pustych trybunach. Mecz odbył się 17 listopada 1996 roku. Drużyna przegrała ze Stomilem Olsztyn 0:1. Jedynymi świadkami tego wydarzenia byli dziennikarze, działacze oraz pracownicy Cegielskiego, oglądający pożegnanie ze starym stadionem z dachu pobliskiej hali. Przez jakiś czas jeszcze trenowała tam młodzież Lecha, ale w końcu stadion kompletnie opustoszał, zamieniając się w ruinę porośniętą drzewami samosiejkami i zielskiem. Dziś zdawałoby się, że sama ulica 28 czerwca 1956 roku chce podzielić los dębickiego stadionu. Na podstawie książki Józef Djaczenko „W moim sercu Lech… czyli o kibicach Kolejorza”

Wejście na stadion na Dębcu, lata 60-70, foto:  Cz. Czub, fotopolska.eu

1963 Otwarto filię nr 11 Biblioteki Raczyńskich przy ul. Chwaliszewo. Choć na kronikarskiej karcie zanotowano datę 21 września, ktoś dopisał ołówkiem 23 i wydaje się, że to właściwy dzień, 21 to była sobota, 23 poniedziałek.

W 2021 roku księgozbiór placówki liczył 35,5 tys. woluminów. Oprócz rozchwytywanych bestsellerów i nowości, czytelnicy mają tu bogaty zbiór historyczny zwłaszcza z okresu II wojny światowej, reportaże oraz literaturę podróżniczą i górską. Filia może poszczycić się także dużym wyborem literatury pięknej z obszaru Europy i innych kontynentów. Obecnie, oferta biblioteki skierowana jest do czytelnika dorosłego, choć w przeszłości znajdowała się w naszych murach także filia dziecięca. Ta ostatnia, ostatecznie zlokalizowana została w gmachu głównym biblioteki, stąd zbieżność numeracji placówek (F11 i F11 dz). [post Biblioteki Raczyńskich na facebooku]

1973 Z buntu mieszkańców przeciw dyskotece na ówczesnym Osiedlu Wielkiego Października (dziś Osiedle Pod Lipami) wyrósł Dom Kultury Pod Lipami.

Klimat tego miejsca zawsze tworzyli (i tworzą) wspólnie artyści i publiczność. Przez wiele lat dobrym duchem była jego szefowa – Elżbieta Bednarek (zwana Rudą). [strony internetowe Winogradzkiej Spółdzielni Mieszkaniowej]

1991 W hali Arena wystąpił zespół Deep Purple.

Legenda hard rocka przyjechała do Poznania w ramach tournee promującego wówczas swój najnowszy album „Slaves and Masters”. Wokalistą był Joe Lynn Turner, który zastąpił Iana Gillana. Polskim promotorem zespołu był Andrzej Marzec z prężnie wtedy działającej Polskiej Agencji Artystycznej Pagart. Był szczęśliwy, że udało mu się sprowadzić grupę do Polski i na jej koncerty nie trzeba już jeździć za granicę.

To dzięki niemu jeszcze na lotnisku Ławica, gdzie zespół przyleciał specjalnym samolotem, udało mi się zrobić krótką rozmowę z muzykami. Nie kryli zadowolenia, że mogą wreszcie wystąpić w Polsce, w której mieli wielu fanów, a która przecież jeszcze niedawno była „krajem za żelazną kurtyną”.

W Arenie koncertu wysłuchało około 5000 fanów. Wrażenie robiły nie tylko ekspresyjnie wykonywane utwory, wśród których wybrzmiały klasyki Purpli, np. „Smoke On The Water”, ale również niezwykłe światła i użycie laserów. Pierwszy polski koncert Deep Purple na zawsze pozostał w mojej pamięci. [Marek Zaradniak, https://wiadomosci.com/25-lat-temu-deep-purple-zagrali-swoj-pierwszy-koncert-w-polsce/, KMP]

1994 Miasto Poznań podpisało partnerską umowę z  hrabstwem Nottinghamshire w Anglii.

1998 Otwarcie przy ulicy Strzeleckiej domu towarowego Victoria Center.

2006 Festynem uczczono 130 -lecie istnienia Placu Wielkopolskiego.

Od czasów średniowiecznych przedmieście Glinki stanowiło teren cegielniany. W XVII i XVIII wieku funkcjonowała tu strzelnica bractwa kurkowego. W 1786 Jan Geisler nabył ten teren i otworzył jedną z pierwszych kawiarni w Poznaniu.

Później ziemie te kupili Sapiehowie, co przyczyniło się do powstania nazwy plac Sapieżyński, po 1945 zmienionej na obecną. W 1800 nastąpiła pierwsza regulacja placu, a w 1876 roku kiedy Prusacy zasypali mieszczącą się niegdyś w jego południowej części gliniankę – staw powstały na spiętrzonej Bogdance (dziś skanalizowanej). Był on pozostałością po młynie Krotochwila. Dziś jest tu zagospodarowany skwer. Plac był główną areną zdarzeń podczas rozruchów głodowych w 1847.   [Źródło: Kronika Miasta Poznania nr 6/2006, s. 232, wikipedia]

2013 Na skwerze przy ulicy Grobla odsłonięto ławeczkę Ignacego Łukasiewicza.

Jej autorem jest Roman Kosmala. Projekt zrealizowano z okazji 160. rocznicy powstania przemysłu naftowego w Polsce z inicjatywy Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Naftowego i Gazowniczego. Dzieło przedstawia siedzącego Łukasiewicza, który przytrzymuje prawą ręką lampę naftową.

Wcześniej w Poznaniu stanęły dwie podobne ławki – na jednej przy rektoracie UAM siedzi pierwszy rektor i współzałożyciel UAM – Heliodor Święcicki. W 2012 roku pojawiła się druga ławeczka, w parku przy CK Zamek. Zasiada na niej prof. Józef Kostrzewski – współzałożyciel UAM.

2017 Otwarcie Caffe Bimba w nowej lokalizacji przy ul. Półwiejskiej

2020 Władze miasta zaprezentowały odrestaurowane Łazienki Rzeczne i Dzieciniec pod Słońcem. Pandemia koronawirusa sprawiła, że oficjalne otwarcie kompleksu zaplanowane na marzec nie odbyło się.

Łazienki rzeczne wzniesione zostały w latach 1924 – 1925 i szybko stały się jednym z kultowych miejsc przedwojennego Poznania. Było to główne miejskie kąpielisko, na które jednego dnia przychodziło nawet 5 tysięcy osób. Łazienki wykorzystywały wodę z rzeki, która wpływała do specjalnej zatoki. Pierwotnie, oprócz przebieralni ze 128 kabinami i szatnią dla 200 osób, funkcjonowała tam również restauracja, kasy, mieszkanie dozorcy i stacja pogotowia ratunkowego. Zabytkowe Łazienki Rzeczne odzyskały już dawny blask. Dzięki modernizacji przywrócona została im przedwojenna forma i kolorystyka.

Mimo szeroko zakrojonych prac, zachowano wiele oryginalnych elementów budynku. W dobrym stanie ocalała część podłóg, klatka schodowa, udało się także odkryć i przywrócić oryginalny kolor stolarki okiennej – podkreślał Mariusz Wiśniewski, zastępca prezydenta Poznania.

Główny, murowany budynek łazienek został zbudowany na planie kwadratu. Od zachodu zakończony jest czterokolumnowym portykiem. Od tej strony prowadzą do niego szerokie schody, a od wschodu znajduje się duży, prostokątny taras. Do środkowego, murowanego budynku dostawiono dwa wąskie skrzydła boczne. Łazienki są dostosowane do potrzeb osób z niepełnosprawnościami. Poszczególne kondygnacje połączone są nową windą zlokalizowaną w środkowej części budynku.

Kompleksową modernizację przeszedł także Dzieciniec pod Słońcem – zabytkowy zespół budynków i ogrodu jordanowskiego, z którego korzysta obecnie Młodzieżowy Dom Kultury nr 1.

Prace obejmowały również odrestaurowanie małej architektury i ogrodu Dziecińca pod Słońcem, założonego w stylu francuskim. Eksperci DEMIURG odnowili rzeźbę “Macierzyństwo”, autorstwa polskiego rzeźbiarza Edwarda Haupta, a także odtworzyli zabytkową fontannę.

“Dzieciniec pod Słońcem” powstał w 1928 roku nad Wartą, jako pierwszy w Poznaniu ogród jordanowski. Zbudowany został w stylu dworkowym i otoczony francuskim ogrodem. Na dzieciniec składały się: bawialnia, jadalnia i łaźnia.

Fot. Lazienki Rzeczne Plac pod Sloncem 2020 [UMP] w Wilda

ZDARZYŁO SIĘ 23 WRZEŚNIA

1492 Jan Olbracht został koronowany na króla Polski. Rządził do roku 1501. Z jego panowaniem związane są początki renesansowego zamku wawelskiego.

1642 Działalność zainaugurował Harvard College w Cambridge.

1719 Liechtenstein ogłosił niezależność o cesarstwa niemieckiego.

1738 Zmarł Herman Boerhaave – holenderski lekarz. Wprowadził nauczanie medycyny przy łóżku chorego, był też pierwszym, który stosował termometr do mierzenia gorączki; prof. Uniwersytetu w Lejdzie.

1867 Urodziła się Suzanne Valadon – francuska malarka (matka Maurice Utrilla). Słynęła z urody i burzliwego życia. Jako modelka pozowała m.in. Toulouse – Lautrecowi i Degasowi, za namową których zaczęła malować.

1898 Urodziła się Jadwiga Smosarska, aktorka filmowa i teatralna. W swej karierze odtworzyła ponad 100 ról. Szczególnie znana była w roli “Trędowatej” (1926) i “Barbary Radziwiłłówny” (1936). Zmarła 1 listopada 1971 roku.

1922 Sejm uchwalił ustawę o budowie portu w Gdyni. Rok później zawinął tam pierwszy statek. Był to “Kentucky” pod banderą francuską.

1930 Urodził się Ray Charles (wł. Ray Charles Robinson), niewidomy wokalista, kompozytor, autor tekstów, pianista i producent nagrań. Jeden z najważniejszych muzyków soulowych i bluesowych. Do jego największych przebojów należą „Hit The Road Jack”, „Georgia On My Mind” oraz „I Can’t Stop Lovin’ You”, który w 1962 roku spędził 5 tygodni na topie amerykańskiej listy przebojów. W Polsce był w 1964 i 1996 roku w ramach Jazz Jamboree. Swoje 70 urodziny spędził dając koncert 23 wrz. 2000 roku w Sali Kongresowej w Warszawie. Jest laureatem 12 nagród Grammy oraz Polar Music Prize z 1998 r.

Chociaż był ociemniały od szóstego roku życia, nigdy nie robił ze swojego kalectwa życiowej tragedii. Był dwa razy żonaty, doczekał się 12 dzieci. Uwielbiał nowe wyzwania; chętnie zgodził się na występ w reklamówce samochodu, w której kierował pojazdem po bezdrożach słynnej Doliny Śmierci. Przyznał potem, że było to jedno z najbardziej ekscytujących doświadczeń jego życia.

1934 W Warszawie odbyły się zawody balonowe o puchar Gordona-Benetta. Pierwsze miejsce zajął balon “Kościuszko” załogi Hynek i Pomaski, drugie “Warszawa” kpt. Burzyńskiego, a trzecie “Polonia” kpt. Janusza.

1938 Urodziła się Romy Schneider, austriacka aktorka filmowa. Występowała głównie w filmach francuskich, odtwórczyni ról w dramatach psychologiczno-obyczajowych. Do najbardziej znanych należą “Okruchy życia” i “Cezar i Rozalia”. Zmarła 29 marca 1982 roku.

1939 Urodził się Janusz Gajos, aktor filmowy i teatralny.

1943 W Madrycie urodził się Julio Iglesias – hiszpański piosenkarz. Wyśpiewał takie przeboje jak: “Pobre diablo”, “Hey”, “Manuela”.

1946 Uchwała Krajowej Rady Narodowej powołała do życia Komisję Specjalną do Walki z Nadużyciami i Szkodnictwem Gospodarczym. Kierował nią Roman Zambrowski z PPR.

1949 Urodził się Bruce Springsteen, amerykański wokalista rockowy i folkowy, gitarzysta, kompozytor, autor tekstów i producent nagrań. Zadebiutował w roku 1973 albumem „Greetings From Asbury Park N.J.” Jego najlepiej sprzedawanym albumem pozostaje „Born In The USA”, z którego pochodzą m.in. „Dancing In The Dark”, „I’m On Fire”. Za „Streets Of Philadelphia” z filmu Jonathana Demme’a otrzymał w 1994 roku Oscara.

1953 Urodził się Grzegorz Markowski, wokalista grupy Perfect. W przerwach  działalności Perfektu lider grup Hazard i Samolot.

1957 “That’ll Be Day” Buddy Holly’ego & Crickets nr 1 w USA.

1962 Telewizja ABC wyemitowała pierwszy kolorowy serial The Jetsons.

1968 Zmarł Ojciec Pio z Pietrelciny, wł. Francesco Forgione, kapucyn włoski, stygmatyk. Beatyfikowany przez papieża Jana Pawła Drugiego, 2 maja 1999 roku. Od 1916 roku aż do śmierci Ojciec Pio przebywał w klasztorze-pustelni w San Giovanni Rotondo. W 1918 roku otrzymał stygmaty – trwałe znaki Męki Pańskiej na rękach, boku i stopach. Zasłynął jako spowiednik o szczególnym darze rozeznania sumień. Urodził się 25 maja 1887 roku.

1974 Brytyjska telewizja BBC jako pierwsza na świecie zaczęła nadawać sygnał teletekstu.

1976 W Warszawie powstał Komitet Obrony Robotników. Inicjatorzy KOR-u postanowili zainicjować wszechstronną pomoc prawną, finansową i lekarską dla ofiar represji uczestników czerwcowych wystąpień robotniczych, szczególnie w Radomiu i Ursusie.

1989 Premier Tadeusz Mazowiecki odwołał Jerzego Urbana ze stanowiska prezesa Komitetu ds. Radia i Telewizji, a na jego miejsce mianował Andrzeja Drawicza.

1994 Zmarł Zbigniew Nienacki, pisarz. Autor wielu poczytnych książek dla młodzieży oraz skandalizujących powieści dla dorosłych. Urodził się 1 stycznia 1929 roku.

2001 Zwycięstwo koalicji SLD-UP w wyborach parlamentarnych. W Sejmie: SLD – 200 mandatów; UP – 16; PO – 65; Samoobrona – 53; Prawo i Sprawiedliwość – 44; PSL – 42; LPR – 38; mniejszość niemiecka – 2. Rządzące w poprzedniej kadencji AWS i UW, które 4 lata temu dostały łącznie 47 proc. głosów, teraz wypadły z parlamentu. W Senacie aż 75 mandatów dla SLD i UP. Blok Senat 2001 – 15; PSL – 4; Samoobrona, LPR i inne – po 2. Koalicji SLD-UP nie udało się jednak zdobyć bezwzględnej większości umożliwiającej samodzielne stworzenie rządu.

2001 Nr 1 brytyjskiej listy przebojów: „Can’t Get You Out Of My Head” – Kylie Minogue; UK Top Album: „The ID” – Macy Gray.

Imieniny obchodzą; Liberata, Liwiusz, Tekla, Wierusz, Bogusław

Tekla to imię utworzone z greckiego oznacza Bogu chwała. Osoba o tym imieniu jest pracowita, dokładna w naukowych dociekaniach, wiele czasu poświęca na samokształcenie i studiowanie nauk humanistycznych. Ma umysł krytyczny i impulsywny charakter.

Bogusław to imię słowiańskie. Mężczyzna o tym imieniu ma wrażliwą naturę, jest ambitny i pracowity. Chętnie poświęca się zawodowi nauczyciela. Ceni dobre towarzystwo.