KALENDARIUM POZNAŃSKIE – 24 KWIETNIA

24 KWIETNIA – Słońce w znaku Byka

Dzień Solidarności z Narodem Ormiańskim – obchodzony z inicjatywy Parlamentu Europejskiego dla upamiętnienia rocznicy masakry Ormian w 1915 roku
Armenia – Dzień Upamiętnienia Ludobójstwa
Izrael – Dzień Niepodległości
Niger – Dzień Narodowej Zgody
Międzynarodowy Dzień Solidarności Młodzieży
Międzynarodowy Dzień Przeciwko Wiwisekcji

Cytaty na dziś:

– Bardzo trudno wywieść ludzi w pole, jeśli je dobrze znają. Alfred Polgar
– Bóg przy następnym potopie posłuży się nie wodą, lecz papierem. William Faulkner
– Ludzkie umiłowanie fantazji bywa dziś zaspokajane zazwyczaj przez statystyków i buchalterów. George Hancock
– Masz głowę, miejże i rozum. Przysłowie ludowe
– Głupota nie zawsze czyni złym, złość zawsze czyni głupim. Francoise Sagan

KALENDARIUM POZNAŃSKIE

1252 Książę Przemysł I wydał przywilej dla biskupa poznańskiego Bogufała II, w którym obdarzył całkowitymi wolnościami mieszkańców wsi biskupich i kapitulnych w zamian za odstąpione ziemie kościelne z terenu parafii św. Marcina i św. Wojciecha, przeznaczone na lokację miasta Poznania.

Już znacznie wcześniej teren dzisiejszego Poznania był gęsto zasiedlony, o czym może świadczyć m.in. istnienie trzech pobliskich parafii. Na prawym brzegu Warty, na Ostrowie Tumskim wznosił się gród książęcy, katedra, za wyspą – Śródka (osada targowa mająca być może prawa miejskie), Komandoria z kościołem św. Jana Jerozolimskiego, przy którym byli Joannici, Ostrówek.

Na lewym brzegu Warty były trzy osady z kościołami: św. Wojciecha (należącym pierwotnie do księcia, w 1252 r. przekazanym biskupowi poznańskiemu), św. Gotarda (należącym do biskupa, od 1244 r. byli przy nim Dominikanie) oraz św. Marcina (należącym do kapituły katedralnej poznańskiej).

Kościół św. Jana Jerozolimskiego lata 1919-25

1807 W pierwszych wyborach w czasach napoleońskich w Poznaniu prezydentem nie zostali zwalczający się, stary już bardzo Kotecki, ani młody i energiczny komendant milicji czyli gwardii narodowej Rose, lecz podeszły już w leciech Milewski; wiceprezydentem zaś [Ludwig] Tatzler, dotychczasowy inspektor policji, który później, za czasów pruskich został nawet nadburmistrzem. Kasjerem miejskim obrano Augusta Feltza (czyli Fels’ajak pisze Jaffe). Niemiec ten był całkiem niezdatny, usunięto go jednakże dopiero w r. 1813 z powodu różnych malwersacyj. Skarbowość miasta została przez niego zupełnie zabagniona.
[Źródło: Andrzej Wojtkowski, Poznań od roku 1793 do 1853,  Kronika Miasta Poznania, nr 1/1999]

1852 Urodził się Leon Jan Wyczółkowski, malarz, grafik i rysownik, jeden z czołowych przedstawicieli Młodej Polski w nurcie malarstwa realistycznego. Swoje prace tworzył w Warszawie i Krakowie. W Poznaniu zamieszkał w 1929 roku przy dzisiejszej ulicy Kasprzaka 27.

Od 1922 r. związał się z Wielkopolską i Pomorzem. Przekazał wtedy kolekcję dzieł sztuki wschodniej Muzeum Wielkopolskiemu w Poznaniu, zawierający: dywany, makaty, kilimy, wazony, misy, szkła, zabytkowe meble oraz dzieła malarskie i graficzne. Za ten dar Poznański Wydział Krajowy przekazał artyście dworek w Gościeradzu pod Bydgoszczą. Odtąd miesiące letnie spędzał w swoim dworku otoczonym parkiem i sadem. Powstały obrazy starych drzew: dębów, świerków i sosen oraz pól, a także teki: „Wrażenia z Białowieży” (1922), „Gościeradz” (1923/1924), „Teka Jubileuszowa kościoła Panny Marii w Krakowie” (1926/1927).

W 1929 r. przeniósł się z Krakowa do Poznania. Malował m.in. widoki Poznania, Borów Tucholskich (np. obraz Cis z rezerwatu w Wierzchlesie), polskiego wybrzeża Bałtyku. Jedną z ostatnich jego prac okazała się znana w czterech wersjach Wiosna w Gościeradzu (1933). W 1933 r. został mianowany profesorem honorowym Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, a w 1934 r. powołano go na profesora grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Mieszkając w Gościeradzu, gdzie urządził pracownię, często bywał w Bydgoszczy.

Zmarł 27 grudnia 1936 r. w Warszawie wskutek zapalenia płuc.

Twórczość Wyczółkowskiego cechowała wszechstronność, tworzył w różnych technikach: oleju, akwareli, tuszu, temperze, pastelu, ołówku i w grafice. Najczęściej wybierał proste motywy związane z plenerem (np. pejzaże tatrzańskie). Z licznych podróży po Polsce artysta przywoził płótna z panoramicznymi ujęciami wielu miast, m.in. Krakowa, Torunia, Lublina czy Sandomierza. Fascynował go również sztuka Dalekiego Wschodu. Dzieła Leona Wyczółkowskiego znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie, Krakowie, Poznaniu, Kielcach, Wrocławiu, Bydgoszczy oraz we wszystkich muzeach polskich posiadających zbiory malarstwa, rysunku i grafiki polskiej, jak również poza granicami kraju.

1864 Urodziła się Maria Paruszewska,  poetka, działaczka kulturalna.

W rodzinnym mieście ukończyła pensję A. Danyszówny i zaczęła się uczyć w konserwatorium drezdeńskim. Krótko śpiewała, a jej poznański dom jeszcze przed I wojną światową był aktywnym ośrodkiem życia kulturalnego, a w szczególności muzycznego i literackiego.

Z jej salonem związali się liczni artyści do których należeli między innymi: Feliks Nowowiejski, Ludomir Różycki, Olga Boznańska, Cezary Jellenta. Udzielała młodzieży artystycznej doraźnej pomocy materialnej, a w okresie wojennym prowadziła działalność charytatywną. Od początkowych lat XX stulecia recenzje, szkice literacko – biograficzne i poezje  publikowała na łamach „Pracy”, „Kuriera Poznańskiego”, „Życia”, „Literatury i Sztuki”, „Dziennika Poznańskiego”, „Postępu”, „Biesiady”, „Gońca Wielkopolskiego”, „Tygodnika Polskiego” (Nowy Jork), „Salonu Literackiego”. Była popularyzatorką kultury muzycznej. Do dzisiaj istnieje kamienica z 1891, której była właścicielką. [wikipedia]

https://staremelodie.pl/piosenka/5991/Noc_cicha_w_snie

1866 Do Poznania przybył nowo mianowany ultrakonserwatywny arcybiskup książę Mieczysław Halka Ledóchowski. Swoje rządy rozpoczął od zakazu śpiewania pieśni „Boże coś Polskę”.

W 1864 papież Pius IX uczynił Ledóchowskiego biskupem koadiutorem przy arcybiskupie metropolicie poznańskim i gnieźnieńskim Leonie Przyłuskim. Pomimo oporu zarówno kapituły poznańskiej jak i gnieźnieńskiej oraz sprzeciwu lokalnych władz pruskich 24 kwietnia 1866, po śmierci poprzednika, objął oba trony biskupie.

W pierwszym okresie sprawowania urzędu zyskał sobie życzliwość władz pruskich, zobowiązując się do powstrzymywania Kościoła od popierania ruchów narodowych, zwiększenia udziału Niemców w zarządzie diecezji i wychowaniu kleryków w duchu lojalności wobec państwa pruskiego.

Podczas wyborów w 1867 i w okresie kampanii przedwyborczej zakazywał organizowania nabożeństw o charakterze narodowym, a także walczył z działaczami, szczególnie liberalnymi, takimi jak Karol Libelt.

Zyskał sobie w tym czasie tak duże zaufanie władz pruskich, że doprowadził do dymisji niesprzyjających mu urzędników władz lokalnych. Równocześnie w społeczeństwie polskim traktowany był niechętnie lub wręcz wrogo. Podczas soboru watykańskiego I prowadził aktywną działalność na rzecz utrzymania świeckiej władzy papieża.

1870 Urodził się Leon Padlewski – bakteriolog, profesor Uniwersytetu w Poznaniu. Specjalista w zakresie mikrobiologii lekarskiej i serologii, jeden z najlepszych znawców epidemiologii dżumy i durów.

1884 W Warszawie urodził się  Bolesław Orgelbrand, inżynier mechanik, specjalista w zakresie silników spalinowych, profesor Politechniki Poznańskiej.

Pochodził ze znanej rodziny polskich encyklopedystów. Został zmuszony do przerwania nauki na Politechnice Warszawskiej w 1905 (wziął udział w demonstracjach domagających się polskiego języka wykładowego), wyjechał do Belgii; w 1909 uzyskał dyplom inżyniera-mechanika z wyróżnieniem na politechnice w Gandawie.

W latach 1909-1921 pracował w przemyśle rosyjskim. Powrócił do niepodległej już Polski w 1922 i został zatrudniony jako konstruktor w warszawskiej Fabryce Silników “Perkun”. Jeszcze w tym samym roku przeniósł się do Poznania. Tam pracował w Zakładach H. Cegielski (szef biura technicznego) oraz wykładał w Państwowej Wyższej Szkole Budowy Maszyn i Elektrotechniki; w latach 1930-1936 pełnił funkcję dyrektora tej szkoły. Od 1936 był wizytatorem szkół przemysłowych przy Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego w Warszawie.

W marcu 1945 powrócił do Poznania i obowiązków dyrektora Państwowej Wyższej Szkoły Budowy Maszyn i Elektrotechniki; po powołaniu Szkoły Inżynierskiej w Poznaniu wraz z rokiem akademickim 1945/1946 został jej pierwszym (i ostatnim) rektorem.

W 1955 Szkołę Inżynierską przemianowano na Politechnikę Poznańską; Orgelbrand pozostał profesorem nowej uczelni, a w 1956 objął kierownictwo katedry motoryzacji rolnictwa (przedtem pod nazwą katedra silników spalinowych) na Wydziale Mechanizacji Rolnictwa.  Zmarł 13 października 1957 w Poznaniu [wikipedia]
Wikipedia

1908 Urodził się Józef Gosławski, polski rzeźbiarz i medalier.

Ważniejsze dzieła: pomnik Fryderyka Chopina w Żelazowej Woli, pomnik ofiar obozu w Żabikowie pod Poznaniem, 5 zł – moneta obiegowa z wizerunkiem rybaka, 10 zł – moneta obiegowa z wizerunkiem Mikołaja Kopernika (zm. 1963).

W roku 1947 został zatrudniony jako zastępca profesora w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu – powierzono mu kierownictwo Katedry Rzeźby w Metalu.

Zamieszkali wówczas przy ul. Promienistej, a pracownia rzeźbiarska znajdowała się przy ul. Szamarzewskiego.

Na początku lat 50. w ówczesnej Polsce zintensyfikowano wdrażanie doktryny socrealistycznej, szczególnie w dydaktyce. Reorganizacją zostały objęte wyższe uczelnie artystyczne w związku z czym Gosławski – mający przed wojną styczność m.in. z środowiskami artystycznymi Rzymu – został z PWSSP zwolniony.

W 1952 twórcę wybrano na stanowisko prezesa Okręgu Poznańskiego ZPAP, którą to funkcję pełnił przez dwie kadencje. 1955 rzeźbiarz został odznaczony Medalem 10-lecia Polski Ludowej (odznaczenie to zostało zaprojektowane przez niego samego w 1954. W 1956 z rodziną przeprowadził się do Warszawy na Saską Kępę, gdzie w ramach spółdzielni mieszkaniowej Kolektyw powstały domy szeregowe z pracowniami.

1927 W Poznaniu uruchomiono regionalną rozgłośnię Polskiego Radia.

Z siedziby Radia Poznań, znajdującego się na Placu Wolności 11, o godzinie 17.00 spikerka Maria Prusinkiewicz wygłosiła przed mikrofonem słowa: “Halo, halo, Radio Poznań, fala 270,3 m, Warszawa fala 1111, Kraków fala 422.”

Początkowo stacja nadawała na fali 270,3 m, by później, od 15 sierpnia 1927 zmienić fale na 280,4m a od 10 listopada 1927 roku na fali 344,8. Stację nadawczą wraz z dwoma 58 metrowymi masztami antenowymi rozsuniętymi od siebie o 90 metrów zlokalizowano przy ul. Bukowskiej 53. Studia  i biura wydzielono z adaptowanych pomieszczeń Starego Teatru przy Placu Wolności 11.

Radiostacja Poznań była trzecią stacją uruchomioną w Polsce, po Warszawie I i Krakowie. W chwili uruchomienia działała z mocą 1,5 kW, na częstotliwości 868 kHz. Miała zasięg 100 km. Faktycznie spółka radiowa w Poznaniu prawo do nadawania miała już od 1925 roku, ale jako subkoncesjonariusz Polskiego Radia. PR przejęło Poznań w roku 1927. 24 kwietnia 1927 roku punktualnie o godzinie 17.00 radio Poznań przemówiło: “Halo, halo, Radio Poznań, fala 270,3 m, Warszawa fala 1111, Kraków fala 422.”

Stacja nadawcza radia Poznań znajdowała się przy ul. Bukowskiej, w miejscu istnienia dzisiejszego konsulatu Federacji Rosyjskiej. Pierwsze studio nadawcze znajdowało się w budynku Arkadii przy Placu Wolności 11 (obecnie empik). Ledwie radio rozpoczęło działalność, a już na antenie pojawiły się poruszające odbiorców słuchowiska, między innymi Robinson Cruzoe.

Nie brakowało audycji kulturalnych, a Poznań jako pierwszy wprowadził do programu radiowego dni narodowe poświęcone kulturze, gospodarce i polityce różnych krajów. Sto tysięcy słuchaczy – szacuje się, że tyle właśnie osób codziennie słuchało tych audycji po pierwszym roku działania radia. A dzień zaczynali od gimnastyki porannej, potem, uczyli się języków obcych – obie audycje to absolutna nowość w polskiej radiofonii.

Cała Polska przeżywała zradiofonizowaną w Poznaniu Obronę Częstochowy (z Potopu), a tysiące kibiców sportowych przylepionych do głośników po raz pierwszy w Polsce słuchało bezpośredniej transmisji meczu piłkarskiego. Grały: Warta Poznań i Philips Eidhoven (5:2 dla Warty).

Radio spełniało wiele oczekiwań swoich słuchaczy – dlatego wiele było pionierskich przedsięwzięć. Także po raz pierwszy w dziejach naszej radiofonii nadano z Katedry na Ostrowie Tumskim transmisję nabożeństwa (anegdota głosi, że to podniosłe wydarzenie poprzedziła reklama – Najtaniej i najlepsze świece kupić można u Alfreda Okoniewicza na ulicy Tęczowej).

Dzieje autonomicznej, wielkopolskiej radiofonii zakończyły się w październiku 1933 roku. Od tego czasu Radio Poznańskie jest częścią Polskiego Radia S.A. w Warszawie. 3 września 1939 roku, o północy, Polskie Radio Poznań zamilkło…

1929 Profesor Józef Mikułowski-Pomorski, chemik i polityk, rektor SGGW został doktorem honoris causa Uniwersytetu Poznańskiego.

1931 W pochmurne popołudnie 24 kwietnia 1931 roku, tłum gości odzianych w żałobne stroje wypełnił ozdobioną czarnym suknem reprezentacyjną salę Domu Kupiectwa Polskiego przy ulicy Zwierzynieckiej 12.

Wśród zgromadzonych można było rozpoznać najważniejsze w Poznaniu persony: prezydenta Cyryla Ratajskiego, szefa Rady Miejskiej Witolda Hedingera, prezesa Izby Przemysłowo-Handlowej Seweryna Samulskiego, prezesa Związku Towarzystw Kupieckich Kazimierza Otmianowskiego i wreszcie dyrektora poznańskich Targów Mieczysława Krzyżankiewicza wraz nieodłączną “prawą ręką” – baronem Stefanem de Ropp.

Dokładnie o wpół do czwartej, ksiądz radca Putz dał znak do rozpoczęcia ceremonii ostatniego pożegnania jednego z najbardziej energicznych kupców owego czasu, niedawnego sekretarza Związku Towarzystw Kupieckich – Edwarda Mazurkiewicza, zmarłego trzy dni wcześniej na ciężka chorobę serca.

Spośród wielu zasług nieboszczyka, wyliczanych przez kolejnych przemawiających nad trumną oficjeli, jedna powtarzała się najdobitniej: to Mazurkiewicz był rzeczywistym twórcą Targu Poznańskiego, dziś znanego jako Międzynarodowe Targi Poznańskie. Ufając naocznemu świadkowi narodzin idei urządzenia targów w Poznaniu, uznać można, że miejscem tych narodzin była restauracja “Varsowia” przy ulicy 27 Grudnia, znana później jako “Ziemiańska”, a godziny poczęcia określić trzeba jako przedpołudniowe: “Było wczesne marcowe przedpołudnie 1919 roku. W “Ziemiańskiej” zasiedli trzej młodzi panowie – adwokaci Kazimierz Frąckowiak i Alfred Hundt oraz Jerzy Stam, dziennikarz z powołania, choć piastujący stanowisko dyrektora Związku Towarzystw Kupieckich w Poznaniu, za prezesury Szambelana Cegielskiego.

Do zaczytanych w porannych gazetach dołączył się Edward Mazurkiewicz, prawa ręka Cegielskiego i wiceprezes związku kupieckiego. Z kieszeni surduta wyraźnie podnieconego przybysza wystawało wydatnie “Leipziger Zeitung”, dziennika który codziennie znajdował się na biurku pana prezesa: – Wiecie, Lipsk z tymi swoimi Targami nie tylko imponuje, ale mnie również i drażni – zaczął Mazurkiewicz. Czy Poznań wyleciał sroce spod ogona? Co byście powiedzieli na Targi Poznańskie?

To tak, jakby klamka zapadła – wspominał później Jerzy Stam. Zatelefonowałem do prezydenta miasta Jarogniewa Drwęskiego, w sprawie nie cierpiącej zwłoki. W sprawie, która zrodziła się bodajże czy przed godziną. Drwęski wysłuchał nas uważnie, by zakończyć bardzo krótką rozmowę jednym zdaniem – Sprawa jest jasna, robimy!”

Na próżno szukać nazwiska Edwarda Mazurkiewicza w wydanym w 1981 roku, liczącym prawie dziewięćset stron “Wielkopolskim Słowniku Biograficznym”. Światły kupiec nie patronuje żadnej ulicy w Poznaniu, nie uhonorowano jego imieniem również ani jednego z licznych z poznańskich placów. Z treści pamiątkowej tablicy, umieszczonej przed laty w hallu zarządu MTP, dowiedzieć się można, że twórcą poznańskich Targów był pierwszy prezydent niepodległego miasta – Jarogniew Drwęski. A o Mazurkiewiczu, ani mru, mru! [Źródło: Marcin J. Januszkiewicz i Adam Pleskaczyński, “Swój do swego czyli Księga kupiectwa poznańskiego”]

1931 Dziennik Poznański donosił o pracach drogowych na Alejach Marcinkowskiego.

1933 W Poznaniu urodził się Krzysztof Dzikowski, lekarz, działacz społeczny w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą niepełnosprawną, jedna z pierwszych osób odznaczona Orderem Uśmiechu.

Od 1955 do 1964 współpracował z Karolem Jonscherem w Klinice Chorób Dzieci Akademii Medycznej, pracował także w Państwowym Pogotowiu Opiekuńczym. Od 1964 pracował jako lekarz w Szkole Podstawowej Specjalnej nr 107. Od 1973 był kierownikiem Poradni Zdrowia Psychicznego dla Dzieci i Młodzieży ZOZ Poznań-Grunwald. Wszystkie funkcje pełnił do śmierci w 1992.

W 1980 uczestniczył w Światowej Olimpiadzie Sportowej dla Dzieci i Młodzieży Niepełnosprawnej (USA). Był przewodniczącym Polskiego Towarzystwa Higieny Psychicznej.

Prowadzone przez niego placówki uważane były za wzorcowe. Skupiał w nich zaangażowanych specjalistów – psychologów, pedagogów, lekarzy i tworzył sprawną strukturę organizacyjną. Określany był jako wspaniały i szlachetny człowiek, ofiarny lekarz poświęcający całe życie dzieci i młodzieży (…), niestrudzony i zaangażowany działacz społeczny na polu walki o prawa dziecka. Zmarł 3 marca 1992 r.

Bibliografia: Bartkowiak Zbigniew: Wspomnienie o lekarzu medycyny śp. Krzysztofie Dzikowskim. Z żałobnej karty (s. 171-173) (pol.). W: Kronika Miasta Poznania nr 1-2/1992

1938 Zmarł Marcin Chwiałkowski, wielkopolski działacz ruchu robotniczego.

Prof. Antoni Czubiński badacz ruchu robotniczego w swojej książce o historii KPP napisał, że Marcin Chwiałkowski był działaczem KPP w Poznaniu i w 1936 r. skazany został na 6 lat więzienia.

Zmarł w więzieniu w Grudziądzu w 1938 r. w wieku 53 lat. “Słowo Pomorskie” poinformowało o tym fakcie 24 kwietnia 1938 r. pisząc: “W domu karnym zmarł przywódca komunistów poznańskich, były radny Poznania, Marcin Chwiałkowski, który ostatnio zasądzony został na 6 lat więzienia, poprzednio zaś karany był za komunizm, tak, że za murami przebywał przeszło 8 lat.

Pogrzeb odbył się w dniu wczorajszym. Trumnę zmarłego umieszczono na platformie, za którą kroczyli: dozorca i dwaj grabarze więzienni”.

1957 W Poznaniu urodziła się Hanna Banaszak, piosenkarka. Krytycy muzyczni mówią o niej: gwiazda estradowa z lat 30-stych, przeniesiona w czasy współczesne, dysponująca nienagannym poczuciem swingu.

Hanna Banaszak w czasie próby generalnej przed koncertem z okazji 30-lecia Estrady Poznańskiej 7-8.03.1980 Foto: Franciszek Nowakowski – Cyryl

1974 Poznaniacy w obiektywie Stanisława Wiktora [z Archiwum Cyryl] – Rodzina pana Łukaszewskiego, pracownika HCP.

1987 W Klubie Bluessowym Ośrodka Kultury “Słońce” na Winogradach Małgorzata Ostrowska śpiewała w programie zatytułowanym Prawo dla bluessa.

1991 Odbyła się ostatnia premiera teatralna Romana Wilhelmiego. Pochodzący z  Poznania aktor zagrał w w monodramie „Mały światek Sammy Lee” Kena Hughesa w reżyserii Zdzisława Wardejna. Premiera odbyła się w Scena na Piętrze. Aktor zmarł pół roku później.

Gipsowy odlew popiersia aktora, w pracowni rzeźbiarza Romana Kosmali

1993 Zmiana nazwy Polskiego Radia Poznań na Radio MERKURY.

Siedziba Radia Merkury przy ulicy Berwińskiego, fot: wikipedia

2006 W wieku 60 lat zmarł Andrzej Redelbach, prawnik, profesor UAM, rektor Wyższej Szkoły Zarządzania i Bankowości, specjalista w zakresie europejskiego systemu ochrony praw człowieka.

Kształcił nie tylko studentów, ale też adwokatów, sędziów, notariuszy. Prowadził zajęcia z teorii państwa i prawa oraz z teorii polityki. Był adwokatem w Europejskim Trybunale Praw Człowieka w Strasburgu, należał do Międzynarodowej Unii Adwokackiej z siedzibą w Paryżu. Prowadził też własną kancelarię adwokacką. Należał do Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk.

2021 O śmierci rajdowca Adama Smorawińskego poinformował Automobilklub Wielkopolski. Ze smutkiem i żalem informujemy, iż w dniu dzisiejszym odszedł na wieczny spoczynek Adam Smorawiński, wieloletni Członek Automobilklubu Wielkopolski, Członek Honorowy naszego Klubu, utytułowany zawodnik sportu samochodowego, uczestnik historycznego rajdu Monte Carlo, współtwórca Toru Poznań… Cześć Jego pamięci! – czytamy.

Adam Smorawiński był rodowitym poznaniakiem. Urodził się 23 grudnia 1927 roku. Był jednym z czołowych wśród polskich kierowców rajdowych. Wielokrotnie wygrywał wyścigi w Polsce – 13 razy był Mistrzem Polski w wyścigach i rajdach samochodowych. Brał też udział w licznych zawodach za granicą. Siedem razy startował w rajdzie Monte Carlo. W sumie na arenie międzynarodowej w rajdach i wyścigach wystąpił 56 razy.

Od lat 50. prowadził działalność gospodarczą (m.in. tartak, warsztat produkujący zabawki). W latach 1970. został dyrektorem budowy Toru Poznań otwartego w 1977. Następnie wyjechał do Niemiec, prowadził w Berlinie działalność gospodarczą. Po 1989 został generalnym przedstawicielem na Polskę koncernu BMW. W kadencji 1994-1998 był radnym miasta Poznania. W 2016 uhonorowano go tytułem Superseniora Poznańskiego Sportu.

Był członkiem honorowym Polskiego Związku Łowieckiego, prezesem Okręgowej Rady Łowieckiej w Poznaniu, jak również współzałożycielem i prezesem Polskiego Klubu Safari. kolekcję myśliwską podarował w 2004 Muzeum Przyrodniczo-Łowieckiemu w Uzarzewie.

ZDARZYŁO SIĘ 24 KWIETNIA

1573 Zostały sformułowane “Artykuły Henrykowskie”. Stanowiły prawne ujęcie podstawowych zasad ustroju szlacheckiej Rzeczypospolitej.

1731 Zmarł Daniel Defoe, pisarz angielski, prekursor nowożytnej powieści, najbardziej znany jako autor “Robinsona Crusoe”. (ur. 1660).

1792 Claude-Joseph Rouget de Lisle skomponował Marsyliankę (“La Marseillaise”).

1800 Powstała Library of Congress – Biblioteka Kongresu USA. Na pierwszy zakup książek przeznaczono 5 000 $.

1833 Amerykanie Jacob Evert i George Dulty opatentowali syfon.

1854 Austriacki książę, następca tronu Franz Joseph I poślubił Elżbietę, powszechnie znaną jako Sissi.

1886 Urodził się Zygmunt Aleksander Klemensiewicz, fizyk jądrowy, taternik i alpinista. Zbudował elektrodę szklaną, był autorem pierwszego polskiego przewodnika taternickiego.

1888 Założono firmę Eastman Kodak.

1897 William Price (Wash Star) został pierwszym reporterem akredytowanym przy Białym Domu.

1901 Stan Nowy Jork wprowadził obowiązek zaopatrzenia samochodów w tablice rejestracyjne. Na tablicy miały znajdować się inicjały właściciela o rozmiarach większych niż 10 centymetrów.

1904 Urodził się Willem de Kooning, amerykański malarz pochodzenia holenderskiego. Stał się inspiracją dla walijskiej grupy rockowej Manic Street Preachers, która poświęciła mu trzy piosenki: Interiors (Song For Willem de Kooning), His Last Painting (o artyście cierpiącym na chorobę Alzheimera) i Door to the River (utwór zatytułowany jak jeden z obrazów de Kooninga). (zm. 1997).

1934 Urodziła się Shirley MacLaine, właściwie MacLean Beaty amerykańska aktorka. Zdobywczyni Oscara, znana z wielu, popularnych ról filmowych oraz z wiary w reinkarnację. Jest siostrą aktora i reżysera Warrena Beatty’ego.

1938 Urodziła się Zofia Nasierowska, polska fotografik.

1939 Urodził się Ricky Owens, wokalista grupy The Temptations w latach 1971-72.

1942 Urodziła się Barbara Streisand, amerykańska aktorka i piosenkarka. Grała m.in. w filmach “Funny girl”, “Hello, Dolly”, “Narodziny gwiazdy”, reżyserowała “Yenti”. Otrzymała dwa Oscary, pięć nagród Emmy i siedem razy Grammy.

1942 Zmarła Lucy Maud Montgomery, kanadyjska powieściopisarka. Autorka powieści dla młodzieży, szczególną popularność zyskały przygody Ani (Ania z Zielonego Wzgórza, 6 dalszych powieści) oraz Emilki (Emilka ze Złotego Nowiu).

1949 W Wielkiej Brytanii zakończyło się racjonowanie słodyczy i czekolady, które zostało wprowadzone podczas II Wojny Światowej. Dzieci nie posiadały się ze szczęścia:-).

1950 W Kaliszu urodził się Jerzy Kryszak, polski aktor, kabareciarz.

1952 W Polsce wprowadzono kartki na cukier i mydło.

1952 Urodził się Jean-Paul Gaultier, francuski projektant mody.

Lubił szokować, projektując np. spódnice dla mężczyzn, oparte na szkockich strojach ludowych. W jego pokazach brali udział niekonwencjonalni modele, „puszyste” kobiety i mocno wytatuowani mężczyźni. Jest autorem kostiumów do wielu znakomitych filmów, takich jak Kika (Pedro Almodóvar, 1993), Miasto Zaginionych Dzieci (Marc Caro, Jean-Pierre Jeunet, 1995) czy też Piąty element (Luc Besson, 1997). Jego projektami zachwyciła się Madonna, która w strojach jego projektu występowała podczas trasy koncertowej The Blond Ambition World Tour w 1990 roku. W 1993 powstał kwiatowo-orientalny damski zapach Jean Paul Gaultier Classique, we flakonie w kształcie kobiecego korpusu, okrytego zmysłowym gorsetem. Trzy lata później ukazał się męski zapach Le Male, którego buteleczka również miała kształt korpusu, tym razem męskiego, muskularnego.

1954 Urodził się Michael Moore, amerykański reżyser filmowy. Jest przeciwnikiem globalizacji, dużych korporacji, przemocy związanej z bronią, wojny w Iraku, George’a W. Busha i amerykańskiego systemu opieki zdrowotnej.

1956 Urodził się Pol Brennan, współtwórca irlandzkiej grupy folkowej Clannad.

1961 Debiut Boba Dylana w studiu nagraniowym. Zagrał na harmonijce ustnej w piosence “Midnight Special” Harry’ego Belafonte. Otrzymał za to 50$. i

1962 Przekazano pierwszy sygnał telewizyjny przez satelitę. Naukowcy z MIT doprowadzili do odbicia promienia nośnego od orbitującego balonu Echo I, dzięki czemu można było zaobaczyć przekazany obraz (słaby, ale można było rozpoznać kontury)

1977 Urodził się Eric Balfour, amerykański aktor. Zagrał w serialach: Buffy: Postrach wampirów (1997), Jezioro Marzeń (1998), Sześć stóp pod ziemią (Six Feet Under, 2001-2003) jako Gabriel Dimas, przyjaciel Claire, 24 godziny (2007), W kontrowersyjnym melodramacie kanadyjskim Seks to nie wszystko (Lie with Me, 2005) wystąpił nagi i w stanie erekcji.

1981 Firma komputerowa IBM wprowadziła na rynek pierwszy komputer osobisty IBM-PC. Mikrokomputery bardzo szybko zyskały na popularności i w ciągu kilku lat na rynku pojawiło się wiele klonów IBM-PC.

1981 Prezydent Ronald Reagan zniósł embargo na dostawy zboża do Związku Radzieckiego. Zakaz wydał w grudniu 1979 roku Jimmy Carter, gdy Związek Radziecki rozpoczął zbrojną interwencję w Afganistanie.

1982 Na antenie „Trojki” zadebiutowała lista przebojów prowadzona przez Marka Niedźwiedzkiego. Nr 1 Pierwszego wydania – I’ll Find My Way Love – Jon And Vangelis.

1984 Jerry Lee Lewis ożenił się po raz szósty. Jego nową żoną została 22-letnia wówczas Kerrie McCarver.

1992 David Bowie ożenił się z somalijską modelką Iman.

1994 Podczas wspólnego kongresu Unii Demokratycznej i Kongresu Liberalno – Demokratycznego dokonano zjednoczenie obu partii i utworzono Unię Wolności.

Urodzeni 24 kwietnia to osoby o twardym charakterze, pewne siebie i zdyscyplinowane. Choć nie ulegają emocjom, bywają jednak pobudliwe i agresywne. Nie zmieniają szybko zdania, są uparci, a z wiekiem mogą się w nich ujawniać skłonności despotyczne.

Imieniny obchodzą: Aleksy, Aleksander, Erwin, Feliks, Grzegorz.

Aleksander jest osobą inteligentną, otwartą na wszelkie nowości i zmiany. Lubi wygodne życie, pełne przygód, rozkoszy i przyjemności. Czasami oddają się lenistwu. Jest pogodny, elokwentny i oczytany.

Imię Feliks pochodzi od łacińskiego słowa o tym samym brzmieniu, które znaczy “szczęśliwy”, “przynoszący szczęście”. Jednak mężczyźni o tym imieniu nie zawsze są szczęśliwi. Bywają niestali, niesłowni i przewrażliwieni. Posiadają krytyczny umysł, lecz nie zawsze się nim kierują, gdyż są na to zbyt uczuciowi. Lubią ładne stroje, wykwintną kuchnię i dalekie podróże. Cenią życie rodzinne.

Imię Grzegorz pochodzi z greckiego i oznacza osobę szybką, zręczną, a także gorliwą i pilną. Grzegorz ma niezwykłą osobowość: szlachetny, uczuciowy, dobry, inteligentny. Wyróżnia się eleganckim sposobem zachowania, chociaż nie zabiega o to. Lubi bogate życie, sute przyjęcia i eksponowane towarzystwo. Często popada w materialne zależności od różnych osób bądź instytucji. Życia rodzinnego prawie nie prowadzi, żonę traktuje jako konieczność, gdyż naprawdę ceni wolną miłość.