Poznań od strony Cybiny

Najnowsza wystawa w Bramie Poznania to studium przypadku wyjątkowego obiektu: Śluzy Katedralnej. To opowieść, w której przeszłość łączy się z teraźniejszością – ekspozycję możemy oglądać do końca lutego.

Śluza Katedralna, jeden z ostatnich zabytków poligonalnej Twierdzy Poznań, to poznańska perła wśród budowli militarnych i hydrotechnicznych. Przez lata zaniedbana, dzisiaj powraca do swojego pierwotnego, dziewiętnastowiecznego kształtu. Odżywa na nowo. Czy tak samo? Wystawa „Z rzeką w tle” prezentuje biografię tego zabytku i proponuje nowe sposoby interpretacji dziedzictwa.

Podziwiając zabytkowe przestrzenie można usłyszeć opowieść o budynku i o rzece, bowiem losy Śluzy Katedralnej to historia z rzeką w tle. Cybina i nieodległa Warta ukształtowały charakter tego miejsca. Dla pierwszych mieszkańców Ostrowa Tumskiego były oknem na świat, później wykorzystywano je m.in. w celach militarnych. Śluza Katedralna powstała, jako obiekt służący pruskiej armii. Miała za zadanie regulować poziom wody, aby w razie groźby ataku na miasto, spiętrzyć rzekę i zalać tereny przedpola. Na wystawie zobaczyć można, jak wyglądało życie w sąsiedztwie rzeki.

Proponując spojrzenie na rzekę w przeszłości, Brama Poznania pragnie zwrócić uwagę także na jej współczesność – podkreślić obecność Warty i Cybiny w miejskiej tkance Poznania. Rzeka to niecodzienny świadek historii Ostrowa Tumskiego

Wystawa „Z rzeką w tle” ma charakter partycypacyjny. W jej powstaniu uczestniczyli mieszkańcy Ostrowa Tumskiego i Śródki związani z tym zabytkowym budynkiem. Projekt społeczno-naukowy „Śluza Katedralna. Biografie zabytku”, wykorzystując metodę historii mówionej, zebrał wspomnienia dotyczące tego miejsca. Wypowiedzi świadków historii, prezentowane na wystawie, to unikatowy, bardzo subiektywny i osobisty sposób kontaktu z przeszłością.

Świadomość obcowania z zabytkową przestrzenią podkreślona jest w sposobie aranżacji wystawy. Łączy ona elementy historyczne i współczesne, które w całości zostały wykonane na przezroczystych materiałach. Dodatkowym elementem scenografii wystawy są przedmioty zniszczone, skorodowane i zaniedbane. Umieszczone w tym miejscu nawiązują do nieodległej przeszłości budynku – do czasów, gdy Śluzę Katedralną wykorzystywano jako warsztat i magazyn. Aranżacja wystawy buduje wizualną biografię zabytku. Współczesny komentarz i próba interpretacji przeszłości, nie przesłania tego, co autentyczne i historyczne. Wykorzystanie przezroczystych plansz ekspozycyjnych to gest otwartości wobec historii i dziedzictwa miejsca.

Wstęp ma wystawę: wolny.