Złoty Niedźwiedź Berlinale 2013 na Transatlantyku!

Już niedługo do Poznania zawita Międzynarodowy Festiwal Muzyki i Filmu Transatlantyk. W sekcji panorama będzie można zobaczyć przegląd najciekawszych nowych produkcji, które prezentowane są na najważniejszych festiwalach świata, a nie miały jeszcze nawet szansy pojawić się w polskich kinach. Tutaj znajdą swoje miejsce zarówno najnowsze filmy renomowanych twórców jak i obiecujące debiuty, premiery i festiwalowe odkrycia – czyli światowe kino AD 2013 w pigułce. Już teraz wiadomo, że zwycięzca tegorocznego Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Berlinie – „Child’s Pose” rumuńskiego twórcy Călina Petera Netzera będzie do zobaczenia w sekcji panorama na Transatlantyku 2013!

Nagrodzona Złotym Niedźwiedziem Berlinale 2013 „Poziţia Copilului” („Child’s Pose”) Călina Petera Netzera dowodzi, że Rumuni stali się mistrzami kinowego realizmu. Podobnie jak słynni koledzy: Cristian Mungiu, Cristi Puiu czy Corneliu Parumboju, Netzer umiejętnie łączy obserwacje społeczne ze świetnie nakreślonym dramatem psychologicznym.

W centrum “Poziţia Copilului” znajduje się tragiczny wypadek: trzydziestoparoletni Barbu (Bogdan Dumitrache) przekracza prędkość o pięćdziesiąt kilometrów, a jego rozpędzone auto zabija przebiegającego przez ulicę chłopca. Sprawa kryminalna staje się dla Netzera punktem wyjścia do opowieści o zderzeniu klas, o dramatycznych społecznych nierównościach. Reżyser portretuje nową rumuńską burżuazję, która zachowuje się niczym stara nomenklatura. Zmieniły się dekoracje, ale nie nawyki. Matka Barbu, Cornelia (znakomita Luminita Gheorghiu) doskonale odnajduje się w sytuacji, w której trzeba wykonać telefony do właściwych osób, odwiedzić właściwe gabinety, komuś coś obiecać, a komuś wsunąć do ręki plik banknotów. Zamożna, świetnie ustawiona Cornelia posunie się do każdego kroku, żeby ocalić bezwolnego syna – ani zabite dziecko ani jego rodzina nic jej nie obchodzą. Korupcja jest też jej sposobem na budowanie relacji z bezwolnym, słabym Barbu, i tu matka posuwa się do szantażu, szpiegowania, przekupstwa. Nie wiedząc, jak dostać miłość, próbuje ją wymusić. „Poziţia Copilului” daje jeden z najmocniejszych filmowych portretów toksycznej więzi, niemal namiętności. Można próbować przełożyć ją na relacje generacyjne, a wtedy okaże się, że 38-letni Netzer stworzył wyjątkowo krytyczny portret swojego pokolenia – tchórzy niezdolnych do wzięcia odpowiedzialności i przecięcia pępowiny. Nie tylko tej łączącej ich z toksycznymi rodzicami, ale i toksycznym systemem, który wciąż zatruwa rumuńskie elity.