Rozpoczął się 2. Międzynarodowy Festiwal Teatrów Tańca

Rozpoczął się 2. Międzynarodowy Festiwal Teatrów Tańca organizowany przez Polski Teatr Tańca. Tegoroczne wydarzenie nosi tytuł “Granice natury – granice kultury”. W środę, 27 kwietnie spektakl autorstwa Moniki Błaszczak i Luisy Mateo Dupleich Rozo pt. „Święto wiosny. Preludium” zainaugurował rozpoczęcie czterodniowego święta.

Dzień 1: Święto Wiosny: Preludium | Monika Błaszczak i Luisy Mateo Dupleich Rozo

Kostiumy: Tomasz Armada,
Fotogrametria: Lucía López García-Montejo,
Cyjanotopia: Mateusz Spich

Pierwszego dnia festiwalu na scenie Polskiego Teatru Tańca obejrzeliśmy spektakl “Święto Wiosny: Preludium”. Projekt Luisy Mateo Dupleich Rozo z Boliwii i Moniki Błaszczak z Polski. Spektakl w zamierzeniu autorek jest celebracją wiosny i aktem opłakiwania strat, jakich doświadczamy podczas kryzysu klimatycznego w wynik ludzkich działań. Dotyka tematów budowania relacji, intymności, queerowej płodności, doświadczeń migracyjnych, nielinearności czasu i związku z “matczyną” ziemią.

Tomasz Armada, projektant ubioru i kostiumograf, jeden z najbardziej obiecujących projektantów mody, który znalazł się na liście 27 najbardziej obiecujących projektantów mody, ogłoszonej przez amerykański „Vogue” w 2021 roku zaprojektował kostiumy do spektaklu.

Święto Wiosny: Preludium miało swoją premierę w Polskim Teatrze Tańca w Poznaniu w ramach Malta Festival 2021.

Monika Błaszczak jest polsko-łemkowską choreografką, tancerką, artystką interdyscyplinarną i badaczką. Jako absolwentka Trinity Laban Conservatoire of Music and Dance w Londynie oraz Ogólnokształcącej Szkoły Baletowej w Poznaniu aktywnie wykorzystuje swoje doświadczenia do konstruowania wolnych od przemocy praktyk choreograficznych. W swojej pracy zajmuje się intersekcją hauntologii, ruchu i cielesności w czasach kryzysu klimatycznego, szczególnie w swoim długofalowym projekcie Solilokwium. Jest założycielką i członkinią kolektywu tanecznego MassHysteria. Prezentowała prace m.in. w Tate Modern, Lilian Baylis Studio Sadler’s Wells, The Barbican, V&A Museum, V.O. Curations, South London Gallery, The Place i innych.

Luisa Mateo Dupleich Rozo jest boliwijską artystką multidyscyplinarną, badaczką ruchu i ambasadorką kultury. Ukończywszy Escuela de Ballet Cubano-Boliviano w La Paz oraz Trinity Laban Conservatoire w Londynie w 2019 roku, Luisa zaprezentowała wiele performansów, dzieł choreograficznych i dźwiękowych w Londynie, Boliwii i Norwegii, oraz współpracowała z artystami multidyscyplinarnymi z całego świata. Luisa zajmuje się procesami partycypacyjnymi, tworząc abstrakcyjne, sceniczne krajobrazy służące do projekcji naszej ludzkiej [pod]świadomości, poszukując alternatywnych języków i zbiorowych narracji, aby pozwolić ewoluować naszej nowoczesnej wrażliwości.

Dzień 2: Landscape before catastrophe Hygin Delimat

choreografia, wykonanie, scenografia: Hygin Delimat
konsultacje dramaturgiczne: Bert Gstettner, Noemi Wagner, Łukasz Czapski,
Projekt dźwięku: Hygin Delimat,
Muzyka: Henryk Górecki – Symphony No.3, Op.36,
Koprodukcja w ramach: Artist At Resort at the Tanz*Hotel Vienna

Drugi dzień festiwalu to katastroficzna wizja świata przedstawiona tanecznym solo przez Hygina Delimata. Pochodzący z Wrocławia Hygin Delimat to choreograf, tancerz, producent i reżyser światła. Obecnie mieszka w Wiedniu. Założyciel grupy Body Architects w Wiedniu, platformy Craft Choreography w Wiedniu i Mind Culture Podcast. Ukończył studia na kierunkach Tańca Współczesnego, Movement Research M.A. oraz Pedagogiki Tańca M.A. na Uniwersytecie Antona Brucknera w Linzu. W 2013 roku znalazł się w gronie stypendystów programu danceWEB. Jako tancerz pracował między innymi dla Elio Gervasiego, Georga Blaschkego, Williego Dornera, Liv O’Donoghue, Johanny Roggan, czy Roberta Clarka. Od 2011 roku tworzy własne prace choreograficzne. Był uczestnikiem rezydencji artystycznych w wielu miejscach Europy (Derida Dance Center Sofia, Michael Douglas Collective Kolonia, RedSapata Tanzfabrik Linz, O Espaco Do Tempo Montemor-O-Novo, Komuna//Warszawa, Klub Żak Gdańsk, Trois C-L Luxemburg), a także 32 Degrees East w Kampali. Stworzył choreografie dla Aura Dance Theatre, Opery Wrocławskiej, architekturforum oberosterreich i Hannesa Kerschbaumera. Współpracuje z wieloma artystami z dziedzin takich jak współczesna kompozycja, sztuki wizualne czy nowe media. W choreografii czerpie inspirację między innymi z ulicznych form ekspresji (breakdance, hip-hop, muzyka elektroniczna, tricking, parkour). Hygin jest zafascynowany eksplorowaniem ekstremalnych stanów performatywnych związanych z katastrofą i przetrwaniem.

Spektakl, który zaprezentował to choreograficzny obraz nieuchronności- rozpadu, zniszczenia i upadku z poprzedzającymi je okresami ciszy i spokoju. Hygin Delimat w swoim tanecznym solo nawiązuje śmiały dialog między wrażliwym ciałem, a kruchą materią. Nawiązuje do mitów o Atlasie i Syzyfie oraz do współczesności, między innymi do relacji człowieka z planetą. Balansując pomiędzy atmosferą frywolności, a odpowiedzialności, Hygin Delimat prowadzi epicki dramat spotęgowany muzyką Henryka Góreckiego.