Opcja na żywo: Niwea

Grupę Niwea tworzą: Wojciech Bąkowski- autor tekstów i muzyki oraz Dawid Szczęsny- autor muzyki, producent.

Wojtek jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych artystów pokolenia, tak w Polsce, jak za granicą (pisał o nim New York Times, The Times, zaproszono go na prestiżową międzynarodową wystawę „Younger Than Jesus” ” w New Museum w Nowym Yorku, prezentującą artystów poniżej trzydziestego trzeciego roku życia). 22.10.2009 Wojtek Bąkowski otrzymał główną nagrodę za całokształt twórczości w 4 edycji najważniejszego w Polsce wydarzenia w świecie młodej sztuki „Spojrzenia Views” organizowanego przez Zachętę Narodowa Galerie Sztuki i Fundacje Deutsche Banku. W kręgu jego działań artystycznych jest film animowany, audio performance, rysunek, grafika, post-rap. Jest współtwórcą grupy artystycznej PENERSTWO. Znany jest również z Czykity i Grupy KOT, która w sierpniu podbiła serca publiczności mysłowickiego Off Festiwalu. Od początku Wojtek forsował swą specyficzną, rozpoznawalną poetykę, stworzył swoisty metajęzyk, bezlitośnie wykorzystujący mowę potoczną i kalki językowe do opisywania otaczającej go rzeczywistości.

Dawid to artysta dźwięku który od 2005 roku wydaje w Polsce i zagranicą. W tym roku nakładem avant – jazzowej wytworni Porter Records (USA) ukazał sie jego najnowszy solowy album “The Luxated Symmetry”. Poprzednie albumy wydawał m.in. w: Supralinear by Mille Plateaux, Niemcy. (1.8)sec.records, Kanada. NVO, Austria. Porter Records, USA, See You Soon, Qulturap, Monotype Rec. Polska. Współpracował współtworząc płyty i grając koncerty z takimi muzykami jak Ignaz Schick, Mapstation, Sofie Loizou, Łukasz Gorzycki, Wolfram, Paul Wirkus, NonGenetic z zespołu Shadowhuntaz (projekt Earpeace)

„Co to jest za muzyka w ogóle”
Niwea to elektroniczne podkłady Dawida Szczęsnego, czerpiące pełnymi garściami z dorobku największych tuzów nowej fali, które idealnie korespondują z introwertycznymi, tekstami Wojtka Bąkowskiego. Obaj artyści osiągnęli idealne porozumienie. Teksty i forma artykulacji- cos pomiędzy rapem a melorecytacją (do określenia której ukuto termin „post-rap”) uwiarygodniają muzykę, która przekrojowo traktuje dokonania pogrobowców nowej fali i nie stroni przy tym od rozwiązań typowych dla hip-hopu. Melorecytacja i śpiew pojawiają się tu na tle elektronicznych i elektrycznych brzmień znanych z lat 80-tych (syntezatory analogowe, gitara basowa z flangerem.)
Autoanalityczne teksty (wiem dobrze, gdzie mam problem), język i topika właściwa zagubionemu, wyobcowanemu dziecku (będącemu bez wątpienia duchem przepędzonym naszej epoki), które przez pryzmat otaczającego, obcego mu świata, opowiada o rzeczywistości, przepuszczonej przez pryzmat własnych wyobrażeń, odczuć i zasłyszanych opinii (słowa, które nijak nie pasują do dziecięcego świata, pojawiają się od razu z nadanym im ładunkiem emocjonalnym, nie ma miejsca na doświadczenie i własną ocenę).

„Przestrzenie nie ten…. dopasowane…”
O tym, że pewne rodzaje sztuki mogły powstać tylko w określonych miejscach, z ich specyficznym klimatem, atmosferą i kulturowymi modelami wszyscy wiedzą. Teksty Wojtka Bąkowskiego nie mogły powstać nigdzie indziej, niż w bloku – przesiąknięte są rytuałami dnia codziennego związanymi z życiem w przestrzeni blokowiska, kurtuazjami wind, topografią schodowych klatek i korytarzy, sąsiedzką wścibskością, przerażeniem, jakie rodzi się w tej klaustrofobicznej, posegregowanej przestrzeni.

Moc tekstów z gatunkowym ciężarem muzyki stanowią o sile oddziaływania Niwei, która zamiast chronić jak warstwa kremu, wdziera się do środka i parzy.

Bilety: 20 zł przedsprzedaż/25