Najpiekniejszą kamienicą na Wildzie jest….

Zapraszamy do głosowania na najpiękniejszą przedwojenną wildecką kamienicę, która została w ciągu ostatnich 5 lat poddana renowacji. Dzielnica pięknieje z roku na rok, choć na co dzień być może tego nie zauważamy. Osiedlowi radni postanowili nagrodzić tych właścicieli, którzy dbają o wrażenia estetyczne i w ostatnich latach wyremontowali swoje budynki, dzięki nim przyjemniej spaceruje się wildeckimi ulicami!

Organizator –  Rada Osiedla zaprosiła do udziału w konkursie właścicieli i zarządców chyba wszystkich odnowionych kamienic. Ostatecznie w szranki stanęło sześć budynków.

Zapraszamy do przechadzki po Wildzie, obejrzenia konkursowych piękności  z bliska a potem zagłosowanie na stronie www.wilda.poznan.pl lub w Bibliotece Raczyńskich przy ul. Roboczej 4, gdzie znajduje się  konkursowa wystawa fotografii i urna na głosy.

Patronat nad konkursem objęła nowa Miejska Konserwator Zabytków, Joanna Bielawska-Pałczyńska.

1. ul. 28 Czerwca 1956 r. nr 174, rok budowy 1904, ostatnia renowacja 2011

W latach 1902-1905 działało tu przedsiębiorstwo „Posener Papierwär. – Fabrik GmbH, w latach 1912-1939 F.K.Ziółkowski i Sp. Zakłady Graficzne.

W 1911 roku wynajęto od Wincentego Szczerbińskiego pomieszczenia biurowe i mieszkania w kamienicy frontowej oraz lokale użytkowe w oficynie, które przeznaczono na działalność handlowo-produkcyjną spółki „F.K. Ziółkowski & Co.GmbH”. Na początku lat 20-stych całość przeszła na własność zakładu. Zajmowano się wówczas przede wszystkim produkcją wyrobów z dziedziny grafiki użytkowej (etykiety, obwoluty, opakowania kartonowe, druki. W drugiej połowie lat 20-stych rozbudowano zakład, zwiększono produkcję i asortyment. Specjalnością zakładów była produkcja opakowań papierosów dla Polskiego Monopolu Tytoniowego. Rozbudowano wówczas firmę na sąsiedniej parceli nr 176. Na początku lat 30-stych w związku ze światowym kryzysem i utratą głównego odbiorcy – PMT, firma popadła w tarapaty finansowe. Poprawa nastąpiła w drugiej połowie lat trzydziestych, wówczas zakłady zatrudniały 46 osób, co dawało im drugie miejsce w tej branży po Drukarni i Księgarni Św. Wojciecha.

W 1939 roku władze okupacyjne przejęły Zakłady Graficzne i przekazano je firmie „Pohl und Lucht”. Firma została zniszczona podczas nalotu aliantów 9.04.1944 r. na pobliską fabrykę zbrojeniową w H.Cegielski – całkowicie spaliły się wówczas zabudowania na posesji nr 176.

2. ul. Kosińskiego 14, rok budowy 1900, ostatnia renowacja 2010

Kamienica wybudowana została w 1900 roku, wówczas przy ulicy Blücherstrasse. Ostatnia renowacja: 2010.
W kamienicy działały: 1901 – piekarnia Łukomski, w XX-leciu międzywojennym – Jan Skrzypczak materiały budowlane, 1901-1914 – restauracja prowadzona przez Theodora Richtera

3. ul. Krzyżowa 3, rok budowy 1901/1902, ostatnia renowacja 2011

Kamienica zbudowana została w latach 1901-1902 w konwencji neobarokowej. Wtedy ulica nazywała się Kreutzstrasse.
Wybudował ją mistrz budowlany Stanislaus Hoffmann, współwłaściciel przedsiębiorstwa budowlanego „F.M.Hoffmann & Co.”, który urodził się w 1872 r. na Jeżycach). Około roku 1904 właścicielem kamienicy był Max Hoffmann.

4. ul. Przemysłowa 51, rok budowy 1910, ostatnia renowacja 2008

Ulica od 1892 do 1920 roku ulica Przemysłowa nazywała się Margarithestrasse. Kamienicę ukończono w roku 1910.

5. ul. Sikorskiego 1/ Przemysłowa 70, budowa – koniec XIX wieku, ostatnia renowacja 2008

Dzisiejsza ulica Sikorskiego od 1892 nazywała się Bachstrasse, od 1919 Strumykowa, od 1947 Władysława Sikorskiego. Dom zbudowany został w konstrukcji fachwerkowej pod koniec XIX wieku. Budynek „dopasowano” kształtem do stojącej wcześniej kapliczki. Już od 1890 roku działała tam restauracja, której kolejnymi właścicielami byli: 1890 – Maria Bohn, 1897 – L. Bohn, 1902 – Maria Bohn, 1909 do 1917 – Antoni Andrót, XX-lecie międzywojenne – Aleksander Sowiński
Właścicielami kamienicy byli : przed 1901 Paulina Kittelmann, ok. 1904 Ludwik Jarnatowski, ok. 1918 Antoni Andrót.

Lokal Marii Bohn składał się z 2 osobnych pomieszczeń, komunikacja między nimi możliwa była jedynie przez sklep w narożniku. Do Sali restauracyjnej większej (18,5 mkw.)od strony ul. Sikorskiego wchodziło się bezpośrednio z ulicy a do drugiej (17 mkw.) od ul. Przemysłowej wchodziło się z klatki schodowej.

W 1918 w kamienicy A.Andróta mieściła się Wildecka Komenda Straży Ludowej, która zajmowała się tworzeniem polskiej służby porządkowo-organizacyjnej i przygotowaniem miasta do przejęcia władzy. Był tu punkt werbunkowy dla ochotników, jeden z ośmiu na terenie Poznania.

W latach 1931-35 u Aleksandra Sowińskiego zbierał się zarząd Towarzystwa Powstańców i Wojaków im. Ks. I. Skorupki.

6. ul. Kilińskiego 10, rok budowy 1903, ostatnia renowacja 2011

Ulica Kilińskiego, od 1900 do 1920 nazywała się Bülowstrasse. Kamienicę wybudowano w roku 1903.