Park w Starym Korycie?

Jednym z celów Rady Osiedla Stare Miasto Stare jest rewitalizacja terenu starego koryta Warty. W latach 60-tych zmieniono jej bieg i od tego czasu teren o powierzchni 4 hektarów leży odłogiem. Do tej pory prowadzono tam wyłącznie powierzchowne prace porządkowe.

Radni planują złożyć wniosek o grant osiedlowy z budżetu miasta. Pomoc finansową i planistyczną deklaruje także deweloper, który stawia budynek położony bezpośrednio przy dawnym korycie rzeki.

Prace nad projektem zagospodarowania przestrzeni rozpoczęły się na początku czerwca a efekty będziemy mogli zobaczyć pod koniec lipca.

Zagospodarowanie zaniedbanego terenu było inicjatywą mieszkańców, Rady Osiedla i zarządcy terenu, czyli Zarządu Zieleni Miejskiej. Wpisując się w ich oczekiwania zaproponowaliśmy założenie parkowe inspirowane organicznymi kształtami płynącej rzeki. Oczywiście każdy z naszych pomysłów poddawany jest dyskusji, tak by był możliwy do zrealizowania i spełniał oczekiwania zainteresowanych stron – mówi Mariusz Więcek z pracowni 1050, współautor projektu.

Na obszarze tym dominować ma przestrzeń zielona. – Cała koncepcja zakłada przeznaczenie terenu na cele kulturalno-rekreacyjne. Przeprojektowana zostanie zieleń, powstaną nowe ścieżki piesze i rowerowe. Przewidujemy budowę kreatywnego placu zabaw dla dzieci, miejsca do aktywnych form wypoczynku czy też wpasowanych w wał rzeczny siedzisk, które wraz ze sceną stworzą mini-amfiteatr. Ważnym elementem projektu jest oświetlenie, którego instalacja podniesie bezpieczeństwo przebywających tu osób – tłumaczy Mariusz Więcek.

Jeśli Radzie Osiedla uda się zdobyć grant, łącznie na stare koryto Warty – razem z dofinansowaniem inwestora w kwocie 200 tys. zł – zostanie przeznaczone w przyszłym roku ponad 550 000 zł.

Warto tu także przypomnieć, że we wrześniu 2005 roku rozstrzygnięty został konkurs Miasta Poznania na „Studium programowo-przestrzenne rejonu Chwaliszewa”.

Choć obszar objęty konkursem dotyczył niewielkiego fragmentu miasta, to słusznie już w założeniach dostrzeżono jego organiczne powiązanie z całą historyczną strukturą Poznania. Zwyciężył zespół Pracowni Architektonicznej ESPLAN z architektami Erykiem Sieińskim i Stefanem Wojciechowskim na czele.

Zaproponowali oni logiczne domknięcie od północy i wschodu Ringu Stübbena przez poprowadzenie trasy od al. Niepodległości ulicą Północną, mostem nad odtworzonym Starym Korytem Warty, wzdłuż wschodniego krańca Chwaliszewa, kolejnym mostem nad historycznym ramieniem rzeki aż do ul. Kazimierza Wielkiego i Królowej Jadwigi. Znikłaby przecinająca centrum Poznania tzw. trasa Chwaliszewska, a ruch samochodowy – podobnie jak w planie Władysława Czarneckiego – zostałby przerzucony na ulicę biegnącą wzdłuż linii kolejowej, przez Wartę i Cybinę aż do Nowych Zawad.

Poznań – oprócz zyskania śródmiejskiej obwodnicy oraz rewitalizacji historycznych dzielnic – otworzyłby ponownie miasto na rzekę! Woda wróciłaby do Starego Koryta, choć główny jej nurt pozostawałby pomiędzy Chwaliszewem a Ostrowem Tumskim. Rozdzielenie Warty na dwa koryta byłoby możliwe dzięki podwyższeniu poziomu wody w rzece. Dzięki spiętrzeniu rzeki na wysokości Naramowic poziom lustra podniósłby się w stosunku do obecnego średniego stanu o dwa metry. W ten sposób rzeka rozlewałaby się szeroko pomiędzy wałami, tworząc malowniczy element panoramy miasta. Propozycja ESPLANU-u ograniczała się do podniesienia poziomu wody w rzece o około 1,30 metra, co w każdym razie umożliwiałoby jej odtworzenie w miejscu, którym płynęła przez 720 lat, pomiędzy Starym Miastem a Chwaliszewem