KALENDARIUM POZNAŃSKIE – 9 LUTEGO

Słońce w znaku Wodnika

Przysłowie: Luty czasem mróz daje, czasem rozstaje..
Liban – Dzień św. Marona

Osoby urodzone 9 lutego mają szerokie zainteresowania naukowe i dążą do ich efektywnego wykorzystania. Odznaczają się zdrowym rozsądkiem i rozwagą. Posiadają też intuicję i duże wyczucie sytuacji. Nie brak im też zdolności organizacyjnych. Suma tych cech pozwala im wieść życie dostatnie i bez wstrząsów. Na drodze do większych osiągnięć staje im wrodzona powolność oraz brak większych ambicji w tym kierunku. Są uczuciowi, jednak najchętniej wolą przebywać sami, szczególnie podczas pracy naukowej.

Cytaty na dziś:

• W końcu opinię urabia uczucie a nie rozum. Herbert Spencer
• Ten, kto nie jest z nami, jest przeciw nam. Kto nie jest przeciw nam, jest z nami. Francis Bacon
• Niewiele mądrości mają, którzy się w strojach kochają. Przysłowie polskie
• Prawo Murphe’go: Staraj się wyglądać niepozornie – może przeciwnik ma mało amunicji…

KALENDARIUM POZNAŃSKIE

1253 W Solcu Wielkopolskim zmarł Bogufał II, biskup poznański.

Za jego rządów rozebrano romańskie, spękane prezbiterium poznańskiej katedry, wznosząc w jego miejscu w 1262 nową konstrukcję. W 1244 Bogufał odstąpił księciu Przemysłowi I osadę wokół nieistniejącego dziś kościoła św. Gotarda, gdzie powstał lokowany na prawie magdeburskim lewobrzeżny Poznań.

Był również sygnatariuszem aktu lokacji. Sprowadził dominikanów do kościołów św. Wojciecha i św. Marcina. W 1246 otrzymał od księcia Przemysła I immunitet wraz z prawem do lokacji osad biskupich na prawie magdeburskim, co miało pomóc mu w opanowaniu oporu możnych Wielkopolski wobec rosnącej potęgi Kościoła.

Według kroniki Jana Długosza, pieczętował się herbem Poraj. Używał tytułu magistra, jednak nie wiemy który z uniwersytetów ukończył. W 1211 r. został scholastykiem poznańskim, w 1231 kustoszem, a w 1242 biskupem poznańskim. Istnieje wprawdzie dokument datowany na 21 lipca 1240, w którym Bogufał występuje już jako biskup, jest to jednak późniejszy falsyfikat.

Jego duża biblioteka, zawierająca głównie zbiory Pism Świętych, po śmierci przekazana została bibliotece katedralnej. Uznaje się go także za inicjatora powstania Rocznika Kapituły Poznańskiej oraz mecenasa kustosza Baszka, który spisał “Kronikę Wielkopolską” (niekiedy uznaje się, że biskup Bogufał był współautorem dzieła).

1281 Doszło do spotkania księcia wielkopolskiego Przemysła z księciem wrocławskim Henrykiem IV Prawym.

Gospodarz łamiąc wszelkie zasady gościnności, uwięził przybyłych książąt: oprócz Przemysła także księcia legnickiego Henryka V Grubego oraz księcia głogowskiego Henryka III, aby wymusić na nich ustępstwa polityczne. Ostatecznie po krótkim oporze Przemysł II zdecydował się w zamian za uwolnienie oddać Henrykowi ważną strategicznie ziemię wieluńską (zwaną też niekiedy od innego ważnego w tym czasie grodu ziemią rudzką).

Uwięzienie Przemysła przez Henryka Prawego nie trwało zbyt długo, gdyż 3 marca książę wielkopolski był w Poznaniu.

1864 Zmarł Jan Antoni Simon, poznański malarz. Pochowamy obok kościoła Św. Rocha.

Był synem leszczyńskiego krawca spokrewnionego prawdopodobnie z poznańskim litografem, Karolem Antonim Simonem. Malował przede wszystkim portrety ziemiaństwa, mieszczaństwa i inteligencji wielkopolskiej. Być może studiował w Monachium. W 1841 i 1845 wystawiał w Poznaniu. Przebywał na dworach Potockich i Lubowidzkich oraz odbył podróż do Odessy. Najlepszym jego dziełem był Portret rodziny Carqueville o wysokim poziomie artystycznym. Pochowany został przy kościele św. Rocha w Poznaniu (grób jest zachowany) [Źródła: Polski Słownik Biograficzny t. 37 s. 525 SIMON Jan Antoni (1815-1863) malarz, http://www.sejm-wielki.pl/b/psb.29556.1, wikipedia, Magdalena Warkoczewska, Malarstwo i grafika epoki romantyzmu w Wielkopolsce : dzieje i funkcje, Warszawa: Państwowe Wydawn. Nauk, s. 33, 1984]

1869 Otwarcie archiwum państwowego w Poznaniu.

Pierwsze archiwum w Poznaniu powstało w 1869 r. (Staatsarchiv Posen) jako placówka pruskiej sieci archiwów prowincjonalnych. Gromadziło księgi sądów grodzkich i ziemskich z okresu staropolskiego, akta i dokumenty ze skasowanych klasztorów oraz akta po zlikwidowanych urzędach pruskich. Dziś archiwum mieści się przy ulicy 28 lutego na narożniku Placu Wielkopolskiego, do II wojny światowej jego siedzibą był dawny zamek królewski na Wzgórzu Przemysła.

1874 Zmarł Gotthilf Berger, kupiec i radny miejski Poznania, fundator szkoły realnej – gimnazjum Bergera.

Gotthilf Berger – niezwykle przedsiębiorczy Niemiec zebrał w dojrzałych latach swojego życia pokaźny kapitał. Szczęśliwie żonaty z panią Treppmacher nie miał szczęścia w dzieciach.

Nie mając komu zapisać majątku zaczął się udzielać jako społecznik. Najpierw w 1853 roku przy ul. Wrocławskiej powstała Szkoła Realna. Niemały wkład w jej utworzenie obok G. Bergera miał Edward Raczyński. Jednak to ten pierwszy wespół z Hipolitem Cegielskim byli realizatorami zamierzenia.

W szkole niższej obok niemieckich powstały klasy polskie. To był jednak dopiero początek sponsoringu Bergera. Pieniądze na gmach: W 1861 roku G. Berger podarował miastu 50 tysięcy talarów na budowę nowego gmachu dla Szkoły Realnej. Jej budowę przy ul. Strzeleckiej rozpoczęto rok później. W dokumencie darowizny podkreślono, że szkoła ta będzie przyjmować uczniów bez względu na narodowość i wyznanie.

W 1865 roku do gmachu w neoromańskim stylu weszli pierwsi uczniowie. Do ich dyspozycji oddano pierwszą w Poznaniu salę gimnastyczną, kilkadziesiąt sal lekcyjnych, trzy laboratoria. Tuz przed śmiercią w 1874 roku Berger zapisał miastu kolejne 150 tysięcy talarów. Z tych pieniędzy stworzono między innymi przytułek dla starców.

Dawniejsza Szkoła Realna Bergera – obecnie Wydział Informatyki i Zarządzania Politechniki Poznańskiej, fot: fotopolska.eu

1895 Urodził się Zdzisław Jahnke – polski skrzypek, kameralista, dyrygent, pedagog. Jego ojciec – Edwin Jahnke – założył w Poznaniu w roku 1887 szkołę muzyczną.

Dnia 25 października 1903 roku odbył się pierwszy występ estradowy Zdzisława Jahnkego w Poznaniu. Debiut w Filharmonii Warszawskiej w 1908 roku pod dyrekcją Zygmunta Noskowskiego rozpoczął karierę wirtuozowską Jahnkego, który od tej pory często koncertuje w Polsce i Europie (odwiedzając m.in. Berlin, Wiedeń i Paryż).

Po wojnie objął stanowisko profesora w Państwowej Szkole Muzycznej w Poznaniu, w latach 1945-1948 zajmował stanowisko rektora tej szkoły. Jako pedagog wykształcił ponad 50 dyplomantów. Był autorem wielu publikacji pedagogicznych i kompozycji skrzypcowych.

W latach 1952 i 1957 był jurorem konkursów – skrzypcowego i lutniczego – im. Henryka Wieniawskiego w Poznaniu. Od roku 1976 w Poznaniu odbywa się Ogólnopolski Konkurs Skrzypków jego imienia.

1899 Zmarł  Franciszek Chocieszyński, poznański księgarz, drukarz i wydawca.

Kształcił się w gimnazjum w Grodzisku i Poznaniu. Odbył praktykę w księgarni i składzie nut E. Bote i G. Bock w Poznaniu, zapoznał się także ze sztuką drukarską w firmie A. Schmaedicke w Grodzisku. W 1871 uczestniczył w wojnie prusko-francuskiej. Pracował w drukarni Napoleona Kamieńskiego w Poznaniu, następnie wyjechał na dalszą praktykę; przebywał w Lipsku, Nowym Jorku, Chicago, Paryżu.

Po powrocie do Poznania założył własną drukarnię (z Karolem Handtke). Zakład mieścił się początkowo na ulicy Podgórnej; po odejściu wspólnika Chocieszyński przeniósł się na ulicę Wodną, powiększył firmę i poszerzył działalność o sprzedaż własnych wydawnictw.

Wydawał głównie popularne, tanie książki, od 1880 zasilające biblioteki Towarzystwa Czytelni Ludowych. Od 1882 wydawał pismo “Wielkopolanin”, początkowo dwa razy w tygodniu, potem jako dziennik. Redaktorem “Wielkopolanina”, który wkrótce uzyskał największą popularność wśród wielkopolskich prenumeratorów, był Stanisław Wegner.

Nakładem firmy Chocieszyńskiego ukazywały się ponadto pisma “Nowiny Literackie” oraz pszczelarska “Pasieka”, a także cykl “Tygodnik Powieści” (później pod nazwą “Biblioteka Powieści”). W większości z tych inicjatyw wydawcę wspierał Wegner, który po śmierci Chocieszyńskiego w 1899 przejął firmę i prowadził ją przez kolejne dwadzieścia lat. Pochowany został na cmentarzu przy ul. Bluszczowej.

1908 Uroczyste odsłonięcie, kompletnej studzienki Higiei u wylotu Alei Marcinkowskiego i Podgórnej.

Po ukończeniu w roku 1840 r. budowy wodociągu, finansowanego w dużej części przez Edwarda Raczyńskiego, postawiono cztery studnie. Główną, najbardziej okazałą miała być studnia ozdobiona figurą bogini zdrowia Higiei.

Początkowo planowano ustawić ją przed gmachem Biblioteki Raczyńskich, lecz poziom placu znajduje się powyżej kulminacji Wzgórz Winiarskich, co uniemożliwiało dostarczenie do niej wody. Ostatecznie ustawiono studnię naprzeciwko budynku Ziemstwa Kredytowego, przy skrzyżowaniu Al. Wilhelmowskich (Al. Marcinkowskiego) z ul. Fryderykowską (ul. 23 lutego). Projekt cokołu wykonał architekt Christian Gottlieb Cantian z Berlina.

Na frontonie wykonanego z piaskowca cokołu umieszczono brązowy medalion przedstawiający pioniera przyrodolecznictwa, Wincenta Priessnitza z napisem w języku greckim i polskim Nic lepszego nad wodę (napis w języku polskim z błędem – pominięta litera s). Z wmurowanej poniżej medalionu głowy lwa ciekła woda do kamiennego zbiornika.

Posąg greckiej bogini zamówił Edward Raczyński u Alberta Wolffa, ucznia Christiana Raucha. Bogini została przedstawiona w postawie siedzącej, ubrana w joński chiton. Twarzy Higiei artysta nadał rysy Konstancji Raczyńskiej.

Posąg został odlany w 1844 roku w hucie Lauchhammer. Edward Raczyński w związku ze sporami wokół Złotej Kaplicy, zwlekał z jego odbiorem. Odebrała go dopiero Konstancja Raczyńska, po śmierci męża i postawiła na jego grobowcu w Zaniemyślu.

W 1907 roku został opracowany projekt rozbudowy wodociągów, co prawdopodobnie było powodem przeniesienia studzienki na południowy kraniec Al. Marcinkowskiego. Edward Aleksander Raczyński zamówił wówczas odlew posagu Higiei z zachowanego, gipsowego modelu rzeźby. Uroczyste odsłonięcie, kompletnej już studzienki nastąpiło 9 lutego 1908 roku.

W 1971 roku przeniesiono studzienkę przed Bibliotekę Raczyńskich. W 2004 roku, rozpoczęto budowę podziemnego parkingu i pomnik został umieszczony w magazynie, z którego powrócił na płytę placu jesienią 2009 roku. Pomnik poddano wcześniej renowacji. Przywrócono między innymi wypływ wody z lwiej głowy.

Źródło: za wikipedią – Włodzimierz Łęcki, Piotr Maluśkiewicz, Poznań od A do Z, wyd. KAW, Poznań, 1986, s.108, Marcin Libicki, Poznań – przewodnik, Wydawnictwo Gazeta Handlowa, Poznań, 1997, ss.105-106.

Dziś Studzienka Hygiei znajduje się na Placu Wolności, przed Biblioteką Raczyńskich, fot. Tomasz Dworek

Pierwsza lokalizacja studzienki naprzeciwko budynku Ziemstwa Kredytowego, przy skrzyżowaniu Al. Wilhelmowskich (Al. Marcinkowskiego) z ul. Fryderykowską (ul. 23 lutego). Projekt cokołu wykonał architekt Christian Gottlieb Cantian z Berlina.

1919 Niemcy przypuścili generalny atak na powstańcze oddziały wielkopolskie na froncie południowym. Powstańcy kontratakiem odparli wroga, zmuszając go do odwrotu.

1940 W Kapsztadzie urodził się John Maxwell Coetzee, – pisarz południowoafrykański, obecnie obywatel i mieszkaniec Australii, laureat Literackiej Nagrody Nobla (2003).

W 2012 roku otrzymał doktorat honoris causa Uniwersytetu Adama Mickiewicza. W przemówieniu po odebraniu wyróżnienia noblista mówił o swoich polskich – wielkopolskich korzeniach. Przyznał, że odkrycie tajemnicy swoich przodków miało dla niego ogromne znaczenie.

Odniósł się on głównie do kwestii swojego pochodzenia i polskich korzeni prapradziadka Baltazara du Biela, który urodził się jako Polak, katolik, we wsi Czarnylas, a potem już jako protestancki misjonarz trafił do Republiki Południowej Afryki. Wiele lat później na świat przyszedł tam jego potomek, pisarz.

John Maxwell Coetzee przebywał w Poznaniu kilka dni. Uczestniczył w festiwalu teatralnym Malta, spotkał ze swoimi czytelnikami. Podczas festiwalu została wystawiona opera “Slow Man” z jego librettem, a także przedstawienie na podstawie ‘Hańby” – jednej z jego najgłośniejszych powieści.

1945 9 lutego był jednym z dni długotrwałych walk na terenie portu rzecznego.

“9 lutego Grupa Bojowa »Preusse« przeprowadziła kontratak, który jednak utknął w nieprzyjacielskim ogniu moździerzy. (…) Popołudniu położenie stało się tak krytyczne (Rosjanie znów się przebili), że wszyscy ranni musieli zostać przetransportowani do głównego lazaretu w Cytadeli (…) pozostałem w jednostce (…) parę dni później musiałem także udać się do Cytadeli”. [G. Baumann, „Poznań’45] Stanowisko dowodzenia Odcinka „Wschód” przeniesiono z Fortu Prittwitz do oddalonej o 600 metrów na ul. Chlebową. [Na podstawie: notki https://www.facebook.com/FestungPosen1945/ Informacje i cytaty pochodzą z publikacji Wydawnictwa Pomost, serii dotyczącej walk o Poznań w 1945 roku – za zgodą Wydawnictwa]

Port nad Wartą, foto: Wydawnictwo Pomost / facebook – Festung Posen 1945

1945 Prezydentem Poznania został mianowany Feliks Maciejewski.

Na początku 1945 zgłosił się Komitetu Miejskiego PPR przy ul. Matejki 59 i otrzymał legitymację partyjną. 8 lutego 1945 został wezwany do Komitetu Miejskiego PPR, gdzie Józef Majchrzak (II sekretarz) oraz Janina Kowalska (delegatka Komitetu Centralnego) zaproponowali mu objęcie stanowiska prezydenta miasta. Początkowo nie chciał się zgodzić, gdyż chciał poświęcić się pracy inżyniera-konstruktora. W końcu przyjął propozycję, ale z zastrzeżeniem maksymalnie półrocznej kadencji.

Został mianowany Prezydentem Miasta Poznania 9 lutego 1945 przez pełnomocnika rządu na województwo, Michała Gwiazdowicza. Przystąpił do organizowania odbudowy miasta. 7 marca 1945 przyjął w Poznaniu Michała Żymierskiego, a 8 marca 1945 Bolesława Bieruta. 11 kwietnia 1945 oficjalnie został wybrany na stanowisko prezydenta Poznania przez Radę Narodową, oficjalnie pełnił urząd od dnia następnego (12 kwietnia 1945). W kwietniu 1945 Maciejewski wyruszył wraz z Józefem Szłapczyńskim w podróż do Warszawy, by pozyskać pieniądze dla Poznania.

Ogłosił plany zburzenia zamku cesarskiego w Poznaniu. Ostatecznie jego następca Stanisław Sroka, po konsultacjach z Bolesławem Bierutem, zrezygnował z tego planu W czerwcu 1945 złożył rezygnację ze stanowiska prezydenta, a 16 lipca 1945 przekazał urząd swemu następcy. [wikipedia]

Prezydent Poznania Feliks Maciejewski wbija pamiątkowe gwoździe w drzewiec sztandaru 3. brygady pancernej II Armii Wojska Polskiego w czasie ceremonii na placu Wolności – 22.04.1945, foto: Zbigniew Zielonacki / Cyryl

1983 W I Klinice Chorób dzieci Instytutu Pediatrii w Poznaniu dokonano pierwszej w Polsce transplantacji szpiku kostnego.

1988 Z powodu naruszenia przepisów przeciwpożarowych zamknięto kino „Gong” przy ulicy Wielkiej. [Źródło: Kronika Miasta Poznania, rocznik RLVII, nr 2, s.141]

1998 MPK zaczęło wypłacać rekompensaty za niewykorzystane w czasie styczniowego strajku bilety. Przed punktami MPK przez pierwsze dni ustawiały się bardzo długie kolejki, choć termin wypłat upływa 9 maja. [Kalendarium Kroniki Miasta Poznania, 1998 nr 2, s 375]

ZDARZYŁO SIĘ 9 LUTEGO

1321 Zakończył się sąd papieski mający rozsądzić sprawę zaboru Pomorza Gdańskiego przez Krzyżaków. Zakon został zobowiązany do zwrotu zagarniętej ziemi oraz wypłaty odszkodowania w wysokości 30000 grzywien.

1339 Kazimierz Wielki zaakceptował Traktat Wyszehradzki.

1621 Alessandro Ludovisi, wybrany został papieżem jako Grzegorz XV.

Gdy konklawe 9 lutego 1621 wybrało Ludoviciego papieżem, był już ciężko chory. Przyjął po wyborze imię Grzegorza XV. Mianował kardynałem – nepotem swego bratanka Ludwika, który w zastępstwie papieża sprawował rządy w Kurii i był inicjatorem powstania Świętej Kongregacji Kościoła Katolickiego do spraw Wiary (Propaganda Fide).

Kardynał Ludovici usprawnił także finanse watykańskie oraz wprowadził reformy dotyczące niektórych świąt i konklawe. Był pierwszym papieżem kształconym przez jezuitów. Przeprowadził ważne reformy, zmienił metodę wyboru papieża: poprzez tajne głosowania (kandydat musi otrzymać dwie trzecie głosów). Grzegorz XV udzielił pomocy finansowej królowi Zygmuntowi III Wazie w walce z Turkami i gratulował mu zwycięstwa pod Chocimiem (1621).

1649 Został ścięty Karol I, król Anglii. Anglia republiką.

1846 Urodził się Wilhelm Maybach, niemiecki inżynier, konstruktor, wynalazca gaźnika dyszowego. Był jednym ze współtwórców motocykla i samochodu, designer pierwszego modelu mercedesa.

1881 Zmarł Fiodor Michajłowicz Dostojewski, rosyjski pisarz. Mimo sukcesu jednej z najwybitniejszych swoich powieści – “Zbrodni i kary” popadł w długi i uciekł przed wierzycielami za granicę. Tam wydał “Idiotę” i “Biesy”, powieść, która przyniosła mu europejski rozgłos.

1895 W. G. Morgan z Massachusetts wymyślił piłkę ręczną (volleyball)

1900 Amerykanin Dwight F. Davies ufundował srebrny puchar jako nagrodę w międzynarodowych turniejach tenisowych (Puchar Daviesa).

1941 Urodził się Kazimierz Kaczor, aktor, prezes Stowarzyszenia Aktorów Scen Polskich. Popularność przyniosły mu trzy seriale. W „Polskich drogach” kreował Kurasia, cwaniaka o gołębim sercu, który przypadkowo staje się bohaterem. Jako „Jan Serce” odtwarzał wrażliwego kanalarza szukającego kobiety swojego życia. W „Najdłuższej wojnie nowoczesnej Europy” był antypatycznym polakożercą. Związany jest z Teatrem Powszechnym w Warszawie. Jest także żeglarzem z patentem sternika, ma na koncie egzotyczny rejs na Karaiby.

1943 Urodził się Joe Pesci, aktor. Zdobywca Oscara dla najlepszego aktora drugoplanowego za rolę w filmie Chłopcy z ferajny w roku 1990.

1945 Urodziła się Mia Farrow, amerykańska aktorka. Silnie zaangażowana w działalność społeczną, m.in. jako Ambasadorka Dobrej Woli UNICEF. Miała dwóch mężów, z których pierwszym był Frank Sinatra, a drugim Andre Previn. Jej trzecim życiowym partnerem był Woody Allen, z którym rozstała się w atmosferze skandalu, po tym jak odkryła jego romans z jej adoptowaną córką z drugiego małżeństwa. Wychowała kilkanaścioro dzieci, w większości adoptowanych.

1946 Józef Stalin ogłosił nowy plan pięcioletni. W planie zakładano prześcignięcie Stanów Zjednoczonych w produkcji przemysłowej i wydobyciu ropy naftowej.

1949 Urodził się Janusz Pyciak – Peciak, pięcioboista, mistrz świata (1977, 1981) i mistrz olimpijski z Montrealu (1976).

1950 Amerykański senator Joseph McCarthy oskarżył 200 pracowników Departamentu Stanu o bycie komunistami.

1958 Urodził się Henryk Sawka, polski rysownik, ilustrator, satyryk.

1959 Narodziła się lalka Barbie – najsłynniejsza lalka świata, sprzedawana w ponad 140 krajach.

1960 Urodził się Holly Johnson, wokalista brytyjskiej formacji Frankie Goes To Hollywood. Formacja powstała w Liverpoolu w 1980 roku. Zespół zapisał się w historii m.in. przebojami “Relax” z 1982 roku oraz “The Power of Love”. Na solowym koncie ma piosenki “Love Train” oraz “Americanos”.
http://www.youtube.com/watch?v=u2TLAxTY9Xs

1961 Premiera filmu Jerzego Kawalerowicza „Matka Joanna od Aniołów”.

1969 Odbył się pierwszy próbny lot największego samolotu liniowego Boeinga 747 – Jumbo-Jet.

1974 Nr 1 amerykańskiej listy przebojów: “Love Theme” – Barry White & The Love Unlimited Orchestra.

1976 Nr 1 amerykańskiej listy przebojów: “50 Ways To Leave Your Lover” – Paul Simon.
Był to pierwszy numer jeden wokalisty od czasu zakończenia działalności duetu Simon & Garfunkel.
http://www.youtube.com/watch?v=b5–Sje98jI

1984 Zmarł w wieku 69 lat Jurij Andropow, sekretarz generalny KC KPZR. jue

1985 Album “Like a Virgin” Madonny nr 1 w USA przez 3 tygodnie.

1992 Zmarł Alex Haley, amerykański pisarz. Autor powieści “Korzenie”, laureat nagrody Pulitzera w 1977 roku. Urodził się 11 sierpnia 1921 roku.

1993 W Holandii zezwolono na eutanazję pod kontrolą lekarza.

2002 Nr 1 amerykańskiej listy przebojów: “U Got It Bad” – Usher; US Top Album: “Drive” – Alan Jackson.

Imieniny obchodzą: Cyryl, Apolonia, Eryk, Marian, Nikifor, Ansbert, Bernard, Donat, Felicjan, Gorzysław, Pelagia, Pola, Pryma, Prymus, Rajnold, Reginald, Sabin, Sławoj i Sulisława

Cyryl, oznacza Pański, odnoszący się do Pana czyli do Boga, imię greckie.

Cyryl jest mężczyzną wrażliwym i delikatnym. Nie potrafi ukrywać swoich uczuć ani myśli. Zawsze mówi to, co leży mu na sercu. Lubi mieć wielu przyjaciół, którym nie szczędzi ostrych słów krytyki. Kocha rozrywki, podróże, miłe spotkania i dobrą literaturę. Jego ulubiony kolor to szary, a zwierzę – jeż.

Apolonia, żeńska forma imienia Apoloniusz (czyli należący do Apollina) w Polsce używane od końca XIV wieku. Kobieta o tym imieniu to osoba szlachetna, prawdomówna, pełna temperamentu i pogodna. Nie toleruje gdy ktoś chce decydować o jej sprawach.

Imię Eryk pochodzenia północno – germańskiego, pierwotnie znaczyło “zaszczytnie panujący, wielki władca”. Było imieniem królów i książąt szwedzkich, norweskich i duńskich. Mężczyzna noszący to imię jest trudny we współżyciu, ma krytyczny umysł, jest dociekliwy, ale również pobudliwy, mało odporny na krytykę. Ma skłonności do popadania w depresję.