KALENDARIUM POZNAŃSKIE – 27 LISTOPADA

Słońce w znaku Strzelca

Dzień Seniora

Osoby urodzone 27 listopada odznaczają się wyjątkową intuicją. Mają duże poczucie własnej wartości i wiary we własne siły. W działaniu są zdecydowani i konsekwentni. Cechuje ich otwartość i bezpośredniość. W swoim środowisku cieszą się niekwestionowanym autorytetem. W stosunku do najbliższych są niejednoznaczni. Z jednej strony tkwi w nich duża wrażliwość, z drugiej zaś, zuchwałość, a nawet despotyzm.

Cytaty na dziś:

• Nasze życie – to walka. Eurypides (ok. 480 – 407/406 p.n.e.)
• Jaką pogodą Jakub służy taką całą zimę wróży.

KALENDARIUM POZNAŃSKIE

1302 Rady miejskie i obywatele miast Poznania, Kalisza, Gniezna i Pyzdr zawiązały konfederację w celu wspólnego zwalczania przestępstw przeciwko mieniu i życiu a w szczególności przeciwko rozbójnikom i podpalaczom.

1806 Cesarz Napoleon I przybył do Poznania.

Zaledwie trzy dni po wspaniałym zwycięstwie francuskiego cesarza nad “niezwyciężoną” armią pruską pod Jeną i Auerstadt (14.10.1806) Poznańczycy zaczęli wznosić toasty na cześć Bonapartego.

Podniecenie wzrosło, gdy cesarz zajął nieodległy Berlin i wszystko wskazywało, że wkrótce ruszy na wschód.

Poznańczycy dostarczali Napoleonowi dowodów uwielbienia; niewiasty rzucały kwiaty pod cesarskie stopy, domorośli poeci układali wiersze.

Pojawiły się również pamiątki, napoleońskie dewocjonalia. Poznań był pierwszym polskim miastem, gdzie ochrzczono nazwiskiem cesarza ulicę i plac.

Jeszcze przed przyjazdem Napoleona na reprezentacyjnej Wilhelmstrasse umieszczono niebieskie tablice ze złotym napisem Rue Napoleon; a Wilhelmsplatz zaczęto nazywać placem Napoleona. Warszawiacy nie dorastali w tym względzie do Poznańczyków. Tamtejsi politycy z księciem Józefem Poniatowskim zachowali wobec cesarza daleko idący dystans a niektórzy z nich niemal jawnie opowiadali się za sojuszem z rosyjskim carem.

Zaniepokojony Napoleon przesłał 2 grudnia 1806 roku, do stacjonującego w Warszawie wielkiego księcia Bergu Joachima Murata pełne uwielbienia artykuły z poznańskiej prasy, z rozkazem opublikowania ich w warszawskich gazetach. Niezadowolony z pełnych dystansu nastrojów nad Wisłą, z ukontentowaniem obserwował przejawy poznańskiej euforii, która nie wygasła nawet po zawarciu przez Napoleona traktatu w Tylży. [Na podstawie tekstu Adama Pleskaczyńskiego (Głos Wielkopolski)]

Dnia 27 listopada wieczorem stanął Napoleon w Poznaniu. Spodziewano się go od rana. Już o bardzo wczesnej porze zapanowało wśród polskich mieszkańców Poznania niebywałe poruszenie i podniecenie. Panowie i panie, w strojach uroczystych, ruszyły wśród wielkiej niepogody naprzeciw cesarza, aż do domu młynarza, aby go tam uroczyście powitać. Ale czekano na niego nadaremnie cały dzień. O pól do 7 godziny wieczorem, straciwszy nadzieję na przybycie Napoleona, przeniesiono z powrotem do miasta sztandary (…). Gdy się już wszyscy rozeszli do domów, niespodziewanie o godzinie 9 ujrzano pochód z pochodniami: cesarz wjechał do miasta, które natychmiast iluminowano. Tak wjazd Napoleona do Poznania przedstawił w przedwojennej Kronice Miasta Poznania Andrzej Wojtkowski. W Poznaniu nastały wielkie dni. Nazwa miasta byłą na ustach wszystkich (…) Gród Przemysła urósł do rangi nieformalnej stolicy Europy – pisze Lech Trzeciakowski. Hugo Sommer nie bez racji pisał, że Poznań w tych dniach przejął rolę Centrum świata europejskiego.

Podczas pobytu w Poznaniu Napoleon zatrzymał sie w Hotelu Saskim, przy dzisiejszej ulicy Wrocławskiej, fot: fotopolska.eu

1892 W Mansfeld w Niemczech urodził się Stefan Adamczak, lekkoatleta i olimpijczyk.

Od 15 października 1913 do 13 grudnia 1918r. odbywał służbę wojskową w armii niemieckiej, awansując do stopnia sierżanta. W momencie wybuchu Powstania Wielkopolskiego, postanowił przedostać się przez linie niemieckie do Polski. Wstąpił jako ochotnik do 10. Pułku Strzelców Wielkopolskich. Walczył m. in. na froncie wojny polsko-bolszewickiej. 6 listopada 1929 r. został instruktorem i zastępcą komendanta Okręgowego Ośrodka Wychowania Fizycznego w Poznaniu.

Wszyscy przełożeni w opiniach służbowych podkreślali pracowitość, ofiarność i prawość charakteru Adamczaka. Stał się on również sztandarową postacią lekkoatletycznej reprezentacji Polski, w której występował w latach 1922-1931. Jako najstarszy jej członek potrafił wzbudzić wśród kolegów wolę walki i narzucić innym swoją nieustępliwość.

Z lekkoatletyką zetknął się w Niemczech, a wystartował po raz pierwszy w zawodach w 1920 r., uzyskując w skoku o tyczce wysokość 2,82 m. Tej właśnie konkurencji poświęcił się najbardziej. Reprezentował takie kluby jak: “CWSG i S” Poznań (1921-1922), “Pentatlon” Poznań (1923-1924), AZS Poznań (1925-1926 i 1931), AZS Warszawa (1927 -1930), “Warta” Poznań (1932-1935). Czternastokrotnie reprezentował Polskę w meczach międzypaństwowych (1922-1931). Dziesięciokrotny rekordzista Polski, dziesięciokrotny mistrz Polski. Odznaczony za zasługi wojenne Krzyżem Walecznych, za pracę zawodową i osiągnięcia sportowe otrzymał Brązowy i Srebrny Krzyż zasługi. Zaginął we wrześniu 1939 r., w walce z najeźdźcą. [Źródło: notka na stronach miasta Poznań poznan.pl]

1893 W Kieleckiem urodził się Stanisław Wiechowicz, kompozytor, pedagog i dyrygent poznańskich chórów.

Po studiach w Krakowie, Dreźnie i Petersburgu w 1921 powrócił do kraju. W Poznaniu, gdzie zamieszkał, objął funkcję kierownika artystycznego i dyrygenta Koła Śpiewackiego Polskiego, które w 1931 przekształciło się w Poznańskie Towarzystwo Oratoryjne.

Prowadził także Chór im. Fryderyka Chopina (1927-30), Chór Męski “Echo” (1928-30), a od 1935 Chór Mieszany im. Stanisława Moniuszki. Pracował jednocześnie jako redaktor naczelny “Przeglądu Muzycznego”, recenzent muzyczny w “Kurierze Poznańskim” oraz sprawozdawca muzyczny w kwartalniku “Muzyka Polska”.

Od 1921 był nauczycielem przedmiotów teoretycznych w Państwowej Akademii i Szkole Muzycznej w Poznaniu, od 1923 wykładowcą teorii muzyki w Państwowym Konserwatorium Muzycznym w Poznaniu.  Po wojnie przeniósł się do Krakowa, gdzie do śmierci był profesorem kompozycji i teorii w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej. Zmarł 12 maja 1963 r.

1924 W Poznaniu utworzono Unię Związków Spółdzielczych w Polsce.

1979 VII liceum Ogólnokształcące im. Dąbrowki otrzymało nowy budynek przy ulicy Żeromskiego 8/10.

Popularna „Dąbrówka” to jedna z najstarszych szkół w Polsce. Jej początki sięgają roku 1830, kiedy to 13 stycznia powołano do życia żeńską Szkołę Ludwiki Rdziwiłłowej. W maju 1919 roku Prowincjonalne Kolegium szkolne zatwierdziło dla Szkoły Ludwiki nową nazwę: Państwowa Uczelnia Żeńska im. Dąbrówki w Poznaniu.

Po wybuchu II wojny światowej budynki szkolne zostały zajęte przez wojsko niemieckie a nauka od tej pory odbywała się na tajnych kompletach. Zjednoczone Gimnazjum i Liceum im. Potockiej i Dąbrówki wznowiło działalność już 23 kwietnia 1945 roku.

Od 1 września 1948 szkoła działa jako VII Liceum Ogólnokształcące im. Dąbrówki. Pierwszą siedzibą szkoły stał się budynek Jana Bretnera przy ulicy Wronieckiej, później lekcje odbywały się w dzisiejszym Liceum Marii Magdaleny przy Placu Bernardyńskim. Ponieważ w ciągu 170 lat swojego istnienia placówka często zmieniała adres współcześni nadali jej nazwę „wędrującej szkoły”.

ZDARZYŁO SIĘ 27 LISTOPADA

8 rok p.n.e Zmarł Horacy, Quintus Horatius Flaccus, poeta, jeden z największych liryków rzymskich, autor m.in. Satyr i Pieśni.

176 Marek Aureliusz ustanowił swojego syna Kommodusa współcesarzem, zrywając w ten sposób z systemem adopcji następców.

511 Zmarł Chlodwig I, król frankofoński, w 498 roku przyjął chrzest.

1620 Michał Piekarski, szlachcic sandomierski został stracony za próbę zabójstwa króla Zygmunta III. Wyrok wykonano w sposób niezwykle okrutny. 15 Listopada zranił on króla w głowę, mszcząc się za krzywdy osobiste. W związku z niedorzecznymi zeznaniami skazańca powstało powiedzenie “plecie jak Piekarski na mękach”.

Na szafocie rozpoczęto od publicznych tortur, gdzie m.in. obcięto mu dłoń (gdyż ośmielił się ją podnieść na króla), a następnie zgodnie z sentencją wyroku: czterema końmi ciało na cztery części roztargane, a obrzydłe trupa ćwierci na proch na stosie drzew spalone zostaną. Na koniec proch, w działo nabity, wystrzał po powietrzu rozproszy.

1621 Odbył się uroczysty wjazd królewicza Władysława Wazy do Krakowa po zwycięstwie nad Turkami pod Chocimiem.

1633 Do Rzymu przybyło polskie poselstwo, na czele którego stał kanclerz wielki Jerzy Ossoliński. Konie w jego orszaku miały złote podkowy, które – jak pisze kronikarz – odpadały im z kopyt na ulicach miasta ku podziwieniu rzymskich mieszkańców. W tym czasie w Polsce brakowało pieniędzy na powiększenie armii.

1815 Car Aleksander I, jako król Polski podpisał konstytucje Królestwa Polskiego. Była to najbardziej liberalna konstytucja w ówczesnej Europie.

1895 Zmarł Aleksander Dumas – syn, pisarz francuski. W swych dramatach i powieściach ukazywał moralne problemy społeczeństwa mieszczańskiego. Pisał utwory z „tezą”, nadając im sens moralistyczny. Często podejmował kwestię stosunków pomiędzy mężczyznami i kobietami, opowiadając się za równouprawnieniem. Największy sukces przyniosła mu powieść „Dama kameliowa”.

1895 Alfred Nobel ustanowił nagrody swego imienia przyznawane od tego czasu corocznie za wybitne osiągnięcia w dziedzinie chemii, fizyki, medycyny lub fizjologii, literatury oraz za działalność na rzecz zbliżenia między narodami.

1903 Urodził się Jerzy Pichelski – aktor teatralny i filmowy zaliczany do czołówki polskich amantów przedwojennego kina. Zagrał m.in. w filmie “Szpieg w masce”, w którym partnerował Hance Ordonównie. To właśnie z tego filmu pochodzi sławny przebój “Miłość Ci wszystko wybaczy”.

1907 Urodził się L. Sprague de Camp, amerykański pisarz science fiction i fantasy. Do najbardziej znanych utworów de Campa należą krótkie powieści Jankes w Rzymie (Lest Darkness Fall, 1939), The Wheels of If (1940) i The Glory that Was (1960). Napisał również wspólnie z Fletcherem Prattem cykl o Haroldzie Shea (m.in. Uczeń czarnoksiężnika). De Camp napisał również kilka powieści kontynuujących cykl o Conanie Barbarzyńcy Roberta E. Howarda. (zm. 2000).

1915 Urodził się Stanisław Skalski, generał brygady pilot Wojska Polskiego, najlepszy polski as myśliwski okresu II wojny światowej. Odznaczony Złotym Krzyżem Virtuti Militari. Oficjalnie zaliczono mu zestrzelenie 18 i 11/12 samolotów oraz 2 prawdopodobnie. Powrócił do Polski w 1947, gdzie został oskarżony o zdradę przez władze stalinowskie i skazany na karę śmierci, po czym wyrok zamieniono na dożywocie. Został zrehabilitowany w roku 1956.

1931 W Warszawie otwarto pierwszą w Polsce Poradnię Świadomego Macierzyństwa.

1938 24 Pułk Ułanów stoczył walkę z wojskiem czechosłowackim pod miejscowością Ździar. W potyczce zginął major Stefan Rago.

1940 W San Francisco urodził się Bruce Lee, amerykański aktor i karateka.

1942 W Seattle urodził się Jimi Hendrix, legenda gitary, która swoim brzmieniem, stylem wyprzedziła kilka epok. Zmarł 18 września 1970 roku. W 1992 został pośmiertnie uhonorowany Grammy Awards. Do najbardziej znanych jego nagrań należą “Hey Joe”, “All Along The Watchtower” oraz “Fire”. W trakcie festiwalu Woodstock wykonał słynną interpretację hymnu amerykańskiego “Star Spangled Bander”.

1942 Urodził się Henryk Hoser, polski duchowny katolicki, arcybiskup warszawsko-praski. Obecnie żąda od Skarbu Państwa największego w historii Polski odszkodowania za mienie utracone przez jego rodzinę.

1953 Urodziła się Edyta Geppert, piosenkarka. Znana z przebojów „Uciekaj moje serce” czy „Kocham cię życie”.

1956 Elżbieta Krzesińska zdobyła złoty medal na Olimpiadzie w Melbourne w skoku w dal.

1960 Urodził się Julia Tymoszenko, ukraińska polityk, premier.

1962 Miał miejsce pierwszy próbny lot Boeinga 727.

1971 Radziecka sonda kosmiczna Mars 2 jako pierwszy obiekt dotarła do Marsa. Niestety rozbiła się o powierzchnię „czerwonej planety”.

1973 Nr 1 amerykańskiej listy przebojów: “Top Of The World” – The Carpenters.

1986 Nr 1 amerykańskiej listy przebojów: “You Give Love A Bad Name” – Bon Jovi.

1994 Norwegowie opowiedzieli się w referendum przeciw wejściu do Unii Europejskiej.

1995 Numer 1 amerykańskiej listy przebojów: “One Sweet Day” – Mariah Carey & Boyz II Men. To drugi “numer jeden” z rzędu wokalistki, który zadebiutował na topie magazynu “Billboard”, poprzednim było nagranie “Fantasty”.

Imieniny obchodzą: Walerian, Wirgiliusz, Maksymilian, Jakub, Damazy

Walerian to rozszerzona forma imienia Walery. Waleriusze – to patrycjuszowski ród rzymski z Sabinum.
Mężczyzna noszący to imię jest osobą spokojną, rozsądną i zrównoważoną. Jest konsekwentny w dążeniu do celu. Zwolennik równouprawnienia kobiet, ale – nie całkowitej emancypacji. W sytuacjach stresowych bywa drażliwy i niechętny.

Wirgiliusz to również imię rzymskie wywodzące się od rodu Wirgiliuszy

W Kalendarzu kościelnym dzisiejszy św. Wirgiliusz to zmarły w 748 roku mnich irlandzki, biskup Salzburga i apostoł Karyntii.

Według astrologa i badacza wpływu imion na ludzkie życie Wirgiliusz podobnie jak i Walerian, Walery) to człowiek odznaczający się wielką rozwiniętą intuicją, wysokim intelektem, towarzyski i uczuciowy. Musi aktywnie uczestniczyć w życiu otaczającego świata, miesza się do wszystkiego, nieproszony udziela rad. Bywa egocentrykiem, niestałym w przyjaźniach. Swojego właściwego zawodu potrafi szukać przez pół życia, bo nie jest w stanie pracować tylko dla pieniędzy bez satysfakcji, a nawet namiętności. Najczęściej trafia do zawodów artystycznych, albo zostaje podróżnikiem.