Poznaniacy na Spitsbergenie.

Zaledwie 1300 km dzieli Stację Polarną Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza od bieguna północnego. Stacja położona na końcu Billefiordu w malowniczej zatoce Petunia jest prawdopodobnie najdalej na północ wysuniętą polską placówką badawczą. Jej budowa trwała od 9 do 25 lipca 2011 roku.

8 lipca 2011 roku polski statek MS Horyzont II przypłynął do zatoki Petunia, dostarczając materiały niezbędne do stworzenia placówki. Przy budowie uczestniczyła szóstka naukowców z Instytutu Geoekologii i Geoinformacji pod kierunkiem profesora Grzegorza Rachlewicza. Stacja składa się z dwóch domków o powierzchni 10 m kw. każdy, oddalonych od siebie o 10 m. Przy budowie uczestniczyła szóstka naukowców z Instytutu: prof. Grzegorz Rachlewicz (kierownik wyprawy), dr Agata Buchwał, dr Marek Ewertowski, mgr Jakub Małecki, mgr Krzysztof Rymer i mgr Aleksandra Tomczyk

Badania prowadzone w zatoce Petunia dotyczą wielu aspektów nauk o Ziemi. Naukowców z Wydziału Nauk Geograficznych i Geologicznych UAM inspirują najnowsze osiągnięcia wiedzy, ale także sami wytyczają nowe kierunki badań. Projekty, które obecnie są realizowane we współpracy z instytucjami m.in. z Norwegii i Szwajcarii, nierozerwalnie łączą się ze zmianami klimatu i ich wpływem na poszczególne składniki geoekosystemu polarnego, w tym na osady mineralne, lodowce, wieloletnią zmarzlinę, szatę roślinną i inne. Każdy składnik unikalnie reaguje na zmiany warunków klimatycznych, a złożenie w jedną całość wszystkich informacji daje możliwość sięgania dalej tak w przeszłość, jak i w przyszłość zmian środowiskowych w Arktyce.

Poznańskie badania w zatoce Petunia rozpoczęły się w 1983 roku i trwają do dziś. Do 2009 roku członkowie wypraw mieszkali w starej traperskiej chatce Skottehytta.

Informacje o działalności stacji można znaleźć także na stronie fejsbukowej, http://www.facebook.com/AMUPS.Svalbard